-
81.《和李希膺春日醉吟》 宋·胡仲弓
节物催人白发新,放怀不减少年春。
叵罗酌酒犹堪醉,古锦为囊未是贫。
清坐相看情不恶,淡交至久味方真。
妓围笑指红楼去,寂寞穷吟胡楚宾。 -
82.《避暑招真观听琴》 宋·黎廷瑞
驱车畏火伞,投扇倦风箑。
起行青松径,往就白云榻。
窈窕一壑深,苍苍两岸夹。
玄菟狞爪齿,白龙老鳞甲。 -
83.《和胡定甫》 宋·仇远
淡泊相逢古溧州,世情客况两悠悠。
腐儒都不通人事,冷掾何曾似宦游。
轻薄成风虽可畏,廉勤律己每无愁。
他时重会西湖上,把酒联诗日自由。 -
84.《和林叔己咏扬守福寿林塘之韵》 宋·陈淳
史君幽趣钟灵台,胸中台画如天开。
居閒薄发林塘胜,根原福寿两山来。
石骨旁峙虎蹲踞,泉脉下绕龙瀊洄。
高低随巧结亭榭,收拾造化成锦堆。 -
85.《舟次兰溪和欧阳国瑞韵》 宋·陈文蔚
客子经行处,吴江万顷秋。
风烟晓浓淡,云树远稀稠。
缓去花相送,重来鸟劝留。
与郡无楚粤,一笑况同舟。 -
86.《秉文荐对报罢赴任有诗示予遂和》 宋·李复
广文予所知,京国十年旧。
出背锦囊归,人嘲饭山瘦。
去岁近臣荐,三接期在昼。
孤鸿铩翮久,高举或可就。 -
87.《宣和甲辰三月三日山谷寺偶成是时欲下长芦也》 宋·释正觉
温风在山谷,青紫班芳妍。
浩然春公心,不作彼此偏。
其来初无像,荣事亦自然。
云容淡如鹤,草色齐腻烟。 -
88.《和邵尧夫韵示儿侄》 宋·王洋
言贵安徐行贵常,与人平淡勿相伤。
莫贪顺路行时快,到了回思见去长。
克己定知天降福,害人只是自贻殃。
长教言行枢机密,此外虚心不用防。 -
89.《张衡传》 两汉·范晔
张衡字平子,南阳西鄂人也。
衡少善属文,游于三辅,因入京师,观太学,遂通五经,贯六艺。
虽才高于世,而无骄尚之情。
常从容淡静,不好交接俗人。 -
90.《长亭送别》 元·王实甫
(夫人、长老上云)今日送张生赴京,十里长亭,安排下筵席;我和长老先行,不见张生、小姐来到。
(旦、末 、红同上)(旦云)今日送张生上朝取应,早是离人伤感,况值那暮秋天气,好烦恼人也呵!“悲欢聚散一杯酒,南北东西万里程。
”[正宫][端正好]碧云天,黄花地,西风紧,北雁南飞。
晓来谁染霜林醉?总是离人泪。 -
91.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
92.《永遇乐·璧月初晴》 宋·刘辰翁
辄不自堪。
遂依其声,又托之易安自喻。
虽辞情不及,而悲苦过之。
璧月初晴,黛云远淡,春事谁主。 -
93.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
94.《与东方左史虬修竹篇》 唐·陈子昂
东方公足下:文章道弊五百年矣。
汉魏风骨,晋宋莫传,然而文献有可征者。
仆尝暇时观齐、梁间诗,彩丽竞繁,而兴寄都绝,每以永叹。
思古人,常恐逶迤颓靡,风雅不作,以耿耿也。 -
95.《送杨寘序》 宋·欧阳修
予尝有幽忧之疾,退而闲居,不能治也。
既而学琴于友人孙道滋,受宫声数引,久而乐之,不知其疾之在体也。
夫疾,生乎忧者也。
药之毒者,能攻其疾之聚,不若声之至者,能和其心之所不平。 -
96.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
97.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。 -
98.《木兰花慢·丁未中秋》 宋·刘克庄
水亭凝望久,期不至、拟还差。
隔翠幌银屏,新眉初画,半面犹遮。
须臾淡烟薄霭,被西风扫尽不留些。
失了白衣苍狗,夺回雪兔金蟆。 -
99.《宫词三十首(存二十七首)》 唐·王涯
白人宜著紫衣裳,冠子梳头双眼长。
新睡起来思旧梦,见人忘却道胜常。
春来新插翠云钗,尚著云头踏殿鞋。
欲得君王回一顾,争扶玉辇下金阶。 -
100.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。