-
101.《九歌》 先秦·屈原
东皇太一
吉日兮辰良,穆将愉兮上皇;
抚长剑兮玉珥,璆锵鸣兮琳琅;
瑶席兮玉瑱,盍将把兮琼芳; -
102.《芙蓉女儿诔》 清·曹雪芹
维太平不易之元,蓉桂竞芳之月,无可奈何之日,怡红院浊玉,谨以群花之蕊,冰鲛之縠,沁芳之泉,枫露之茗,四者虽微,聊以达诚申信,乃致祭于白帝宫中抚司秋艳芙蓉女儿之前曰:窃思女儿自临浊世,迄今凡十有(通“又)”六载。
其先之乡籍姓氏,湮沦而莫能考者久矣。
而玉得于衾枕栉沐之间,栖息宴游之夕,亲昵狎亵,相与共处者,仅五年八月有奇。
忆女儿曩生之昔,其为质则金玉不足喻其贵,其为性则冰雪不足喻其洁,其为神则星日不足喻其精,其为貌则花月不足喻其色。 -
103.《闻人岭南郊行》 明·朱元璋
极目山云杂晓烟,女萝遥护岭松边。
陆行尽服岚霞气,水宿频吞虬蜃涎。
晨仰际峰观拥日,暮看临海泊来船。
信知百越风尘异,黑发人居不待年。 -
104.《咏南越》 明·朱元璋
边邑深隍嵌叠峰,土民食粟扣时舂。
云山溪水常相合,烟树藤萝每自封。
岭外瘴温鸣蟋蟀,海滨郁热显掞鳙。
常思不律皆由此,数月朱颜别旧容。 -
105.《白龙窟泛舟寄天台学道者》 唐·常建
夕映翠山深,余晖在龙窟。
扁舟沧浪意,澹澹花影没。
西浮入天色,南望对云阙。
因忆莓苔峰,初阳濯玄发。 -
106.《宿云门寺》 明·林鸿
龙宫临水国,鸟道入烟萝。
海旷知天尽,山空见月多。
鹤归僧自老,松偃客重过。
便欲依禅寂,尘缨可奈何。 -
107.《金鸡岩僧室》 明·林鸿
远公青莲宇,百尺构云阙。
一径入松萝,山泉濯苔发。
石房弹玉琴,清响在林樾。
夜来沧海寒,梦绕波上月。
微吟白云篇,高兴了未辍。
未能悟声闻,安得离言说。 -
108.《望庐山》 清·姚鼐
我行昨出庐山西,藤竹苍苍阴虎溪。
东林钟声晚出寺,高崖木叶秋平溪。
白云万叠倏然合,窈眇回听清猿啼。
洪州三月忆惝惚,径驾归艇轻于翳。 -
109.《蒋洋道中望太姥山四首》 唐·陈嘉言
层崖缘石涧,孤树耸危桥。
海色侵衣袂,松风破泬寥。
佛门苔藓古,山寺薜萝饶。
回首斜阳外,神仙未可招。 -
110.《八声甘州 近里有妄男子,为妻所后,遂忿而》 元·梁寅
独守无妄,既历十五年,夫竟旅困羞归,而妻能洁以自守,独理其家,因记年时波荡两鸳鸯,雌雄各分流。
恨郎情似水,妾心如石,此恨难休。
自古恩深沧海,富贵等云浮。
何忍轻离别,翻爱为仇。 -
111.《题赵善长为李原复所画山水》 元·王逢
日光青寒杀气白,山童林髡水缩脉。
城舂堕指扌朱送馁,莽苍坤舆大宵宅。
齐东赵原吴下客,辞荣养母韩康伯。
酒狂忽忆雍熙时,画法荆关海岳窄。 -
112.《题潜山》 宋·孙仅
势参吴楚分,作镇向同安。
地胜尘寰隔,天深洞府宽。
位将衡岳敌,根与霍山盘。
尘见千年白,霞生万仞丹。 -
113.《朱泽民山水》 明·沈周
睢阳老人营丘徒,意匠妙绝绝代无。
为留清气在天地,便就片纸开江湖。
长松落叶风细细,幽构萦萝倚江住。
壁虎书鱼荡水光,老屋疏茅通雨气。 -
114.《玉帘泉》 清·笪重光
谁识银河水作帘,金轮峰下影长悬。
和烟笼月时开卷,带雨迎风有正偏。
海燕春寒窥复去,石萝秋老断还牵。
游人莫羡康王谷,陆羽茶经久失传。 -
115.《登光明顶》 清·胡与高
登临不用挽藤萝,绝顶光明霁色多。
云过匡庐飞紫盖,岚拖天目扫青娥。
忽分二海成孤屿,细数千峰乱放荷。
下界茫茫仙路杳,乾坤何处是吾窝? -
116.《任公仙台祠堂》 宋·陈铸
任公何代此升仙,万仞仙台倚翠巅。
石径层层封绿藓,松萝步步拂青烟。
海中岛屿分诸国,野外云霞萃一川。
贤守乘秋纵登赏,不妨吟到夕阳天。 -
117.《游峡山飞来寺》 宋·高绅
古寺清江上,维舟夕照前。
山根盘到海,塔影直侵天。
萝月空禅石,霜钟落客船。
秋风懒回首,送目入云烟。 -
118.《次林千之赠水帘洞黄秀才韵》 宋·龚日章
攀萝访山扉,极目穷海表。
峰疑庐山高,岩若盘谷杳。
药臼历穷凹,石楼迫天小。
水帘云顶飞,丹叶天涯渺。 -
119.《赠水帘洞黄秀才》 宋·林干之
读书避世喧,结庐五云表。
澹泊足生涯,诘曲藏深杳。
仰观红日近,俯视众山小。
沧溟舞澎湃,云气度浩渺。 -
120.《凌烟嶂》 宋·刘仲堪
崟崟才数仞,逦迤极幽致。
藤萝与苔藓,蔓延相□□。
青天炼可补,沧海鞭难至。
造物者何为,并此侪魑魅。