-
141.《和袁望回春雪》 宋·王之道
白雪嫌春晚,从横布玉霙。
柳花随处发,瑶砌逐门成。
旌别寒松茂,摧残冻芋萌。
飘飖无限思,料峭有余清。 -
142.《靴淀除夕之会呈王原叔给事燕唐聊谏议》 宋·王珪
岁华相逐走燕尘,此夕羁怀暂一申。
把手岂辞三处酒,别家看作二年人。
因逢塞雁惊来信,却忆江梅赠去春。
莫向天涯忧白发,东风犹与到关新。 -
143.《贾动之盍簪堂红梅欲发作此问讯》 宋·吴则礼
江南风雨余几信,有底淮南春事迟。
凭君料理玉妃面,快作酒红生晕时。 -
144.《长句简诸公》 宋·陈造
君家开宴为酴醾,竹声裂石弦辊雷。
我家芍药继如许,如解商量先后开。
深红妍白各媚妩,琼肌玉骨无纤埃。
日高未觉睡态足,风定亦送龙香来。 -
145.《舟中漫兴》 宋·李新
蓬窗几点落梅花,旋觉春容放草芽。
莫上江楼发归兴,断霞衰照起寒鸦。 -
146.《客诵故人刘道梅花诗有怀用其韵以寄之》 宋·李弥逊
桑柘如钱柳如雪,南村北村欲蚕月。
老翁饭饱摩腹行,白瓯自随闲唤铁。
攀花正恨颜色乾,哦公七言毛骨寒。
惜花不似爱诗苦,即遣愁海回狂澜。 -
147.《和钱处和梅花五绝》 宋·王之望
莫欺玉蕊瘦栾栾,中有江南长恨端。
白发天涯归未得,年年老眼泪中看。 -
148.《辰阳待岳祠之命舟发武陵回寄从游诸公》 宋·赵蕃
叔父同流元佑支,清贫远自相国时。
旧闻河朔人伟奇,元衡笔力犹可窥。
佳哉伯玉贤埙篪,小阮亦与竹林期。
兆民虽云非旧知,知之正自梅花诗。 -
149.《仁季再赋亦再赋二首》 宋·曹彦约
何物清高称月台,雪天佳客照江梅。
谢家玉树庭前发,后土琼花岁里开。
朝日何郎吟未彻,晚风姑射宴方回。
横抛珠玉人间世,只恐花神驾鹤来。 -
150.《寄王南叟寓江乡》 宋·何梦桂
歌尽骊驹落日寒,相思无处问平安。
客愁白发三千丈,世路青泥百八盘。
夜月梅花频入梦,秋风菰米强加餐。
高山如故丝弦在,懒向旁人取次弹。 -
151.《花心动 黄伯阳岁晚见梅,适遇旧赋以赠别,》 元·邵亨贞
东阁何郎,记当时,曾赏旧家红萼。
彩笔赋诗,绿发簪花,多少少年行乐。
自从惊觉扬州梦,芳心事、等闲忘却。
断魂处,月明江上,路迷天角。 -
152.《马上见梅花初发》 宋·宋庠
瞥见江南树,繁英照苑墙。
无双春外色,第一腊前香。
云叶遥惊目,琼枝昔断肠。
莫吹羌坞笛,容易损孤芳。 -
153.《宿江阁》 宋·赵汝鐩
阁前眼界如图画,山色侵窗竹打檐。
云带雁声移别蒲,月将梅影进疏帘。
壮怀自笑年年减,华发无情日日添。
夜半骤风天骤雪,贵家鼓舞客心嫌。 -
154.《谢张老山御史庆予七二》 宋·方回
身是空中一点尘,心包天地却无垠。
随缘任运勤收敛,补过知几暗省循。
孰料百年登七袠,深惭白发对青春。
江梅欲结枝头子,合放余花次第新。 -
155.《江上客怀》 宋·黄庚
镜裹从渠白发添,吟边抵掌复掀髯。
十年为客甘清苦,一枕忘情付黑甜。
短褐怯风绵未絮,破窗漏月纸重粘。
梅花应念人孤寂,寒夜吹香入竹帘。 -
156.《再到值雨》 宋·李处权
无复清池照病颜,尚余诗思发天悭。
西风似水初鸣叶,细雨如尘不隔山。
岁熟自然民意乐,时平更觉鸟声閒。
江梅会见花敷雪,剧饮须期倒卧还。 -
157.《陈再有诗诮梅开晚对酬》 宋·李复
漠漠飞香散不收,无言对客似含羞。
虽非雪里孤根暖,却免黄时细雨愁。
争意竞先多浅俗,高情持重自风流。
一株又见垂垂发,肯学江边取次休。 -
158.《小春》 宋·丘葵
落尽千林秋又冬,惭无生意岁将穷。
是谁借得三春力,为我敷施十月中。
种种草根含暖气,鳞鳞水面发和风。
江梅剩放南枝蕊,欲策阳回第一功。 -
159.《咏梅五十首呈史尚书》 宋·释绍嵩
岸木萧疏野望宽,小楼西角剩凭栏。
江边一树垂垂发,留与纷纷雪裹看。 -
160.《送僧》 宋·释重顯
岩房高下拆寒梅,极目寥寥鴈影回。
相别相逢竟何事,一声江上发春雷。