-
21.《蓦山溪(绍兴乙卯,大雪行鄱阳道中)》 宋·向子諲
瑶田银海。
浩色难为对。
琪树照人间,晓然是、华严境界。
万年松径,一带旧峰峦,深掩覆,密遮藏,三昧光无碍。 -
22.《水调歌头(大雪登望京楼)》 宋·管鉴
南雪不到地,今雪瑞非常。
堆檐平砌,晚来风定转飞扬。
浩荡乾坤无际,洗尽蛮烟瘴雾,和气遍遐荒。
满眼丰年意,民共乐时康。 -
23.《水调歌头(项平甫大卿索赋武昌凯歌)》 宋·张鎡
忠肝贯日月,浩气抉云霓。
诗书名帅,谈笑果胜棘门儿。
牛弩旁穿七札,虎将分行十道,先解近城围。
一骑夜飞火,捷奏上天墀。 -
24.《渡江·大江骇浪限》 清·谈迁
大江骇浪限东南,当日降帆有旧惭。
击揖空闻多慷慨,投戈毕竟为沉酣。
龙天浩劫馀弧塔,海岳书生别旧庵。
闻道佛狸曾驻马,岂因佳味有黄柑? -
25.《大招》 先秦·屈原
青春受谢,白日昭只。
春气奋发,万物遽只。
冥凌浃行,魂无逃只。
魂魄归来!无远遥只。 -
26.《大鹏赋·并序》 唐·李白
余昔于江陵,见天台司马子微,谓余有仙风道骨,可与神游八极之表。
因著大鹏遇希有鸟赋以自广。
此赋已传于世,往往人间见之。
悔其少作,未穷宏达之旨,中年弃之。 -
27.《送梵才大师归天台》 宋·黄鉴
城阙厌纷华,山泉乐清适。
瞥然浮杯归,远思浩无极。
珍篇蔼画凭,净义留泰译。
平生雾霞衣,倏变兰蒲色。 -
28.《吟贻宣义大师英上人》 宋·贾黄中
金僊子便是师师,高道宁容世网羁。
浩浩心田龙可扰,飘飘行止鹤应知。
尘机摆落超三界,古篆沉研冠一时。
莫怪伊余苦珍重,白莲花社有心期。 -
29.《咸淳庚午冬大雪遗安抚潜侍郎》 宋·贾似道
腊前又放玉园林,一片花飞一片心。
瀌奕端由人所召,燮调多愧病难任。
乾坤浩浩无偏处,田野穰穰更自今。
但得诸贤成此乐,擢舟我欲去山阴。 -
30.《十五日同登大慈寺楼得远字》 宋·李薰
重楼得云气深隐,户牖谁能发关键。
楼下轮蹄涣散驰,行人一顾不容返。
好游独是我辈闲,褰衣直上相推挽。
层轩危槛倚欲遍,更假胡床同息偃。 -
31.《同游岳麓道遇大雪马上次敬夫韵》 宋·林用中
遥瞻衡岳顶,云尽碧参差。
人从南方至,雪坠西崖垂。
谈玄问老子,鸣佩邀神妃。
飞花舞琼瑶,青壁比珠玑。 -
32.《陪邑大夫登西岘峰》 宋·许中应
晴暾发轻暑,惠风荡敏林。
驱车青郊路,举趾西山岑。
随流玩回转,就阴便清深。
子规续哀响,食庚流好音。 -
33.《秋江离思送朱大之京》 明·高棅
暮色带远屿,大江浩悠悠。
临分未能别,红叶满汀洲。
夫子何所适,绮纨上国游。
凉风吹飞旆,沙路鸣紫骝。 -
34.《自徐州至吕梁述水势大略》 明·归有光
黄河漫徐方,原野层波生。
万人化为鱼,凛然余孤城。
仅见沮洳间,檐楹半颓倾。
日月照蛟室,风波栖蜑氓。 -
35.《大秦寺》 宋·苏轼
晃荡平川尽,坡陀翠麓横。
忽逢孤塔迥,独向乱山明。
信足幽寻远,临风却立惊。
原田浩如海,衮衮尽东倾。 -
36.《过大庾岭》 宋·苏轼
一念失垢污,身心洞清净。
浩然天地间,惟我独也正。
今日岭上行,身世永相忘。
仙人拊我顶,结发授长生。 -
37.《大雪青州道上有怀东武园亭寄交孔周翰》 宋·苏轼
超然台上雪,城郭山川两奇绝。
海风吹碎碧琉璃,时见三山白银阙。
盖公堂前雪,绿窗朱户相明灭。
堂中美人雪争妍,粲然一笑玉齿颊。 -
38.《过汤阴市得豌豆大麦粥示三儿子》 宋·苏轼
朔野方赤地,河堧但黄尘。
秋霖暗豆漆,夏旱臞麦人。
逆旅唱晨粥,行疱得时珍。
青班照匕箸,脆响鸣牙龈。 -
39.《次韵王正之提刑大卿病中见寄之韵,正之得请》 宋·范成大
名卿绪前辈,风格如玉山。
累累培塿中,见此高孱颜。
揽辔忽思归,无人解縻贤。
飘颻驾紫车,浮云视朱丹。 -
40.《重阳后,半月天气温丽,忽变奇寒,晦日大雪》 宋·范成大
狂飙吹小春,刮面剧剑鋩。
云气泼浓墨,午窗变曛黄。
六花大如掌,浩荡来无乡。
青女正熟睡,不记行新霜。