-
21.《上阳宫望幸》 唐·刘长卿
玉辇西巡久未还,春光犹入上阳间。
万木长承新雨露,千门空对旧河山。
深花寂寂宫城闭,细草青青御路闲。
独见彩云飞不尽,只应来去候龙颜。 -
22.《登望楚山最高顶》 唐·孟浩然
山水观形胜,襄阳美会稽。
最高唯望楚,曾未一攀跻。
石壁疑削成,众山比全低。
晴明试登陟,目极无端倪。
云梦掌中小,武陵花处迷。
暝还归骑下,萝月映深溪。 -
23.《途次望乡》 唐·孟浩然
客行愁落日,乡思重相催。
况在他山外,天寒夕鸟来。
雪深迷郢路,云暗失阳台。
可叹凄惶子,高歌谁为媒。 -
24.《途次望乡》 唐·孟浩然
客行愁落日,乡思重相催。
况在他山外,天寒夕鸟来。
雪深迷郢路,云暗失阳台。
可叹凄惶子,高歌谁为媒。 -
25.《望月有怀》 唐·李白
清泉映疏松,不知几千古。
寒月摇清波,流光入窗户。
对此空长吟,思君意何深。
无因见安道,兴尽愁人心。 -
26.《登楚州城望驿路,十馀里山村竹林相次交映》 唐·李嘉祐
十里山村道,千峰栎树林。
霜浓竹枝亚,岁晚荻花深。
草市多樵客,渔家足水禽。
幽居虽可羡,无那子牟心。 -
27.《登湓城浦望庐山初晴,直省赍敕催赴江阴》 唐·李嘉祐
西望香炉雪,千峰晚色新。
白头悲作吏,黄纸苦催人。
多负登山屐,深藏漉酒巾。
伤心公府内,手板日相亲。 -
28.《春望》 唐·杜甫
国破山河在,城春草木深。
感时花溅泪,恨别鸟惊心。
烽火连三月,家书抵万金。
白头搔更短,浑欲不胜簪。 -
29.《野望》 唐·杜甫
清秋望不极,迢遰起曾阴。
远水兼天净,孤城隐雾深。
叶稀风更落,山迥日初沉。
独鹤归何晚,昏鸦已满林。 -
30.《望牛头寺》 唐·杜甫
牛头见鹤林,梯迳绕幽深。
春色浮山外,天河宿殿阴。
传灯无白日,布地有黄金。
休作狂歌老,回看不住心。 -
31.《望兜率寺》 唐·杜甫
树密当山径,江深隔寺门。
霏霏云气重,闪闪浪花翻。
不复知天大,空馀见佛尊。
时应清盥罢,随喜给孤园。 -
32.《晓望白帝城盐山》 唐·杜甫
徐步移班杖,看山仰白头。
翠深开断壁,红远结飞楼。
日出清江望,暄和散旅愁。
春城见松雪,始拟进归舟。 -
33.《引极三首·望仙府》 唐·元结
山凿落兮眇嶔岑,云溶溶兮木棽棽。
中何有兮人不睹,远欹差兮閟仙府。
彼仙府兮深且幽,望一至兮藐无由。 -
34.《引极三首·望仙府》 唐·元结
山凿落兮眇嶔岑,云溶溶兮木棽棽。
中何有兮人不睹,远欹差兮閟仙府。
彼仙府兮深且幽,望一至兮藐无由。 -
35.《癸卯岁赴南丰道中闻京师失守寄权士繇韩幼深》 唐·独孤及
种田不遇岁,策名不遭时。
胡尘晦落日,西望泣路岐。
猛虎啸北风,麇麚皆载驰。
深泥架疲牛,踸踔余何之。 -
36.《柏林寺南望》 唐·郎士元
溪上遥闻精舍钟,泊舟微径度深松。
青山霁后云犹在,画出东南四五峰。
(东南 一作:西南) -
37.《途次维扬望京口寄白下诸公》 唐·蒋涣
北望情何限,南行路转深。
晚帆低荻叶,寒日下枫林。
云白兰陵渚,烟青建业岑。
江天秋向尽,无处不伤心。 -
38.《晚望》 唐·戴叔伦
山气碧氤氲,深林带夕曛。
人归孤嶂晚,犬吠隔溪云。
杉竹何年种,烟尘此地分。
桃源宁异此,犹恐世间闻。 -
39.《曲江春望》 唐·卢纶
菖蒲翻叶柳交枝,暗上莲舟鸟不知。
更到无花最深处,玉楼金殿影参差。
翠黛红妆画鹢中,共惊云色带微风。
箫管曲长吹未尽,花南水北雨濛濛。
泉声遍野入芳洲,拥沫吹花草上流。
落日行人渐无路,巢乌乳燕满高楼。 -
40.《小苑春望宫池柳色》 唐·张昔
小苑春初至,皇衢日更清。
遥分万条柳,回出九重城。
隐映龙池润,参差凤阙明。
影宜宫雪曙,色带禁烟晴。
深浅残阳变,高低晓吹轻。
年光正堪折,欲寄一枝荣。