-
81.《寄赠胡先生》 宋·王安石
先生天下豪杰魁,胸臆广博天所开。
文章事业望孔孟,不复睥睨蔡与崔。
十年留滞东南州,饱足藜藿安蒿莱。
独鸣道德惊此民,民之闻者源源来。 -
82.《庚子荐饥》 宋·戴复古
乘时皆闭粜,有谷贵如金。
寒士糟糠腹,豪民铁石心。
可怜饥欲死,那更病相侵。
到处闻愁叹,伤时泪满襟。 -
83.《寄姚楚州》 宋·戴复古
庸将几误国,流民亦弄兵。
康时仗豪杰,了事是功名。
车马长淮路,貔貅细柳营。
山阳还旧观,并使虑尘清。 -
84.《庐州帅李仲诗春风亭会客有尘字韵诗和者甚多》 宋·戴复古
玉关人老鬓丝新,千里长城在一身。
气使黄金结豪杰。
手挥白羽静风尘。
山河四望亭中景,桃李一开天下春。
乡日满城骑战马,而今四野尽耕民。 -
85.《南京妙峰亭》 宋·秦观
王公厌承明,出守南宫钥。
结构得崇岳,岿然瞰清洛。
是时谪仙人,发轫自庐霍。
郊原春鸟鸣,来此动豪酌。 -
86.《书叹》 宋·陆游
齐民困衣食,如疲马思秣。
我欲达其情,疏远畏强聒。
有司或苛取,兼并亦豪夺;正如横江纲,一举孰能脱!政本在养民,此论岂迂阔?我今虽退休,尝缀廷议末。
明恩殊未报,敢自同衣褐?吾君不可负,愿治甚饥渴。 -
87.《岁暮感怀以余年谅无几休日怆已迫为韵》 宋·陆游
井地以养民,整整若棋画。
初无甚贫富,家有五亩宅。
哀哉古益远,祸始开阡陌。
富豪役千奴,贫老无寸帛。
因穷礼义废,盗贼起蹙迫。
谁能讲古制,寿我太平脉? -
88.《杂感五首以不爱入州府为韵》 宋·陆游
洚水初平时,草木充九州,禽兽孳育繁,与人为敌雠。
于时圣人作,日夜为民忧,思有以胜之,食肉而服裘;然後人奠居,禾黍岁有秋。
岂知千载後,戕杀无时休?一食刀机赤,百味供膳羞。
豪侈方相夸,哀哉非始谋。 -
89.《寄奉新高令》 宋·陆游
小雨催寒著客袍,草行露宿敢辞劳。
岁饥民食糟糠窄,吏惰官仓鼠雀豪。
只要闾阎宽箠楚,不须停障肃弓刀。
九重屡下丁宁诏,此责吾曹未易逃。 -
90.《僧庐》 宋·陆游
僧庐土木涂金碧,四出徵求如羽檄。
富商豪吏多厚积,宜其弃金如瓦砾。
贫民妻子半菽食,一饥转作沟中瘠,赋歛鞭笞县庭赤,持以与僧亦不惜。
古者养民如养儿,劝相农事忧其饥。 -
91.《梁父吟》 宋·张耒
豪俊昔未遇,白日无光辉。
隆中卧龙客,长啸视群儿。
九州英雄争着鞭,黄星午夜照中原。
君看慷慨有心者,乃是山东高帝孙。 -
92.《和陈器之诗四首·朝应天:应天寺有五圣御容》 宋·张耒
唐衰五季更披猖,社稷反手看兴亡。
山河分裂流战血,积骨被野号豺狼。
中原正朔不出境,九州豪杰争侯王。
生民祸难冤痛极,腥秽上达干穹苍。 -
93.《即席》 宋·黄庭坚
落叶不胜扫,月明树阴疏。
亲邻二三子,樽酒相与俱。
霜栗剥寒橐,晚菘煮青蔬。
解官方就门,敦薄无简书。 -
94.《劳坑入前城》 宋·黄庭坚
刀坑石如刀,劳坑人马劳。
窈窕篁竹阴,是常主逋逃。
白狐跳梁去,豪猪森怒嘷。
云黄觉日瘦,木落知风饕。 -
95.《己未过太湖僧寺得宗汝为书寄山蓣白酒长韵诗》 宋·黄庭坚
从学晚闻道,谋官无见功。
早衰观水鉴,内热愧邻邦。
比邻有宗侯,治剧乃雍容。
摩手抚鳏寡,蒿碪磔强梁。 -
96.《雪中次韵答刘提举》 元·王冕
朔风撼天云黮黮,雪花恰似杨花糁。
凭高无以辨青红,四海九州同一览。
枯肠颇怪酒力薄,劲气著人寒惨惨。
痿痹不觉手足强,争战俄惊牙齿喊。 -
97.《送史馆唐祠部江南西路转运使》 宋·司马光
豪杰争唐鹿,江南号富疆。
明时虽混壹,余俗尚彫伤。
税版诛求急,词曹牒诉忙。
皇心愍颓弊,使节付才良。 -
98.《谒三门禹祠》 宋·司马光
信矣禹功美,独兼人鬼谋。
长山忽中断,巨浸失横流。
迹与在地久,民无鱼鳖忧。
谁能报盛德,空尔芦醪羞。 -
99.《晋祠》 宋·欧阳修
古城南出十里间,鸣渠夹路何潺潺。
行人望祠下马谒,退即祠下窥水源。
地灵草木得余润,郁郁古柏含苍烟。
并儿自古事豪侠,战争五代几百年。 -
100.《再和圣愈见答》 宋·欧阳修
两畿相望东与西,书来三日犹为稽。
短篇投子譬瓦砾,敢辱报之金褭蹄。
文章至宝被埋没,气象往往干云霓。
飞黄伯乐不世出,四顾骧首空长嘶。