-
121.《郊祀庆成诗》 宋·王炎
燕翼传丕绪,龙飞袭庆基。
万年新景命,三岁始亲祠。
修己崇仁俭,承颜洽孝慈。
和平调玉烛,静谧偃锋旗。 -
122.《奉酬袭美先辈吴中苦雨一百韵》 唐·陆龟蒙
微生参最灵,天与意绪拙。
人皆机巧求,百径无一达。
家为唐臣来,奕世唯稷卨.只垂青白风,凛凛自贻厥。
犹残赐书在,编简苦断绝。 -
123.《无罪言》 宋·赵汝绩
哀哀民何辜,遭此凶歉厄。
初闻数米炊,次复并日食。
草根掘欲尽,木皮屑不给。
疲老就枯僵,少壮作捐瘠。 -
124.《按田》 宋·黄庭坚
河水积峥嵘,山雪晴索寞。
幽斋怯寒威,况复出城郭。
马为蝟毛缩,人叹狐裘薄。
淤泥虎迹交,丛社乌声乐。 -
125.《答余新郑(即余尧臣也·可补余传之阙)》 明·高启
前年吴门初解兵,君别故国当西行。
有司临门暮驱发,道路风雨啼孩婴。
仓皇不敢送出郭,执手暂立怀忧惊。
我时虽幸脱锋镝,乱后生事无堪营。 -
126.《送直阁杜君章守齐》 宋·晁补之
杜公文史不读律,平反世称徐有功。
官为列卿位亦显,皋陶事与礼乐同。
书生骫骳笑法令,弦歌不媿陵陂中。
众贤和豫治乃举,但愿主圣朝廷公。 -
127.《送外舅杜侍御使陕西自徐州移作》 宋·晁补之
建隆以来论人物,得士与古相低昂。
人才历数仁祖世,后生嵬琐无复望。
老成寂莫典刑在,杜公玉立映班行。
少时学问圣贤说,松柏岁寒观老节。 -
128.《和子瞻凤翔八观八首其一石鼓》 宋·苏辙
岐山之阳石为鼓,叩之不鸣悬无虞。
以为无用百无直,以为有用万物祖。
置身无用有用间,自托周宣谁敢侮。
宣王没後坟垅平,秦野苍茫不知处。 -
129.《石鼓》 宋·苏辙
岐山之阳石为鼓,叩之不鸣悬无虡。
以为无用百无直,以为有用万物祖。
置身无用有用间,自讬周宣谁敢侮。
宣王没后坟垅平,秦野苍茫不知处。 -
130.《送罗正之年兄出使二浙》 宋·张舜民
玉麈助清谈,金貂饰高位。
二物已杀身,无剥生民利。
君为使者官,犹作农夫事。
随轩载畚插,一心惟度地。 -
131.《急笔次梁教韵》 宋·陈造
旱气如燬民其咨,漂然一雨喜可知。
醮席龙坛揭精意,青章祝号免愧辞。
馨香了知罔时怨,耕耦亟用发尔私。
四鬴足食可倚俟,三年馀蓄夫何疑。 -
132.《客有诵袁蒙斋得雨酬倡之什辄赓元韵志喜也呈》 宋·郑清之
雷伯四月瘖无声,鸣鸠呼妇凫浴晴。
星如樧沙灯吐红,羲和驾鞭乘赤明。
稚秧针水未入种,秀麦浪畦犹督耕。
香车不动百龙蛰,转辘如织千蛇横。 -
133.《孝宗皇帝杜甫万丈潭诗御书赞》 宋·岳珂
於戏中兴,驻跸东南。
江沱之安,匪帝所堪。
飙起霆驱,沛泽以甘。
慰于望霓,意则可探。 -
134.《答礼部江主事渐》 明·袁凯
谷鸟嘤其鸣,求友声亦屡。
况生烝民间,岂不念朋助。
齐鲁久咨访,梁宋亦驰骛。
末路值伊人,欢然乐平素。 -
135.《宫词百首》 唐·和凝
紫燎光销大驾归,御楼初见赭黄衣。
千声鼓定将宣赦,竿上金鸡翅欲飞。
北阙晴分五凤楼,嵩山秀色护神州。
洛河自契千年运,更拟波中出九畴。 -
136.《幽愤诗》 两汉·嵇康
嗟余薄祜。
少遭不造。
哀茕靡识。
越在襁緥。 -
137.《麻姑山七古寿主簿母》 宋·卓田
麻姑之山高接天,世言中有麻姑仙。
朱颜玉扑镇长在,不知阅世经几年。
问此仙今在何许,当初果是谁家女。
似因一念天人寰,已作人间夫妇缘。 -
138.《和周凤隐止酒韵》 宋·柴元彪
邃古奠堪舆,狉狉群鹿豕。
由蒙以至需,生人饮食始。
世值勋华初,人文日以起。
民用非酒醴,无以供祭祀。 -
139.《奉旨讲宾之初筵》 明·汪广洋
维周临九有,运祚何其昌。
本支既蕃衍,道化亦流行。
粤若卫武公,展也令誉彰。
耄年儆畏深,罔敢贻怠荒。 -
140.《峡中和卜彦才韵》 宋·方逢振
尹躬乐不在耕莘,乐在明明以及民。
贪看回头多应错,偶闻变色始知真。
圣贤气象心为大,天地根萌人是仁。
认著濂溪窗草意,自家胸次一般春。