-
1.《呈陈深交二首》 宋·赵蕃
相望仅一水,相赊逾十年。
寻君向萧寺,叹我已华颠。
老至是其理,穷来当益坚。
云深雪溪树,尘暗曲肱弦。 -
2.《贾谊论》 宋·苏轼
非才之难,所以自用者实难。
惜乎!贾生,王者之佐,而不能自用其才也。
夫君子之所取者远,则必有所待;所就者大,则必有所忍。
古之贤人,皆负可致之才,而卒不能行其万一者,未必皆其时君之罪,或者其自取也。 -
3.《送陈伯宏归天台》 宋·安丙
平生江湖兴,欲住元无由。
一朝忽复来,飘然泛扁舟。
相将东南去,子独从之游。
倾盖荷相与,琖斝频劝酬。 -
4.《满江红(北岩寺饯别张子仪,醉归口占)》 宋·管鉴
百罚深杯,都不记、归来时节。
仿佛听、重城更鼓,催成离缺。
江上愁心山敛翠,津头夜色沙如雪。
渐中年、怀抱更深交,难为别。 -
5.《蝶》 宋·葛天民
黛拂双粉衬毫,翅烘晴日伴相遭。
戏勾穉子从花远,恐惹游丝莫斩高。
栩栩倏来仍易散,深深交舞为谁劳。
吴王花草腾王笔,千载风流敌楚骚。 -
6.《初秋于窦六郎宅宴》 唐·骆宾王
千里风云契,一朝心赏同。
意尽深交合,神灵俗累空。
草带销寒翠,花枝发夜红。
唯将澹若水,长揖古人风。 -
7.《酬卢秘书》 唐·元稹
偶有冲天气,都无处世才。
未容荣路稳,先踏祸机开。
分久沉荆掾,惭经厕柏台。
理推愁易惑,乡思病难裁。 -
8.《酬乐天东南行诗一百韵》 唐·元稹
我病方吟越,君行已过湖。
去应缘直道,哭不为穷途。
亚竹寒惊牖,空堂夜向隅。
暗魂思背烛,危梦怯乘桴。 -
9.《杜处士新居》 唐·罗隐
翠敛王孙草,荒诛宋玉茅。
寇馀无故物,时薄少深交。
迸笋穿行径,饥雏出坏巢。
小园吾亦有,多病近来抛。 -
10.《杜处士新居》 唐·罗隐
翠敛王孙草,荒诛宋玉茅。
寇馀无故物,时薄少深交。
迸笋穿行径,饥雏出坏巢。
小园吾亦有,多病近来抛。