-
321.《怨诗寄杨达》 唐·姚月华
春水悠悠春草绿,对此思君泪相续。
羞将离恨向东风,理尽秦筝不成曲。
与君形影分吴越,玉枕经年对离别。
登台北望烟雨深,回身泣向寥天月。 -
322.《秦楼月(留别海陵诸公)》 宋·曾协
清秋月。
长空万里烟华白。
烟华白。
江云收尽,楚天一色。
莼丝惹起思归客。
清光正好伤离别。
伤离别。
五湖烟水,伴人悉绝。 -
323.《胜胜慢》 宋·石孝友
花前月下,好景良辰,厮守日许多时。
正美之间,何事便有轻离。
无端珠泪暗簌,染征衫、点点红滋。
最苦是、□殷勤密约,做造相思。 -
324.《角招》 宋·姜夔
吹香薄人。
已而商卿归吴兴,予独来,则山横春烟,新柳被水,游人容与飞花中。
怅然有怀,作此寄之。
商卿善歌声,稍以儒雅缘饰。 -
325.《沁园春》 宋·汪莘
之所未备,搜寻剖□,斯已勤矣。
闲从人求其法,高者如捕影,卑者不足为。
嘉泰二年冬夜,坐一榻,知思所及,随手骇目。
尔后凡七载,时时为之,自知非深根固蒂之道,亦可谓世外之妙观矣。 -
326.《六丑》 宋·方千里
看流莺度柳,似急响、金梭飞掷。
护巢占泥,翩翩飞燕翼。
昨梦前迹。
暗数欢娱处,艳花幽草,纵冶游南国。 -
327.《江城梅花引(赠倪梅村)》 宋·吴文英
江头何处带春归。
玉川迷。
路东西。
一雁不飞、雪压冻云低。 -
328.《李家娘》 清·吴嘉纪
城中山白死人骨,城外水赤死人血。
杀人一百四十万,新城旧城内有几人活?
妻方对镜,夫已堕首;腥刀入鞘,红颜随走。
西家女,东家妇,如花李家娘,亦落强梁手。 -
329.《耆英会诗》 宋·王拱辰
西都山水天下奇,神嵩景室环清伊。
甫申间气秀不绝,生贤会坚昌明时。
衣冠占数盛文雅,台符卿月光离离。
魏京雄奥压幽朔,游宫御府严天威。 -
330.《闻笛歌送人之塞上》 明·王恭
横笛对离亭,扁舟越江口。
月下何人最断肠,天涯怨别吹《杨柳》。
《杨柳》繁音愁复愁,梧桐萧瑟江枫秋。
长林半夜叶皆脱,积水三江云不流。 -
331.《次韵曾中父登临川郡书事》 宋·吴可
戈甲何为盛,田园已就荒。
仅能移北阜,未暇隐东墙。
寂寞交亲远,漂零道路长。
归心随断雁,离思感垂杨。 -
332.《送姚叔祥还槜李》 明·冯梦祯
久饮建业水,尔来归梦频。
思归未得归,不堪送归人。
君来朱明初,倏忽佩萸辰。
较史惜炎晷,剖疑扫余尘。 -
333.《送孙景贤归江东》 明·刘崧
客有敬亭思,春愁何渺然。
谢公墩上月,已照江西船。
船头花乱飞,酾酒发鸣鼓。
四顾不成欢,悲歌泪如雨。 -
334.《赠庞生吹箫》 明·王弼
寒星点点秋云薄,白日离离映寥廓。
哀商怨徵动高堂,想见梧桐满城落。
青年白晢吹者谁,庞子风流妙音乐。
自从五月来长安,久别吴湘旧江阁。 -
335.《试院春晚》 宋·陆游
病思萧条掩绿樽,闲坊寂历锁朱门。
故人别久难寻梦,远客愁多易断魂。
漫漫晚花吹瀼岸,离离春草上宫垣。
此生飘泊何时已,家在山阴水际村。 -
336.《仙杏山》 宋·周邦彦
仙人药光明夜烛,种杏碧山如种玉。
春风裂石凤收花,赤颊离离照山谷。
卿云承日作阴润,猛虎守山防采斸。
高真筐篚入时贡。 -
337.《寄宣城宗言姪》 宋·林逋
春水涵波绿渺瀰,江南芳草又离离。
谢家元住青山郭,郄氏近攀丹桂枝。
衣下香囊非尔好,床头诗卷愧吾痴。
中林独处仍多病,早晚能来慰所思。 -
338.《答余左司沈别驾元夕会饮城南之作时在围中》 明·高启
青帝行春气初播,云沍余阴苦难破。
江头碧草生未长,战马寒嘶龁残莝。
炊烟泠落雨中湿,邻屋时闻有啼饿。
我愁郁郁但欲眠,肯以案书勤自课。 -
339.《答余新郑(即余尧臣也·可补余传之阙)》 明·高启
前年吴门初解兵,君别故国当西行。
有司临门暮驱发,道路风雨啼孩婴。
仓皇不敢送出郭,执手暂立怀忧惊。
我时虽幸脱锋镝,乱后生事无堪营。 -
340.《送赵令公西京留守》 宋·王禹偁
勋业与谁同,萧何第一功。
两朝行直道,万国变淳风。
微恙妨三接,辞荣动四聪。
白麻宣上阁,清洛守离宫。