-
101.《迎燕》 宋·葛天民
咫尺春三月, 寻常百姓家。
为迎新燕入, 不下旧帘遮。
翅湿沾微雨, 泥香带落花。
巢成雏长大, 相伴过年华。 -
102.《喜晴》 宋·曾巩
天晴万里无纤风,江平水面磨青铜。
光华逸发万物上,精气夐与扶桑通。
我行江汉道苦恶,十步九折遗西东。
况遭积雨驾高浪,沙翻石走相撞舂。 -
103.《文殊台》 明·袁宏道
芙蓉万尺花如铁,秋窗尽洒红霞屑。
螺顶仙人骑杖来,天衣晓带雪山雪。
帝遣神丁量海洗,绣锷斑裬生增砥。
一萍吹作浔阳城,半匕疏为九江水。
高青直上一万重,绿瞳失启金泥封。 -
104.《论俗十二首》 宋·刘子翚
野人厌羹藜,家有庖丁刀。
徒夸批导手,肯念耕稼劳。
隐然肉山雄,畏彼尺箠操。
春泥卧寒野,夜月犁东皋。
辛勤力已尽,觳觫祸岂逃。
谁无恻隐心,鲜能胜贪饕。
盖惧犹示恩,况异犬马曹。 -
105.《雨夕行》 明·何景明
城头雨脚黑不断,阶下冻潦流已满。
出门咫尺无所适,积雾连云接平坂。
城中家人沈与赵,我忽思之费招挽。
赵子闭门卧不出,沈生冲泥来独晚。 -
106.《出嘉峪关感赋》 清·林则徐
严关百尺界天西,万里征人驻马蹄。
飞阁遥连秦树直,缭垣斜压陇云低。
天山巉[1]削摩肩立,瀚海苍茫入望迷。
谁道崤函千古险?
回看只见一丸泥。 -
107.《望庐山》 清·姚鼐
我行昨出庐山西,藤竹苍苍阴虎溪。
东林钟声晚出寺,高崖木叶秋平溪。
白云万叠倏然合,窈眇回听清猿啼。
洪州三月忆惝惚,径驾归艇轻于翳。 -
108.《迓杨诚斋》 宋·王自中
江东使者行部归,信帆一只桨四枝。
昨夜水深泥三尺,系在谁家屋外篱。
我欲遣人问消息,个样船多人不识。
却有一事差事徵,隔船听得哦诗声。 -
109.《喜晴》 宋·虞俦
雨占甲子向来频,谁道开晴必换旬。
云过阳台空有梦,雪消姑射漫凝神。
林间却喜鸠呼妇,檐外何妨鹊噪人。
可怕西郊泥一尺,径须跃马去寻春。 -
110.《祈雨爱蒋常请求诗》 宋·张埴
武夷老子黄弊衣,不能一煦诛虹霓。
在家颠倒来说奇,出门有请持此归。
龙川川上摇短藜,攔街拍手而笑之。
六月扫空炎歊飞,厚地裂透毛可吹。 -
111.《瑞鹤仙 上高节度寿 强村丛书校聚珍版拙轩集》 元·王寂
辕门初射戟。
看气压群雄,虹飞千尺。
青云试长翮。
拥牙旗金甲,掀髯横策。 -
112.《夔府竹府词四首》 明·曹学佺
早看东南暮看西,蜀天只怕上头低。
东边日出纯无用,云暗上头三尺泥。 -
113.《烈女李三行》 元·胡天游
大海何漫漫,千年不能移。
太山自言高,精卫衔石飞。
朝见精卫飞,暮见精卫飞。
吐血填作塸,一旦成路蹊。 -
114.《正月廿九日杨鸣鹤席上分韵得几字》 明·贝琼
两山昨夜风雨止,水涨新痕没沙尾。
黄知彭泽柳初芽,红见武陵桃欲蕊。
老去逢春更惜春,平生酒伴谁知己。
白发杨郎古奇士,千金已散归田里。 -
115.《迎燕》 宋·葛天民
咫尺春三月,寻常百姓家。
为迎新燕入,不下旧帘遮。
翅湿沾微雨,泥香带落花。
巢成雏长大,相伴过年华。 -
116.《定泉井》 宋·高颐
方师凿破天地髓,碧龙吹出冰霜寒。
一泓清澄绝泥滓,万窍号勋无波澜。
倒海翻江俱是幻,贮风留月得真观。
我来酌饮冷彻骨,飘飘此身在霄汉。 -
117.《题丹徒漕渠》 宋·顾时大
两冈相望山壁立,地形脊高势回潴。
练湖寸板虽得尺,庱亭泄去如尾闾。
自从秦凿兴赭徒,大业广此事遨娱。
岁久不治成癥瘀,下视一线皆泥涂。 -
118.《龙渊》 宋·何耕
门前大江河渺漫,昔人饮牛水为乾。
水乾龙逝亦其理,近在咫尺聊泥蟠。
鱼暇玩侮娬獭笑,纵有灵怪谁当看。
德人问舍压我境,便尔筑室相遮栏。 -
119.《送汪时法归金华》 宋·吕祖俭
霁虹解缆动江声,风不随人舟易横。
咫尺青泥含淡月,何时相对话平生。 -
120.《龙泉山》 宋·孟点
污渎横鳣鲸,蝼蚊得而制。
所据非所容,悲欢生贾谊。
吾疑洛阳叟,所见未超诣。
卷之不能伸,无乃为形累。