-
101.《和曾平山见贻蚤自温荣挹艳香韵》 宋·陈杰
梦事曾陈一瓣香,清愁两地鬓眉苍。
少陵空复诗劘垒,王湛聊须易在床。
古有忘言行畏垒,今无书法可柴桑,提君四印各安稳,正使同群不乱行。 -
102.《玉泉寺》 宋·李复
道人东立海上山,锡飞西落大江北。
双屦还乘海去起,西过当阳驻山曲。
倚岩引锡神泉涌,一道明虹出幽谷。
兀然孤冥踞盘石,清夜鬼神礼白足。 -
103.《寄祖祕丞》 宋·李覯
我本山田人,好尚与众异,平生重交游,所得国无几。
昨者应茂才,西行觑朝美。
时当庆历初,选举宝多士。 -
104.《挽张宗师》 宋·陆文圭
凰历归明主,龙韩诚老臣。
衣冠朝日月,剑屐步星辰。
极品跻黄阁,斋居人紫宸。
存心妙经纠,赞化极弥纶。 -
105.《赠柯山夏梅月》 宋·陆文圭
五星配五行,占法具春秋。
参以四暗耀,不知始所由。
经纬十二辰,一国系一州。
三河即豫地,系宋复系周。 -
106.《示丁都院》 宋·释崇岳
镬汤炉炭三禅乐,剑树刀出大觉场。
此日拨开心地印,了无佛法可商量。 -
107.《偈颂一百零四首》 宋·释绍昙
迅瀑千寻,悬崖万仞。
说法声高,验人机峻。
要扶法眼门风,花衲元非古锦。
堪笑高丽四九僧,面门搭了冬瓜印。
乳窦谤沉无香,是可忍孰不可忍。 -
108.《偈颂三十首》 宋·释印肃
众生本是佛,悟了一体同。
若人不达本,逐末走西东。
君子当务本,本立佛性同。
通一万事毕,终不被尘笼。 -
109.《偈颂三十首》 宋·释印肃
显老明禅,入理深渊。
文殊为体,妙用普贤。
凤山得旨,妙契南源。
三株树下,坐断云烟。 -
110.《偈颂十四首》 宋·释印肃
骊珠一颗印千峰,越古腾今处处通。
元禅道贯纤毫绝,方知佛法不曾穷。
孤云片片标心法,野鹤翘松表自容。
千眼难观谁解见,赤幡直下起清风。
妙觉十方无影像,灵知三界绝行踪。 -
111.《信士画真请赞》 宋·释印肃
普因乾坤非外物,周闻法界祗圆音。
含灵入我身毛孔,非相非名何处寻。
宝陀触目无人见,妙体端严不坏金。
如钟含响随缘应,见我方知识自心。 -
112.《普庵家宝》 宋·释印肃
普庵家宝,不著寻讨。
迷时不见,在处烦恼。
悟时无相,如日杲杲。
取舍不得,自然恰好。 -
113.《洪钟歌》 宋·释印肃
昭文昭文施一钟,悬空随叩警盲聋。
圆音不断周沙界,纯体金刚空不空。
虽含响,击即通,十方诸佛应声中。 -
114.《学无学颂一十五首》 宋·释印肃
老庐得了不传衣,后代儿孙切莫疑。
衣法亲传两不是,心心心印了无知。 -
115.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
兀坐澗阴,潭空月沉。
三乘乘外,一印印心。
师子循行师子吼,旃檀围绕旃檀林。
诸尘说法诸尘听,莫道无人为赏音。 -
116.《颂古一百则》 宋·释正觉
言衣半夜付卢能,搅搅黄梅七百僧。
临际一枝正法眼,瞎驴灭却得人憎。
心心相印,祖祖传灯。
夷平海岳,变化鲲鹏。
只个名言难比拟,大都手段解翻腾。 -
117.《郑通判母氏赞》 宋·释正觉
法喜为食,慈悲为舍。
信佛是归,视身如借。
住正念以唯勤,趣外尘而无暇。
机闲万象光中,眼活髑髅眉下。
彼亡也梦蝶露蝉,自得也云犀香麝。
神游真净兮天水同秋,心印妙明兮风月破夜。 -
118.《吴兴辩长老以达磨画像请赞》 宋·释正觉
长芦驾浪,只履西归。
求支那之法器,付屈眴之田衣。
度九年之缄默,印二祖之灵知。
海犀酣月而晕,寒乌带雪而飞。
机前自得兮顶目四照,迷里相逢兮鼻头下垂。
水著秋清兮湖光湛湛,山衔落日兮云锦辉浑。 -
119.《卫进可寺丞腊月二十九日招我以蔬饭从容胜集》 宋·释正觉
风澜未作见灵源,六处亡功体湛存。
诸法性空方得座,一弹指响顿开门。
寒梅篱落春能早,野雪棂窗夜不昏。
万像森罗心印印,根尘超豁妙无痕。 -
120.《偈颂一百六十首》 宋·释宗杲
诸法本来绝待,触目且无拘碍。
只因断臂觅心。
便有人求忏罪。
无文印子既成,付法传衣厮赖。