-
121.《和宋之问下山歌》 唐·王无竞
日云暮兮下嵩山,路连绵兮树石间。
出谷口兮见明月,心裴回兮不能还。 -
122.《和宋之问下山歌》 唐·贾曾
良游晼晚兮月呈光,锦路逶迤兮山路长。
王孙不留兮岁将晏,嵩岩仙草兮为谁芳。 -
123.《彩树歌》 唐·陈子昂
嘉锦筵之珍树兮,错众彩之氛氲。
状瑶台之微月,点巫山之朝云。
青春兮不可逢,况蕙色之增芬。 -
124.《喜马参军相遇醉歌》 唐·陈子昂
独幽默以三月兮,深林潜居。
时岁忽兮,孤愤遐吟。
谁知我心?孺子孺子,其可与理分。 -
125.《逸人歌赠李山人》 唐·张楚金
上有尧兮下有由,眠松阳兮漱颍流。
其貌古,其心幽,浩歌一曲兮林壑秋。
道险可惊兮人莫用,乐天知命兮守岩洞。
时击磬兮嗟鸣凤,吾欲知往古之不可追,自悠悠于凡梦。 -
126.《送考功武员外学士使嵩山置舍利塔歌》 唐·徐坚
伊川别骑,灞岸分筵。
对三春之花月,览千里之风烟。
望青山兮分地,见白云兮在天。
寄愁心于樽酒,怆离绪于清弦。
共握手而相顾,各衔凄而黯然。 -
127.《长歌行》 唐·李泌
天覆吾,地载吾,天地生吾有意无。
不然绝粒升天衢,不然鸣珂游帝都。
焉能不贵复不去,空作昂藏一丈夫。
一丈夫兮一丈夫,千生气志是良图。
请君看取百年事,业就扁舟泛五湖。 -
128.《奉和圣制天长节赐宰臣歌应制》 唐·王维
太阳升兮照万方,开阊阖兮临玉堂,俨冕旒兮垂衣裳。
金天净兮丽三光,彤庭曙兮延八荒。
德合天兮礼神遍,灵芝生兮庆云见。
唐尧后兮稷契臣,匝宇宙兮华胥人。
尽九服兮皆四邻,乾降瑞兮坤降珍。 -
129.《登楼歌》 唐·王维
聊上君兮高楼,飞甍鳞次兮在下。
俯十二兮通衢,绿槐参差兮车马。
却瞻兮龙首,前眺兮宜春。 -
130.《双黄鹄歌送别(时为节度判官,在凉州作)》 唐·王维
天路来兮双黄鹄,云上飞兮水上宿,抚翼和鸣整羽族。
不得已,忽分飞,家在玉京朝紫微,主人临水送将归。
悲笳嘹唳垂舞衣,宾欲散兮复相依。
几往返兮极浦, -
131.《赠徐中书望终南山歌》 唐·王维
晚下兮紫微,怅尘事兮多违。
驻马兮双树,望青山兮不归。 -
132.《送友人归山歌二首(离骚题作山中人)》 唐·王维
山寂寂兮无人,又苍苍兮多木。
群龙兮满朝,君何为兮空谷。
文寡和兮思深,道难知兮行独。 -
133.《鱼山神女祠歌·迎神》 唐·王维
坎坎击鼓,鱼山之下。
吹洞箫,望极浦。
女巫进,纷屡舞。
陈瑶席,湛清酤。
风凄凄兮夜雨,不知神之来兮不来,使我心兮苦复苦。 -
134.《鱼山神女祠歌·送神》 唐·王维
纷进舞兮堂前,目眷眷兮琼筵。
来不言兮意不传,作暮雨兮愁空山。
悲急管兮思繁弦,神之驾兮俨欲旋。
倏云收兮雨歇,山青青兮水潺湲。 -
135.《登吴古城歌》 唐·刘长卿
登古城兮思古人,感贤达兮同埃尘。
望平原兮寄远目,叹姑苏兮聚麋鹿。
黄池高会事未终,沧海横流人荡覆。
伍员杀身谁不冤,竟看墓树如所言。 -
136.《鸣皋歌,送岑征君(时梁园三尺雪,在清泠池作)》 唐·李白
若有人兮思鸣皋,阻积雪兮心烦劳。
洪河凌竞不可以径度,冰龙鳞兮难容舠.
邈仙山之峻极兮,闻天籁之嘈嘈。
霜崖缟皓以合沓兮, -
137.《临路歌》 唐·李白
大鹏飞兮振八裔,中天摧兮力不济。
馀风激兮万世,游扶桑兮挂石袂。
后人得之传此,仲尼亡兮谁为出涕。 -
138.《行路难(一作连环歌)》 唐·韦应物
荆山之白玉兮,良工雕琢双环连,月蚀中央镜心穿。
故人赠妾初相结,恩在环中寻不绝。
人情厚薄苦须臾,昔似连环今似玦.连环可碎不可离,如何物在人自移。 -
139.《萼绿华歌》 唐·韦应物
有一人兮升紫霞,书名玉牒兮萼绿华。
仙容矫矫兮杂瑶珮,轻衣重重兮蒙绛纱。
云雨愁思兮望淮海,鼓吹萧条兮驾龙车。
世淫浊兮不可降,胡不来兮玉斧家。 -
140.《石鼓歌》 唐·韦应物
周宣大猎兮岐之阳,刻石表功兮炜煌煌。
石如鼓形数止十,风雨缺讹苔藓涩。
今人濡纸脱其文,既击既扫白黑分。