-
21.《冷泉亭记》 唐·白居易
东南山水,余杭郡为最。
就郡言,灵隐寺为尤。
由寺观,冷泉亭为甲。
亭在山下,水中央,寺西南隅。 -
22.《书幽芳亭》 宋·黄庭坚
士之才德盖一国,则曰国士;女之色盖一国,则曰国色;兰之香盖一国,则曰国香。
自古人知贵兰,不待楚之逐臣而后贵之也。
兰盖甚似乎君子,生于深山丛薄之中,不为无人而不芳;雪霜凌厉而见杀,来岁不改其性也,是所谓“遯世无闷,不见是而无闷”者也。
兰虽含香体洁,平居萧艾不殊,清风过之,其香霭然,在室满室,在堂满堂,是所谓含章以时发者也,然兰蕙之才德不同,世罕能别之。 -
23.《费凤别碑诗》 两汉·石勋
君讳凤。
字伯萧。
梁相之元子。
九江太守之长兄也。 -
24.《水调歌头》 宋·张继先
高真留妙诀,达士济群迷。
心清行洁,天人凡圣尽皈依。
不在搬精运气,不在飞罡蹑斗,心乱转狐疑。
但要除邪妄,心地合神祇。 -
25.《贺新郎(寿转运使赵公汝燧)》 宋·崔与之
雨过云容扫。
使星明、德星高揭,福星旁照。
槐屋犹暄梅正熟,最是清和景好。
望金节、云间缥缈。 -
26.《哀时命》 先秦·庄忌
哀时命之不及古人兮,夫何予生之不遘时!
往者不可扳援兮,徠者不可与期。
志憾恨而不逞兮,杼中情而属诗。
夜炯炯而不寐兮,怀隐忧而历兹。 -
27.《九怀》 两汉·王褒
匡机
极运兮不中,来将屈兮困穷。
余深愍兮惨怛,愿一列兮无从。
乘日月兮上征,顾游心兮鄗酆。 -
28.《魏公子列传》 两汉·司马迁
魏公子无忌者,魏昭王少子而魏安釐王异母弟也。
昭王薨,安釐王即位,封公子为信陵君。
是时范睢亡魏相秦,以怨魏齐故,秦兵围大梁,破魏华阳下军,走芒卯。
魏王及公子患之。 -
29.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。 -
30.《左忠毅公逸事》 清·方苞
先君子尝言,乡先辈左忠毅公视学京畿,一日,风雪严寒,从数骑出微行,入古寺,庑下一生伏案卧,文方成草;公阅毕,即解貂覆生,为掩户。
叩之寺僧,则史公可法也。
及试,吏呼名至史公,公瞿然注视,呈卷,即面署第一。
召入,使拜夫人,曰:“吾诸儿碌碌,他日继吾志者,惟此生耳。 -
31.《神光灿》 元·丘处机
推穷三教,诱化群生,皆令上合天为。
慕道修真,行住坐卧归依。
先须保身洁净,内常怀、悯物慈悲。
挫刚锐,乃初心作用,下手根基。 -
32.《庆历圣德颂》 宋·石介
于维庆历,三年三月。
皇帝龙兴,徐出闱闥。
晨坐太极,书开阊阖。
躬揽英贤,手锄奸枿。 -
33.《雹》 宋·戴埴
玄默执徐岁,月律终无射。
京师连雨雹,小者如弹,大者如拳。
林柯叶乱下, -
34.《寿辛太尉》 宋·李商叟
昭代群龙用,名家奕世昌。
储精生辅佐,挺秀诞忠良。
郁郁充闾瑞,荧荧照室祥。
莲花雄址峻,竹箭庆源长。 -
35.《敕差灵岩寺主大师详公赴寺》 明·张掞
黄纸除书下九天,岱宗西麓镇金田。
鹫峰肃肃臻多士,兰社熙熙抚众贤。
像室光华辉晓日,禅心清净擢秋莲。
山泉自此增高洁,云集十方结胜缘。 -
36.《读宋太史潜溪集》 明·夏煜
混沌初刓太素斫,挺生神人断鳌膊。
剖戟割坤奠海岳,厥俗鸿荒人未觉。
帝命图书出河洛,奇耦生画参伍错。
焕乎斯文此其璞,二三启运乘飞跃。 -
37.《浚井》 宋·苏轼
古井没荒莱,不食谁为恻。
瓶罂下两绠,蛙蚓飞百尺。
腥风被泥滓,空响闻点滴。
上除青青芹,下洗凿凿石。 -
38.《次韵信都公石枕蕲簟》 宋·王安石
端溪琢枕绿玉色,蕲水织簟黄金纹。
翰林所宝此两物,笑视金玉如浮云。
都城六月招客语,地上赤日流黄尘。
烛龙中天进无力,客主歊然各疲剧。 -
39.《信都公家白兔》 宋·王安石
水精为宫玉为田,姮娥缟衣洗朱铅。
宫中老兔非日浴,天使洁白宜婵娟。
扬须弭足桂树间,桂花如霜乱後前。
赤鸦相望窥不得,空疑两瞳射日丹。 -
40.《种菊:》 宋·张耒
何馨香之芬敷兮,昌绿叶而紫茎。
是其名为菊兮,爰植予之中庭。
性清平而不躁兮,味甘爽而充烹。
当秋露之惨凄兮,舒煌煌之华英。