-
221.《喜晴》 唐·刘长卿
晓日西风转,秋天万里明。
湖天一种色,林鸟百般声。
霁景浮云满,游丝映水轻。
今朝江上客,凡慰几人情。 -
222.《松江独宿》 唐·刘长卿
洞庭初下叶,孤客不胜愁。
明月天涯夜,青山江上秋。
一官成白首,万里寄沧洲。
久被浮名系,能无愧海鸥。 -
223.《喜李翰自越至》 唐·刘长卿
南浮沧海上,万里到吴台。
久别长相忆,孤舟何处来。
春风催客醉,江月向人开。
羡尔无羁束,沙鸥独不猜。 -
224.《惠福寺与陈留诸官茶会(得西字)》 唐·刘长卿
到此机事遣,自嫌尘网迷。
因知万法幻,尽与浮云齐。
疏竹映高枕,空花随杖藜。
香飘诸天外,日隐双林西。
傲吏方见狎,真僧幸相携。
能令归客意,不复还东溪。 -
225.《宿怀仁县南湖,寄东海荀处士》 唐·刘长卿
向夕敛微雨,晴开湖上天。
离人正惆怅,新月愁婵娟。
伫立白沙曲,相思沧海边。
浮云自来去,此意谁能传。
一水不相见,千峰随客船。
寒塘起孤雁,夜色分盐田。
时复一延首,忆君如眼前。 -
226.《初至洞庭,怀灞陵别业》 唐·刘长卿
长安邈千里,日夕怀双阙。
已是洞庭人,犹看灞陵月。
谁堪去乡意,亲戚想天末。
昨夜梦中归,烟波觉来阔。
江皋见芳草,孤客心欲绝。
岂讶青春来,但伤经时别。
长天不可望,鸟与浮云没。 -
227.《泛曲阿后湖,简同游诸公》 唐·刘长卿
元气浮积水,沉沉深不流。
春风万顷绿,映带至徐州。
为客难适意,逢君方暂游。
夤缘白蘋际,日暮沧浪舟。 -
228.《冬夜宿扬州开元寺烈公房,送李侍御之江东》 唐·刘长卿
迁客投百越,穷阴淮海凝。
中原驰困兽,万里栖饥鹰。
寂寂连宇下,爱君心自弘。
空堂来霜气,永夜清明灯。 -
229.《九日岳阳待黄遂、张涣》 唐·刘长卿
别君颇已久,离念与时积。
楚水空浮烟,江楼望归客。
徘徊正伫想,仿佛如暂觌。
心目徒自亲,风波尚相隔。 -
230.《哭魏兼遂》 唐·刘长卿
古今俱此去,修短竟谁分。
樽酒空如在,弦琴肯重闻。
一门同逝水,万事共浮云。
旧馆何人宅,空山远客坟。 -
231.《登扬州栖灵寺塔》 唐·刘长卿
北塔凌空虚,雄观压川泽。
亭亭楚云外,千里看不隔。
遥对黄金台,浮辉乱相射。
盘梯接元气,半壁栖夜魄。 -
232.《和樊使君登润州城楼》 唐·刘长卿
山城迢递敞高楼,露冕吹铙居上头。
春草连天随北望,夕阳浮水共东流。
江田漠漠全吴地,野树苍苍故蒋州。
王粲尚为南郡客,别来何处更销忧。 -
233.《齐一和尚影堂》 唐·刘长卿
一公住世忘世纷,暂来复去谁能分。
身寄虚空如过客,心将生灭是浮云。
萧散浮云往不还,凄凉遗教殁仍传。 -
234.《句》 唐·孟云卿
群物归大化,六龙颓西荒。
(《感怀》)
安知浮云外,日月不运行。
(苦雨。
见张为《主客图》) -
235.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
236.《扶风豪士歌》 唐·李白
洛阳三月飞胡沙,洛阳城中人怨嗟。
天津流水波赤血,白骨相撑如乱麻。
我亦东奔向吴国,浮云四塞道路赊。
东方日出啼早鸦,城门人开扫落花。 -
237.《梁园吟》 唐·李白
我浮黄河去京阙,挂席欲进波连山。
天长水阔厌远涉,访古始及平台间。
平台为客忧思多,对酒遂作梁园歌。
却忆蓬池阮公咏,因吟“渌水扬洪波”。 -
238.《当涂赵炎少府粉图山水歌》 唐·李白
峨眉高出西极天,罗浮直与南溟连。
名公绎思挥彩笔,驱山走海置眼前。
满堂空翠如可扫,赤城霞气苍梧烟。
洞庭潇湘意渺绵,三江七泽情洄沿。 -
239.《峨眉山月歌送蜀僧晏入中京》 唐·李白
我在巴东三峡时,西看明月忆峨眉。
月出峨眉照沧海,与人万里长相随。
黄鹤楼前月华白,此中忽见峨眉客。
峨眉山月还送君,风吹西到长安陌。 -
240.《赠范金卿二首》 唐·李白
君子枉清盼,不知东走迷。
离家来几月,络纬鸣中闺。
桃李君不言,攀花愿成蹊。
那能吐芳信?惠好相招携。