-
201.《京师苦寒》 明·高启
北风怒发浮云昏,积阴惨惨愁乾坤。
龙蛇蟠泥兽入穴,怪石冻裂生皴纹。
临沧观下飞雪满,横江渡口惊涛奔。
空山万木尽立死,未觉阳气回深根。 -
202.《谪居感事》 宋·王禹偁
迁谪独熙熙,襟怀自坦夷。
孤寒明主信,清直上天知。
消息还依道,生涯只在诗。
惟尚谕山水,讵敢咏江蓠。 -
203.《岁暮感怀》 宋·王禹偁
岁暮山城放逐臣,老从霄汉委泥尘。
公卿别後全无信,兄弟书来只说贫。
眼看青山休未得,鬓垂华发摘空频。
文章气概成何事,沾惹虚名误此身。 -
204.《自和二首》 宋·刘克庄
老子而今两鬓霜,未应痴绝泥禨祥。
不能木末搴朝露,未免篱边嗅晚香。
便合折来书卷畔,讵宜簪向宝钗傍。
漫山千树方芽甲,肯信人间有早芳。 -
205.《二月八日二首》 宋·刘克庄
龟筴皆云二月佳,愁眉攒定几曾开。
不如腐草成萤爝,绝似明珠隔蚌胎。
啖月蟆何尝砾死,衔泥燕却已归来。
清羸不敢深思索,信笔成章一散怀。 -
206.《关仝骤雨图》 宋·刘克庄
四山昏昏如泼墨,行人对面不相觌。
凄乎太阴布肃杀,暗然混沌未开辟。
千丈拿空蛰龙起,一声破柱春雷疾。
我疑人间瓠子决,或是天上银河溢。 -
207.《观鱼》 宋·王令
江渚日夜归,江痕下汀矶。
渔者不自劳,推舟就寒漪。
得鱼乐几多,忽忘身在泥。
未闻任氏风,岂信丝缗非。 -
208.《昭君行》 宋·洪咨夔
红嫣翠湿平阳里,轳辘游车汛流水。
苍头拥骑知谓谁,草草人家寄生子。
君王神武重边功,不爱稼华胜桃李。
青鸾扶下五云车,颠倒衣裳冠荐履。 -
209.《快活歌二首》 宋·白玉蟾
诚哉一得即永得。
大都要藉周天火,十月圣胎方始圆。
虽结丹头终耗失, -
210.《送江子恭三首》 宋·白玉蟾
春来行尽烂田畦,云满春空水满溪。
风漾碧波翻麦垅,日晴红雨落桃蹊。
杜鹃声断惊寒兔,蝴蝶梦残听晓鸡。
人在江东寄归信,海棠花谢燕衔泥。 -
211.《和新燕》 宋·蔡襄
燕燕何来处处喧,新从海上振轻翰。
卑飞不避春泥重,竝语应愁夜雨寒。
客舍暗窥吟笔健,宴堂时见酒杯乾。
雕梁信美多移主,愿尔将雏择便安。 -
212.《安乐窝中一炷香》 宋·邵雍
安乐窝中一炷香,凌晨焚意岂寻常。
祸如许免人须诌,福若待求天可量。
且异缁黄徼庙貌,又殊儿女袅衣裳。
中孚起信宁烦祷,无妄生灾未易禳。 -
213.《出都寄二苏》 宋·毛滂
近年好语开蹙额,廊庙主人还稷契。
诸葛亮公彙进民所怀,械必提之右乃挈。
善随类举皆可观, -
214.《春雪》 宋·苏辙
温风吹破腊,留雪恼新春。
信逐残梅到,花従半夜匀。
旋消微覆瓦,狂下亦欺人。
压竹时闻落,埋萱久未伸。 -
215.《和子瞻和陶渊明杂诗十一首》 宋·苏辙
故山纵得归,无复昔遗老。
家风知在否,後生恐难保。
似闻老翁泉,曾作泥土燥。
穷冬忽涌溢,络绎瓶瓮早。
此翁终可信,明月耿怀抱。
从我先人游,安得不闻道。 -
216.《阴晴不定简唐觐秘校并敖吴二君五首》 宋·苏辙
积雨春连夏,新晴忽复阴。
江痕涨犹在,梅气润相侵。
蕉贮还须脱,图书渐不禁。
江南旧风俗,愁绝北来心。 -
217.《将还江州子瞻相送至刘郎洑王生家饮别》 宋·苏辙
相従恨不多,送我三十里。
车湖风雨交,〈晋车武子故居,其水曰车湖。
〉松竹相披靡。
系舟枯木根,会面两王子。 -
218.《扬州五吟其三蜀井》 宋·苏辙
信脚东游十二年,甘泉香稻忆归田。
行逢蜀井恍如梦,试煮山茶意自便。
短绠不收容盥濯,红泥仍许置清鲜。
早知乡味胜为客,游宦何须更著鞭。 -
219.《次韵子瞻山村五绝》 宋·苏辙
山行喜遇酒旗斜,无限桃花续杏花。
与世噶真避世,将家漂荡似无家。
塍间白水细无声,日暖泥融草不生。
似恐田家忘帝力,多差使者出催耕。 -
220.《将还江州子瞻相送至刘郎家洑王生家饮别》 宋·苏辙
相从恨不多,送我三十里。
车湖风雨交,松竹相披靡。
系舟枯木根,会面两王子。
嘉眉虽异郡,鸡犬固犹尔。