-
241.《寄史贵质》 宋·仇远
淳佑六十翁,生遇时节好。
朝游渔樵社,晚入诗酒保。
不为名利缚,刚被花月恼。
时发少年狂,未省身已老。 -
242.《欲脱榷司东归》 宋·董嗣杲
担尾心期有破琴,绝怜无地觅知音。
形神怯冷犹迎客,风雨催春亟治任。
眼落牛羊沙渡远,情凝江汉寺楼深。
津津谁染鹅黄柳,想可挨排醉绿阴。 -
243.《蕲城晚泊值雪》 宋·董嗣杲
雁声哀怨极淮天,际晚惊呼雪打船。
古驿鱼稀谁撒网,虚沙马过自随鞭。
人烟顽犷空多智,形胜丘墟又几年。
龙眼肌头风浪恶,今宵归兴此方坚。 -
244.《王若水为画秋江众禽图》 明·袁凯
钱唐王宰心思长,欲与造化争毫芒。
下笔百鸟相趋跄,前身岂是孤凤凰。
江头芙蓉花正开,花下细浪亦萦回。
敔鹅贴贴天际来,雄雌相随气和谐。 -
245.《和吴侍郎微雨中与一二亲友同登香山石楼》 宋·宋庠
伊濑鸣秋麓,香楼隔雨溪。
天形林罅出,山脊雾中迷。
岸峻灵龛密,沙平野路低。
只应观佛土,物物便堪齐。 -
246.《初夏三司直宿》 宋·宋庠
薰序更朱签,宵弦落翠蓂。
人同散骑直,天与大夫醒。
鞅掌曹留事,羁孤坐刻铭。
整冠谁辨谤,隐几独忘形。 -
247.《次韵赵主簿雪诗十韵二首》 宋·项安世
堕地白初形,当空黑如影。
喧豗复排拶,混沌方溟涬。
惟馀塔可辨,始信江南回。
浩荡海扬尘,糢糊山覆顶。 -
248.《斤竹岭》 宋·张嵲
胧胧晓月淡,暠暠晨霜秋。
弃马沙金平,步过草地岭。
仰登上层云,俯降入深井。
回潭冷更清,岭树疏逾整。 -
249.《秋日》 宋·章甫
奔走伤形役,艰难感物华。
澹烟笼远树,小雨湿寒沙。
唤客尊无酒,撩人菊有华。
弟兄书不至,过尽雁行斜。 -
250.《东湖歌》 宋·赵汝鐩
湖光荡绿春拍塞,百雉之乐才咫尺。
五步一亭十步榭,轩窗处处临水避。
露浓昼淑花溜红,烟嫩堤平草连碧。
俯窥萍罅鱼上下,仰听木杪禽格磔。 -
251.《猩猩行》 宋·刘黻
肩发肖人形,言语剧机警。
罝罣不可招,幽旷从驰骋。
胡为所嗜偏,遇醪即首肯。
染指疑含沙,浸淫归酩酊。
蹀履意欲欢,孰知堕深穽。
鄙哉酣爵人,白头犹未醒。 -
252.《咏月追和韩昌黎韵》 宋·刘黻
初秋十五夕,皓月来沧溟。
白鹭与共色,乌鹊能践灵。
逢掖觅桂荫,孩提窥兔形,凉气净余暑,浮光滑青冥。 -
253.《蔡琰归汉图》 宋·林景熙
文姬别胡地,一骑轻南驰。
伤哉贤王北,一骑挟二儿。
二儿抱父啼,问母何所之。
傍鞭屡回首,重会知无期。 -
254.《子瞻画枯木》 宋·孔武仲
寒云行空乱春华,西风凛凛空吹沙。
夫子抱膝若丧魄,谁知巧思中萌芽。
败毫淡墨任挥染,苍莽菌蠢移龙蛇。
略增点缀已成就,止见枯木成槎枒。 -
255.《水上清风覆以乔木》 宋·孔武仲
乔木张帷幄,小溪环佩声。
清风复飒然,三者固难并。
而我兼得之,世俗亦不争。
逍遥万虑废,俯仰一身轻。 -
256.《病中一首简陈行之》 宋·晁公溯
冈陵虽坡陀,其下水所积。
山通巫硖雨,地类长沙湿。
太阳岂不照,浸渍本膏脉。
气蒸柱础润,暗起窗户黑。 -
257.《青蛙辞》 宋·陈普
古祠一区环槐榆,飞鼪在瓦狐树居。
铁炉缺裂死灰冷,箕坐一寸青蟾蜍。
平心定气详其来,颓垣古厕浊水渠。
蛇惊鼠骇得败壁,一跃乃是神王庐。 -
258.《遡蛱诗》 宋·邓深
胪言峡山天下奇,欲观愁隔三千里。
常恐因循孤此兴,非假夤缘那得至。
偶逢月湖起仕宦,正指夔门愁凋敝。
忻然谓我便登陆陟。 -
259.《秀山霜晴晚眺与赵宾暘黄惟月联句》 宋·方回
一峰何峥嵘,万象翻匍匐。
心包元气并,影立太空独。
遥瞻极乾端,俯瞰际坤轴。
飘飘凌云身,杳杳送鸿目。 -
260.《题徐仲彬达观亭》 宋·方回
乾涵坤毓万汇夥,独得为人赖钧播。
八尺身为天地赘,一寸心将天地裹。
道眼自应非肉眼,以心观物无不可。
灵台光尘日月县,肯使一丝挂尘堁。