-
21.《游韦七洞庭别业》 唐·孟郊
洞庭如潇湘,叠翠荡浮碧。
松桂无赤日,风物饶清激。
逍遥展幽韵,参差逗良觌。
道胜不知疲,冥搜自无斁。 -
22.《周先生画洞庭歌》 唐·鲍溶
江南客,水为乡,舟为宅,能以笔锋知地脉。
闲分楚水入丹青,不下此堂临洞庭。
水文不浪烟不动,木末棱棱山碧重。 -
23.《潇湘八景画·洞庭秋月》 明·朱瞻基
洞庭秋水清彻底,岳阳城头月初起。
巴山落影半湖阴,金波倒浸芙蓉翠。
须臾素景当瑶空,寒光下烛冯夷宫。
云梦微茫冰鉴里,沅湘浩荡玉壶中。 -
24.《洞庭春色》 宋·苏轼
二年洞庭秋,香雾长噀手。
今年洞庭春,玉色疑非酒。
贤王文字饮,醉笔蛟龙走。
既醉念君醒,远饷为我寿。 -
25.《顷刘子先学士守姑苏尝寄洞庭春酒得为西湖十》 宋·毛滂
刘郎曾寄洞庭春,小暖西湖十日贫。
老去餔糟照无拣,高风空愧汨罗人。 -
26.《陈行之得之因震泽旧居避小阁面列洞庭山客有》 宋·仲并
洞庭之野排千岩,陈子卷帘非爱山。
震泽之流清没底,陈子凭栏不观水。
杰阁横空一事无,终年传习唯父书。
乃翁平时束五传,绝人伟论惊诸儒。 -
27.《冯万州当可以洞庭春色遗王子载盖用安定郡王》 宋·晁公溯
秋风洞庭波,霜落洲渚出。
黄芦半倾倒,江树无复色。
独余千木奴,后皇所嘉植。
芳辛有余味,不减玉斚沥。 -
28.《子楚以二酒合而为一且效洞庭春色以诗叙其事》 宋·王洋
世间百味俱有正,偶人酸咸俱一病,须知论酒如论才,软美悦人严太劲。
韩青居士贵调和,田窦醉时籍福胜。
寂然二物俱有光,物外洞庭容借香。
共谈已造名理窟,一鞭亟人亡何乡。
了知此处有真趣,再听牖下鸣糟床。 -
29.《奉同颜使君真卿清风楼赋得洞庭歌送吴炼师归林屋洞》 唐·皎然
名山洞府到金庭,三十六洞称最灵。
不有古仙启其秘,今日安知灵宝经。
中山炼师栖白云,道成仙秩号元君。 -
30.《姑苏杂咏 洞庭山》 明·高启
朝登西岩望太湖,青天在水飞云孤。
洞庭缥缈两峰出,正似碧海浮方壶。
尝闻此山古灵壤,蛇虎绝迹欢樵夫。
涛声半夜恐魂梦,石气五月寒肌肤。 -
31.《洞庭题咏十一首·宿灵佑观谢沈君》 宋·王阮
凤翅出沧溟,扁舟过洞庭。
银河万顷白,螺髻两山青。
凡隔幽墟洞,神传岳渎经。
不须寻上界,只此是青冥。 -
32.《过洞庭青草湖》 宋·黄庭坚
乙丑越洞庭,丙寅渡青草。
似为神所怜,雪上日杲杲。
我虽贫至骨,犹胜杜陵老。
忆昔上岳阳,一饭从人讨。
行矣勿迟留,蕉林追獦獠。 -
33.《和许尉小洞庭韵》 宋·王炎
少时耕钓为生涯,早知臭腐空神奇。
一丘一壑有佳处,人弃我取如拾遗。
晚将数雏就斗食,非愿厚禄多如茨。
山林习气今尚在,前身疑是王献之。 -
34.《洞庭湖》 唐·宋之问
地尽天水合,朝及洞庭湖。
初日当中涌,莫辨东西隅。
晶耀目何在,滢荧心欲无。
灵光晏海若,游气耿天吴。 -
35.《游洞庭湖湘》 唐·张说
缅邈洞庭岫,葱蒙水雾色。
宛在太湖中,可望不可即。
剖竹守穷渚,开门对奇域。
城池自絷笼,缨绶为徽纆. -
36.《洞庭驿逢郴州使还,寄李汤司马》 唐·刘长卿
洞庭秋水阔,南望过衡峰。
远客潇湘里,归人何处逢。
孤云飞不定,落叶去无踪。
莫使沧浪叟,长歌笑尔容。 -
37.《初至洞庭,怀灞陵别业》 唐·刘长卿
长安邈千里,日夕怀双阙。
已是洞庭人,犹看灞陵月。
谁堪去乡意,亲戚想天末。
昨夜梦中归,烟波觉来阔。
江皋见芳草,孤客心欲绝。
岂讶青春来,但伤经时别。
长天不可望,鸟与浮云没。 -
38.《杪秋洞庭中,怀亡道士谢太虚》 唐·刘长卿
漂泊日复日,洞庭今更秋。
青枫亦何意,此夜催人愁。
惆怅客中月,徘徊江上楼。
心知楚天远,目送沧波流。 -
39.《洞庭湖寄阎九》 唐·孟浩然
洞庭秋正阔,余欲泛归船。
莫辨荆吴地,唯馀水共天。
渺瀰江树没,合沓海潮连。
迟尔为舟楫,相将济巨川。 -
40.《洞庭湖寄阎九》 唐·孟浩然
洞庭秋正阔,余欲泛归船。
莫辨荆吴地,唯馀水共天。
渺瀰江树没,合沓海潮连。
迟尔为舟楫,相将济巨川。