-
21.《莺》 唐·李峤
芳树杂花红,群莺乱晓空。
声分折杨吹,娇韵落梅风。
写啭清弦里,迁乔暗木中。
友生若可冀,幽谷响还通。 -
22.《李处士山居》 唐·王维
君子盈天阶,小人甘自免。
方随炼金客,林上家绝巘.
背岭花未开,入云树深浅。
清昼犹自眠,山鸟时一啭。 -
23.《瓜园诗》 唐·王维
余适欲锄瓜,倚锄听叩门。
鸣驺导骢马,常从夹朱轩。
穷巷正传呼,故人傥相存。
携手追凉风,放心望乾坤。 -
24.《积雨辋川庄作/秋归辋川庄作》 唐·王维
积雨空林烟火迟,蒸藜炊黍饷东菑。
漠漠水田飞白鹭,阴阴夏木啭黄鹂。
山中习静观朝槿,松下清斋折露葵。
野老与人争席罢,海鸥何事更相疑。 -
25.《古意》 唐·王昌龄
桃花四面发,桃叶一枝开。
欲暮黄鹂啭,伤心玉镜台。
清筝向明月,半夜春风来。 -
26.《古意》 唐·王昌龄
桃花四面发,桃叶一枝开。
欲暮黄鹂啭,伤心玉镜台。
清筝向明月,半夜春风来。 -
27.《拟古诗十二首》 唐·韦应物
辞君远行迈,饮此长恨端。
已谓道里远,如何中险艰。
流水赴大壑,孤云还暮山。
无情尚有归,行子何独难。 -
28.《闻莺》 唐·于敖
玉绳河汉晓纵横,万籁潜收莺独鸣。
能将百啭清心骨,宁止闲窗梦不成。 -
29.《和武相公闻莺》 唐·皇甫镛
华馆沈沈曙境清,伯劳初啭月微明。
不知台座宵吟久,犹向花窗惊梦声。 -
30.《二月二十七日社兼春分端居有怀简所思者》 唐·权德舆
清昼开帘坐,风光处处生。
看花诗思发,对酒客愁轻。
社日双飞燕,春分百啭莺。
所思终不见,还是一含情。 -
31.《首春逢耕者》 唐·柳宗元
南楚春候早,余寒已滋荣。
土膏释原野,白蛰竞所营。
缀景未及郊,穑人先偶耕。
园林幽鸟啭,渚泽新泉清。 -
32.《酬乐天小台晚坐见忆》 唐·刘禹锡
小台堪远望,独上清秋时。
有酒无人劝,看山只自知。
幽禽啭新竹,孤莲落静池。
高门勿遽掩,好客无前期。 -
33.《恼公》 唐·李贺
宋玉愁空断,娇饶粉自红。
歌声春草露,门掩杏花丛。
注口樱桃小,添眉桂叶浓。
晓奁妆秀靥,夜帐减香筒。 -
34.《和李校书新题乐府十二首·法曲》 唐·元稹
吾闻黄帝鼓清角,弭伏熊罴舞玄鹤。
舜持干羽苗革心,尧用咸池凤巢阁。
大夏濩武皆象功,功多已讶玄功薄。 -
35.《和李校书新题乐府十二首·胡旋女》 唐·元稹
天宝欲末胡欲乱,胡人献女能胡旋。
旋得明王不觉迷,妖胡奄到长生殿。
胡旋之义世莫知,胡旋之容我能传。 -
36.《歌》 唐·张祜
一夜列三清,闻歌曲阜城。
雪飞红烬影,珠贯碧云声。
皓齿娇微发,青蛾怨自生。
不知新弟子,谁解啭喉轻。 -
37.《歌》 唐·张祜
一夜列三清,闻歌曲阜城。
雪飞红烬影,珠贯碧云声。
皓齿娇微发,青蛾怨自生。
不知新弟子,谁解啭喉轻。 -
38.《寒食前有怀》 唐·温庭筠
万物鲜华雨乍晴,春寒寂历近清明。
残芳荏苒双飞蝶,晓睡朦胧百啭莺。
旧侣不归成独酌,故园虽在有谁耕。
悠然更起严滩恨,一宿东风蕙草生。 -
39.《白菊杂书四首》 唐·司空图
黄昏寒立更披襟,露浥清香悦道心。
却笑谁家扃绣户,正薰龙麝暖鸳衾。
四面云屏一带天,是非断得自翛然。
此生只是偿诗债,白菊开时最不眠。 -
40.《力疾山下吴村看杏花十九首》 唐·司空图
春来渐觉一川明,马上繁花作阵迎。
掉臂只将诗酒敌,不劳金鼓助横行。
阊阖曾排捧御炉,犹看晓月认金铺。
羸形不画凌烟阁,只为微才激壮图。