-
321.《装伯弜周先生手泽》 宋·董嗣杲
桐溪恩上人,留遗盈束纸。
初疑龙蛇奋,不敢傲睨视。
呜呼汶阳翁,父子传心旨。
手泽落世间,枯尽几砚水。 -
322.《水龙吟 赋秋日红梨花》 元·王恽
纤苞淡贮幽香,玲珑轩锁秋阳丽。
仙根借暖,定应不待,荆王翠被。
潇洒轻盈,玉容浑是,金茎露气。
甚西风宛胜,东兰暮雨,空点缀,真妃泪。 -
323.《赋得绿珠》 明·袁凯
于越山水秀,自古有名娃。
绿珠虽后来,声名天下夸。
明珠动盈斛,轻绡亦论车。
众人不能得,独向石崇家。 -
324.《杨秘监为余言初不识谭德称国正因陆务观书方》 宋·张镃
人心怀感初因喜,感到极时还堕泪。
亦犹雕琢用功深,自发诗中平淡意。
更须绝处悟一回,方知迷梦唤醒采。
今谁得此德妙法,诚斋四集新板开。 -
325.《访陈廷瑞有感》 宋·刘宰
间维有常度,曜灵无停辀。
翩翩叶辞柯,过眼绿已稠。
弱榦不盈尺,忽已高岑楼。
念昔过庭日,朋来悉良俦。 -
326.《昭君曲》 宋·赵汝鐩
御戎岂别无经纶,娄敬作俑言和亲。
或结或绝患不已,至呼韩邪朝竟宁。
稽首愿得壻汉氏,秭归有女王昭君。
临时失捐画工赂,蛾眉远嫁单于庭。 -
327.《挽苍崖》 宋·陈普
自君綦迹绝兹邦,共讶君为采药庞。
疾景更先伯淳一,佳儿独欠郭公双。
一经有托死何恨,兼善未酬心肯降。
泪满平生师友事,山中几度酒盈缸。 -
328.《挽陈将仕》 宋·杜范
事到盖棺方始定,言于陋巷乃为公。
试看倾郭盈襟泪,尽是忘餐振廪功。
荣贵但知崇己欲,文章未必济民穷。
如君厚积人谁忌,惟恐君家积未丰。 -
329.《秋怀二首》 宋·郭印
西风猎猎动天关,底事萦心拨弃难。
夜枕蛩声连晓急,暮楼鸿影落江寒。
遣怀樽酒浑消得,遮眼文书亦倦看。
物理盈虚元已定,伤时何苦泪阑干。 -
330.《舟宿南尉岸下夜夕不寐思丁老小山戏成长韵》 宋·王洋
积少自成多,一元陶万类。
破大可作小,壶中有天地。
果谓真无穷,百虑同一致。
若曰一毫芒,万里鹏垂翅。 -
331.《除夜感怀》 宋·杨时
爱日乖予愿,亲颜长在心。
远游仍换岁,华发想盈簪。
永夜谁同席,残盃忆共斟。
相思空有泪,挥洒满衣襟。 -
332.《久不得家书》 宋·杨时
鴥彼晨风飞,日暮归郁林。
游子尚何得,但寄千里心。
庭闱斑白亲,忆念我亦深。
云何彼无耗,徒役梦寐寻。