-
201.《自雷适廉宿于兴廉村净行院》 宋·苏轼
荒凉海南北,佛舍如鸡栖。
忽此榕林中,跨空飞栱枅。
当门冽碧井,洗我两足泥。
高堂磨新砖,洞户分角圭。 -
202.《观棋?并引?》 宋·苏轼
予素不解棋,尝独游庐山白鹤观,观中人皆阖户昼寝,独闻棋声于古松流水之间,意欣然喜之,自尔欲学,然终不解也。
儿子过乃粗能者,儋守张中日従之戏,予亦隅坐,竟日不以为厌也。
五老峰前,白鹤遗址。
长松荫庭,风日清美。 -
203.《次韵孔毅甫久旱已而甚雨三首》 宋·苏轼
饥人忽梦饭甑溢,梦中一饱百忧失。
只知梦饱本来空,未悟真饥定何物。
我生无田食破砚,尔来砚枯磨不出。
去年太岁空在酉,傍舍壶浆不容乞。 -
204.《感旧诗》 宋·苏轼
床头枕驰道,双阙夜未央。
车毂鸣枕中,客梦安得长。
新秋入梧叶,风雨惊洞房。
独行残月影,怅焉感初凉。 -
205.《破琴诗(并引)》 宋·苏轼
旧说,房琯开元中尝宰卢氏,与道士邢和璞出游,过夏口村,入废佛寺,坐古松下。
和璞使人凿地,得瓮中所藏娄师德与永禅师书,笑谓琯曰:“颇忆此耶?”琯因怅然,悟前生之为永师也。
故人柳子玉宝此画,云是唐本,宋复古所临者。
元祐六年三月十九日,予自杭州还朝,宿吴淞江,梦长老仲殊挟琴过予,弹之有异声,就视,琴颇损,而有十三弦。 -
206.《感旧诗(并引)》 宋·苏轼
嘉祐中,予与子由同举制策,寓居怀远驿,时年二十六,而子由二十三耳。
一日,秋风起,雨作,中夜翛然,始有感慨离合之意。
自尔宦游四方,不相见者十常七八。
每夏秋之交,风雨作,木落草衰,辄凄然有此感,盖三十年矣。 -
207.《游土山示蔡天启秘校》 宋·王安石
定林瞰土山,近乃在眉睫。
谁谓秦淮广,正可藏一艓。
朝予欲独往,扶惫强登涉。
蔡侯闻之喜,喜色见两颊。 -
208.《酬王伯虎》 宋·王安石
吾闻人之初,好恶尚无朕。
帝与凿耳目,贤愚遂殊品。
尔来百千年,转化薄愈甚。
父翁相贩卖,浮诈谁能审。 -
209.《京口喜雨楼落成呈史固叔侍郎》 宋·戴复古
京口画楼三百所,第一新楼名喜雨。
大鹏展翼到中天,化作檐楹不飞去。
一日登临天下奇,华灯照夜万琉璃。
上与星辰共罗列,下映十里莲花池。 -
210.《东城被盗得世字》 宋·秦观
野人无机心,触事少防卫。
所至辄酣寝,屡堕穿窬计。
孤亭夜深墨,风死雨初霁。
有盗穴壁来,攘取逮衾袂。 -
211.《令狐仆射与余投分素深,纵山川阻修然音问相》 唐·刘禹锡
词一篇音韵弥切,收泪握管以成报章。
虽广陵之弦于今绝矣,而盖泉之感犹庻闻焉。
焚之帐之前,附于旧编之末】~ -
212.《自嘲》 宋·陆游
天公大度一何奇,养此无能老白痴。
宿疾闲愁俱扫尽,美餐甘寝更无时。
蛙鸣庭草何曾问,水半门扉亦不知。
道似婴儿犹有恨,小轩风月独哦诗。 -
213.《秋雨》 宋·陆游
冷雨萧萧涩不晴,丛篁遮尽小窗明。
故衾独展成酣寝,新酿初尝得细倾。
壁简积阴添蠹字,床琴生润咽弦声。
此时怀抱真难遣,一首清诗信笔成。 -
214.《冬夜读书》 宋·陆游
挑灯夜读书,油涸意未已;亦知夜既分,未忍舍之起。
人生各有好,吾癖正如此。
所求衣食足,安稳住乡里。
茆屋三四间,充栋贮经史,四傍设几案,坐倦时徙倚。 -
215.《禹祠》 宋·陆游
我昔下三峡,南宾系归舻,渡江谒神禹,拜手荐俎壶。
寿藤枝如蚪,巨柏腹若刳,门庭虽日荒,殿寝犹枝梧。
巴俗喜祷祠,解牛舞群巫。
巍巍黻冕古,食与夷鬼俱。 -
216.《稽山》 宋·陆游
我识康庐面,亦抚终南背,平生爱山心,於此可无悔。
晚归古会稽,开门与山对。
奇峰绾髻鬟,横岭扫眉黛。
岂亦念孤愁,一日变万态。 -
217.《哭季长》 宋·陆游
岷山剡曲各天涯,死籍前时偶脱遗。
三径就荒俱已老,一樽相属永无期。
寝门哀恸今何及?泉壤从游後不疑。
邂逅子孙能记此,交情应似两翁时。 -
218.《闻虏乱》 宋·陆游
运数群胡尽,烟尘北道昏。
百年身易老,万里志空存。
杨柳摇驰道,樱桃奉寝园。
南公忠义薄,此恨与谁论? -
219.《读旧稿有感》 宋·陆游
我少则嗜书,于道本无得,譬如昌歜芰,乃自性一癖。
老来百事废,惟此尚自力,岂惟绝庆吊,乃至忘寝食。
吟哦杂诵咏,不觉日既夕。
文辞顾浅懦,望古空太息,世俗不可解,更为著金石。 -
220.《闻王嘉叟讣报有作》 宋·陆游
呜呼嘉叟今信死,哭君寝门泪如水。
我初入都不妄交,倾倒如君数人耳。
笼灯蹋雪夜相过,剧论悬河骇邻里。
地炉燔栗美刍豢,石鼎烹茶当醪醴。