-
441.《对火玩雪》 唐·白居易
平生所心爱,爱火兼怜雪。
火是腊天春,雪为阴夜月。
鹅毛纷正堕,兽炭敲初折。
盈尺白盐寒,满炉红玉热。 -
442.《记事》 唐·陆龟蒙
本作渔钓徒,心将遂疏放。
苦为饥寒累,未得恣闲畅。
去年十二月,身住霅溪上。
病里贺丰登,鸡豚聊馈饷。 -
443.《感时三首》 唐·方干
不觉年华似箭流,朝看春色暮逢秋。
正嗟新冢垂青草,便见故交梳白头。
虽道了然皆是梦,应还达者即无愁。 -
444.《彭门用兵后经汴路三首》 唐·吴融
长亭一望一徘徊,千里关河百战来。
细柳旧营犹锁月,祁连新冢已封苔。
霜凋绿野愁无际,烧接黄云惨不开。 -
445.《步虚词五首》 唐·徐铉
气为还元正,心由抱一灵。
凝神归罔象,飞步入青冥。
整服乘三素,旋纲蹑九星。
琼章开后学,稽首奉真经。 -
446.《文献太子挽歌词五首》 唐·徐铉
国有承祧重,人知秉哲尊。
清风来望苑,遗烈在东藩。
此日升缑岭,何因到寝门。
天高不可问,烟霭共昏昏。 -
447.《游长安诸寺联句·翊善坊保寿寺·光天帧赞联句》 唐·段成式
观音化身,厥形孔怪。
胣脑淫厉,众魔膜拜。
——张希复
指梦鸿纷,榜列区界。 -
448.《答裴集、阳伯明二贤各垂赠二十韵今以一章用酬两作》 唐·皎然
知音如琼枝,天生为予有。
攀折若无阶,何殊天上柳。
裴生清通嗣,阳子盛德后。
诗名比元长,赋体凌延寿。 -
449.《览古十四首》 唐·吴筠
圣人重周济,明道欲救时。
孔席不暇暖,墨突何尝缁。
兴言振颓纲,将以有所维。
君臣恣淫惑,风俗日凋衰。 -
450.《经羊角哀墓作》 唐·吴筠
祇召出江国,路傍旌古坟。
伯桃葬角哀,墓近荆将军。
神道不相得,称兵解其纷。
幽明信难知,胜负理莫分。 -
451.《沁园春(廷评拜官)》 宋·韦骧
林叶阴浓,海云峰耸,夏景渐分。
称画堂开宴,雍雍笑语,高年耆德,初拜君恩。
汉相家声,一经传训,赏典今朝归庆门。
清和昼,见香飘百和,乐按长春。 -
452.《洞仙歌》 宋·张继先
孤峰绝顶,更无人能到。
万里虚空没边徼。
正秋高景静,雾扫云收,风露里,惟有月华高照。
浮生纷过客,好天良夜,醉舞狂歌错昏晓。 -
453.《永遇乐》 宋·杨无咎
黄叶缤纷,碧江清浅,锦水秋暮。
画鼓冬冬;高牙飐飐,离棹无由驻。
波声笳韵,芦花蓼穟,翻作别离情绪。
须知道、风流太守,未尝恝情来去。 -
454.《剑舞》 宋·史浩
声之融曳,思舞态之飘飖。
爰有仙童,能开宝匣。
佩干将莫邪之利器,擅龙泉秋水之嘉名。
鼓三尺之莹莹,云间闪电;横七星之凉凉,掌上生风。 -
455.《宝鼎现》 宋·史浩
乐府多传之。
惜其止叙藩方宴游之盛,而不及皇都。
真隐居士用韵以补其遗。
霞霄丹阙,瑞霭佳气,青葱如绮。 -
456.《花心动(端午)》 宋·史浩
槐夏阴浓,笋成竿、红榴正堪攀折。
菖B321碎琼,角黍堆金,又赏一年佳节。
宝觥交劝殷勤愿,把玉腕、彩丝双结。
最好是,龙舟竞夺,锦标方彻。 -
457.《瑞鹤仙》 宋·曾觌
陡寒生翠幕。
冻云垂,缤纷飞雪初落。
萦风度池阁。
袅余妍,时趁舞腰纤弱。 -
458.《念奴娇(中秋携儿辈步月至极目亭,寄怀子云兄)》 宋·韩元吉
去年秋半,正都门结束,相将离别。
潋潋双溪新雁过,重见当时明月。
步转高楼,凄凉看镜,绿鬓纷成雪。
晚晴烟树,傍人飞下红叶。 -
459.《十二时慢》 宋·朱雍
粉痕轻、谢池泛玉,波暖琉璃初暖。
睹靓芳、尘冥春浦,水曲漪生遥岸。
麝气柔、云容影淡,正日边寒浅。
闲院寂,幽管声中,万感并生,心事曾陪琼宴。 -
460.《临江仙(呈湘川使君丁郎中仲京)》 宋·姚述尧
佳节喜逢长久日,魏文帝《与钟繇书》曰:“九月九为阳数,而日月并应。
俗嘉其名,以为宜于长久,故以享宴高会。
是月律中无射,言群木庶草无有射地而生,惟菊纷然独荣。
非夫含乾坤之淳和,体芬芳之淑气,孰能如此。