-
121.《洛中送冀处士东游》 唐·杜牧
处士有儒术,走可挟车辀。
坛宇宽帖帖,符彩高酋酋。
不爱事耕稼,不乐干王侯。
四十余年中,超超为浪游。 -
122.《即事》 宋·陆游
唐虞千载仰巍巍,太息儒生每背驰。
经未尽亡君更考,古无不死我何悲。
钓耕本是求贤地,宵旰今逢愿治时。
寄谢公卿各努力,为吾君筑太平基。 -
123.《感怀》 宋·陆游
残年迫衰谢,婴疾归乡枌。
诸贤渡江初,总角幸有闻。
才非楚倚相,亦能读典坟。
夫岂或使之,後死与斯文。
世儒凿户牖,道术将瓜分;孤陋守一说,百氏殆可焚。
後来岂无人,鼻垩谁挥斤?巍巍贞观治,房魏出河汾。 -
124.《岁晚幽兴》 宋·陆游
残年欲遂迫期颐,追数朋俦死已迟。
卜冢治棺输我快,染须种齿笑人痴。
野梅角地草生後,街柳拂鞍冰泮时。
满眼云山不须买,剩倾新酿赋新诗。 -
125.《读何斯举黄州秋居杂咏次其韵》 宋·陆游
全家寄舴艋,结茅非始谋,江市得烟蓑,不博千金裘。
道散俗日薄,老聃出衰周。
治身去健羡,如稼必去蟊。
吾身一隙尘,斯世一客邮。
君能通其说,生死真浮休。 -
126.《醉中信笔作四绝句既成惧观者不知野人本心也》 宋·陆游
治道巍巍本易成,狂言安得略施行。
太平事业人皆见,不计封伦死与生。 -
127.《秋夜感遇十首以孤村一犬吠残月几人行为韵》 宋·陆游
唐虞治巍巍,洙泗道益明。
岂知秦汉後,佛老起纵横。
诗书虽仅存,韶頀无遗声。
书生幸有闻,未死犹力行。 -
128.《春夜读书感怀》 宋·陆游
荒林枭独啸,野水鹅群鸣。
我坐蓬窗下,答以读书声。
悲哉白发翁,世事已饱更。
一身不自恤,忧国涕纵横。 -
129.《暑中北窗昼卧有作》 宋·陆游
御疾如治河,但当导之东,下流既有归,自然行地中。
养生如蓺木,培植要得宜,常使无夭伤,自有干云时。
我少本多疾,屡亦频危殆,皇天实相之,警告意有在。
中年弃嗜欲,晚岁节饮食,中坚却外慕,魔盛有定力。 -
130.《神山歌》 宋·陆游
吾闻海中五神山,其根戴以十五鳌。
一朝六鳌被钓去,岱舆员峤沉洪涛。
尚余三山岿然在,当时不没争秋毫。
如何蓬莱又已浅,忽见平地生藜蒿。 -
131.《雨夜书感》 宋·陆游
儒生不自贵,执艺等卜祝,诗书定何物,为汝市爵禄。
唐虞虽日远,凛凛犹在目,谁能举其要,治功端可复。
平生麤知此,俛仰发已秃;一豪不获施,老病死岩谷。
安知万世後,终无可封俗;愿广稽古心,端拱咨岳牧。 -
132.《书戒》 宋·陆游
我幼事父师,熟闻忠厚言,治身接物间,要使如春温。
鞭朴不可弛,此语实少恩。
但能交相爱,余亦何足论。
家贫赖奴婢,炊汲与应门,余力具茗药,夕饭或至昏。 -
133.《疾小愈纵笔作短章》 宋·陆游
治疾如治盗,要使复其常;藉曰用戈矛,全之宁欲伤。
彼盗皆吾民,初非若胡羌;奈何一朝忿,直欲事欧攘?欧攘虽快心,少忍理则长。
华陀古神医,煎浣到肺肠,取效虽卓荦,去死真毫芒。
君审欲除盗,惟当法龚黄,抚摩倘有道,四境皆耕桑。 -
134.《病後登山亭》 宋·陆游
野客双蓬鬓,空山一草亭。
睡魔欺茗薄,疾竖怯丹灵。
治世穷冯衍,残年老管宁。
安居得後死,不敢恨飘零。 -
135.《雨夜读书》 宋·陆游
农家冬少事,无地肆吾勤。
急雨生新健,陈编寄一欣。
高风感莘渭,善治仰华勋。
老死今朝夕,何由诵所闻? -
136.《杂咏三首》 宋·宋祁
有客款我庐,念我衰暮齿。
自言上真书,有药名不死。
黄金乃能化,白发安足治。
谓我刀圭馀,已足度年纪。 -
137.《得杭州郑资政书》 宋·宋祁
误抛荷橐别云裘,天赐疏慵卧治州。
辕下已疲犹恋主,道边宁死不为钩。
风波路恶惊危涕,蓬葆年侵变黑头。
独喜故人恩契厚,冷灰遗甑远相求。 -
138.《次韵渊明饮酒诗:》 宋·张耒
我欲常饮酒,俗事苦夺之。
饮酒不得醉,何如未饮时。
颠倒众讥笑,佳处正在兹。
念此虽杜门,浊醪日常持。 -
139.《寄题刘著作羲叟家园效圣俞体》 宋·欧阳修
嘉子治新园,乃在太行谷。
山高地苦寒,当树所宜木。
群花媚春阳,开落一何速。
凛凛心节奇,惟应松与竹。 -
140.《送朱职方提举运盐》 宋·欧阳修
齐人谨盐筴,伯者之事尔。
计口收其余,登耗以生齿。
民充国亦富,粲若有条理。
惟非三王法,儒者犹为耻。