-
1.《子用济有远行诗以贻之》 清·紫静仪
野雀从南来,翩翩思择木。
感此主人贤,飞鸣集其屋。
才地非独优,处卑愿已足。
矧有嘉树林,朝昏托栖宿。
鹰獐过莫窥,猬罗无由触。
哀彼黄鸟诗,长谣念邦族。 -
2.《负河阳河清济源三处之约以诗愧谢之》 宋·邵雍
秋霖积久泥正滑,念念何日天开晴。
亲朋延望固已甚,衰躯怯寒难远行。
一程相去虽不远,两次讲行终未成。
二事交战乎胸中,隐几愁坐无由平。 -
3.《别陆务观》 宋·章甫
江南江北虽一水,欲济无由若千里。
那知奔走避边尘,邂逅西津见君子。
一饭山间同野僧,花前把酒看张灯。
醉吟落纸笔不停,留客夜阑双眼青。 -
4.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
5.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。 -
6.《江上词》 宋·王令
江之水兮东流,泝湍流兮寄人舟。
舟无袽兮载函重,风乘波兮棹人用。
济不济兮奈何,横中流兮涕滂沱。
来何为兮不待,今虽嗟兮安悔。 -
7.《永遇乐·万法由心》 宋·无名氏
万法由心,应观法界,一切心造。
老子瞿昙,同归去揆,不离心是道。
自从识得,坎离交济,炼药粗知昏晓。
云腾雨飞,蟾宫兔走,丹阙更无烦恼。 -
8.《九思》 两汉·王逸
逢尤
悲兮愁,哀兮忧!
天生我兮当闇时,被诼谮兮虚获尤。
心烦憒兮意无聊,严载驾兮出戏游。 -
9.《感春五首》 唐·韩愈
辛夷高花最先开,青天露坐始此回。
已呼孺人戛鸣瑟,更遣稚子传清杯。
选壮军兴不为用,坐狂朝论无由陪。
如今到死得闲处,还有诗赋歌康哉。 -
10.《范资政移镇杭州一百韵》 宋·金君卿
圣门高弟游渊源,当时所得惟十贤。
科张言行政与学,兼此四者谁能然。
公含天资得具美,出文入武材谟全。
轩昂盛时进以道,行高德钜齐回骞。