-
21.《水调歌头·败屋拥破衲》 宋·王之道
败屋拥破衲,惊飙漫飕颸。
不离当处人见,操慧上蓝游。
弹指九州四海,浪说其来云聚,其去等风休。
莫作袈裟看,吾道惯聃丘。 -
22.《满庭芳·万恶心除》 元·刘处玄
万恶心除,千思意泯,自然罪病消亡。
寸灵念道,动静两俱忘。
清志如庞似许,任云水、到处为乡。
仙家好,茅斋幽阒,胜似住高堂。 -
23.《淳熙内禅颂》 宋·王子俊
太初冥冥,孰究孰营。
羲仪图之,靡丽於成。
有圣惟勋,疏之瀹之。
斧其不条,而荒度之。 -
24.《一华亭》 宋·朱敏功
自闻达摩西来意,五叶敷荣祗一花。
从此祖风传不泯,灵芝到处有奇华。 -
25.《李公择过高邮见施大夫与孙莘老赏花诗忆与仆》 宋·苏轼
汝阳真天人,绢帽著红槿。
缠头三百万,不买一微哂。
共夸青山峰,曲尽花不陨。
当时谪仙人,逸韵谢封畛。 -
26.《有会而作》 宋·范成大
拙是天资嬾是真,本来何用戒香薰。
强阳气尽冥恩怨,杜德机深泯见闻。
念即动时漂鬼国,心空随处走魔军。
室中已自空诸有,休负天机与地文。 -
27.《元日读易》 宋·陆游
伏义三十余万岁,传者太山一毫芒。
春秋虽自鲁麟绝,礼乐盖先秦火亡。
孟轲财能道封建,孔子已不言鸿荒。
於虖易学幸未泯,安得名山处处藏! -
28.《白公祠》 宋·张耒
斯人不可见,千古怀清风。
犹想鸾凤姿,翛然山水中。
空祠遗像俨,过者为肃恭。
同时富贵人,泯灭知何穷。 -
29.《鹦鹉洲》 宋·贺铸
鹦鹉陇下鸟,能语奇羽毛。
罗罻巧相致,琱笼关鐍牢。
长怀故园树,烟雨落空巢。
万里迁泽国,舟舆□□劳。 -
30.《江梅引 泰和中,西州士人家女阿金,姿色绝》 元·元好问
同郡某郎独华腴,且以文采风流自名。
女欲得之,尝见郎墙头数语而去。
他日又约於城南,郎以事不果来,其后从兄官陕右,女家不能待,乃许?????*闻者悲之。
此州有元魏离宫,在河中*,士人月夜踏歌和云,魏拨来,野花开。 -
31.《郑州王密谏漱玉斋》 宋·梅尧臣
渠渠梁照日,泯泯水分京。
激作飞岩势,流为杂佩声。
图书无近迹,草树有冬荣。
景落人间处,漂花出古城。 -
32.《病目作近体诗五首》 宋·晁说之
沉沉何处有春柔,目极无垠风雨秋。
底事须登七尺剑,要当自掖千金裘。
图书虽满愧黄绢,桃李纵开嘲白头。
事与愿违宜泯泯,愿违於事更悠悠。 -
33.《和曼叔昆阳城》 宋·韩维
炎精灭无辉,贼莽伺天丛。
帝乘馀连起,一剑无所挟。
皇天相其怒,雷电助震叠。
寻邑百万师,破碎在俄霎。 -
34.《服除送兄弟还都》 宋·韩维
日月忽已远,再见新谷升。
丧期有常数,吉我衣与襟。
俯仰自悲咤,泪下肝胆崩。
尚推立身报,未即泯馀生。 -
35.《将至泽溪》 宋·李弥逊
护溪叠嶂隐长城,直下寒流泯泯情。
背水人家认鸡犬,隔林佛屋听钟鲸。
山根合处客帆过,日脚断边渔火明,投老一身无地着,欲凭双桨寄浮生。 -
36.《题郭信可琴中趣轩》 宋·冯时行
泠泠接吾耳,尘尔非真精。
大音寂无响,瓦砾如雷鸣。
古今滞迷妄,溜溜尘所萦。
落叶随水去,颠风吹残英。 -
37.《题关云长庙》 宋·胡寅
西方有幻师,以利行幻术。
利他乃甘言,自利则其实。
曾微证形象,雇喜论恍惚。
可怜亿兆人,明智百无一。 -
38.《吕叔恭运使和题皇华馆诗复次韵》 宋·王之望
何处溪声响佩环,洗心堂下转潺湲。
数株古柳枯临水,百亩丛篁翠倚山。
岁久刊题多泯灭,时清景物自幽閒。
轺轩登览留佳句,顿觉林泉发妙颜。 -
39.《再和浣花韵呈李彭州李参政》 宋·魏了翁
冁然一开口,天也非人谋。
江山自旧管,风景仍新收。
一门令兄弟,而我从之游。
卫玠珠玉侧,李譍神仙舟。 -
40.《李宰和唐子西芙蓉溪诗索同赋》 宋·程公许
子西诗律伤於严,掉头沉吟春饮酣。
何曾一字低处著,有似国工精手谈。
千古江山长媚好,水曹依旧清风扫。
只惭次补较非才,更愿乞录依此老。
天涯憔悴一诗穷,溪流泯泯山丛丛。
事须登临作酬赏,剩破酒榼官泥红。