-
21.《暖谷诗》 宋·蒋祺
县南山水秀且清,天地坯冶陶精英。
有唐刺史昔行县,访寻洞穴为寒亭。
屈指於今几百祀,磨崖字字何纵横。
相随栈道倚空险,来者无不毛骨惊。 -
22.《菜薖为永嘉余唐卿右司赋》 明·徐贲
远辞华盖居,来卜山阴宅。
乍到俗未谙,久住地旋辟。
屋庐尚朴纯,楹桷谢雕饰。
高营踞山跗,深甃逗泉脉。 -
23.《忆昨行寄吴中诸故人》 明·高启
忆昨结交豪侠客,意气相倾无促戚。
十年离乱如不知,日费黄金出游剧。
狐裘蒙茸欺北风,霹雳应手鸣雕弓。
桓王墓下沙草白,仿佛地似辽城东。 -
24.《寄题杭州通判胡学士官居诗四首·月岩斋》 宋·文同
月为太阴精,石亦月之类。
月常寄孕于石中,事理如此何足异。
天地始分判,日月各一物。
既名物乃人形器,安有形器不消没。 -
25.《李丞相生朝》 宋·张元干
柱史生周室,仙源谱系崇。
储星昭昴宿,降岳表神嵩。
间气凭家世,宗臣挺祖风。
梦求终作楫,猎卜果非熊。 -
26.《答崔象之见谢之作》 宋·韩维
阴风吹沙走长衢,方驾往过君之庐。
主人好事乐间尚,揖我谓我非俗儒。
欣然开馆扫尘榻,语论清简发不虚。
投冠释带聊自放,安用俗礼空囚拘。 -
27.《过欧阳元老草堂》 宋·吴则礼
知子廊庙器,诛茅楚江边。
缅怀靖节意,心远地自偏。
绿发走关塞,蹭蹬成华颠。
老益抱孤操,冥鸿正翩翩。 -
28.《上姑丈闾丘通牧少卿》 宋·李廌
天下一大器,安危系平倾。
哲王慎民监,措术如和羹。
辛甘或偏长,非可制割烹。
五味既可口,君子尝曰平。 -
29.《正字南仲祭诗》 宋·周文璞
昭阳作噩冬,愁云凝上苍。
我堕豀谷底,卤莽闻公丧。
哲人困中寿,颇谓告者狂。
继执邸吏符,踯蹢抽肝肠。 -
30.《游砚山》 宋·王炎
他山石徒多,器宝匿幽僻。
产璞芙蓉坑,金声而玉德。
冈峦外钩联,地势中断隔。
曲坞八九家,路入羊豕迹。 -
31.《比与鲜于柬之游池上已而辱三诗见示因次韵》 宋·晁公溯
资州有佳儿,贤哉青云器。
过我池上游,长啸薄炎炽。
折花爱欹红,堕叶轻拾翠。
风流良不凡,可用观子志。 -
32.《和蒋颖叔亳州矮桧》 宋·苏颂
桧生本修直,此种特殊异。
高不盈寻丈,广乃遍阶砌。
短干自坚强,附枝交荫翳。
森然葆羽欹,隐若虬龙坠。 -
33.《次韵签判张太博移竹》 宋·苏颂
梁苑有修竹,移来正得时。
新开一斋馆,分植两轩墀。
璅碎青金影,纤圆碧玉枝。
物应人共美,性与地兼宜。 -
34.《瀑布二首》 宋·王阮
万仞青空东可攀,天将飞瀑挂其间。
一双玉塔倚绝壁,两道白云腾半山。
覆器以欹嗟鲁庙,设瓴而建笑秦关。
春风一卷出山去,万里青秧抱马闲。