-
21.《寄杜使君》 唐·贯休
清辰卷珠帘,盥漱香满室。
杉松经雪后,别有精彩出。
琅函芙蓉书,开之向阶日。
好鸟常解来,孤云偶相失。 -
22.《上孙使君》 唐·贯休
圣主得贤臣,天地方交泰。
恭惟岳精粹,多出于昭代。
君侯握文镜,独立尘埃外。
王演俗容仪,崔陵小风概。 -
23.《题梅岭泉》 唐·孙鲂
梅岭旧闻传,林亭势峞然。
登临真不易,幽胜恐无先。
楚野平千里,吴江曲一边。
标形都大别,洞府岂知焉。 -
24.《奉和袭美二游诗·任诗》 唐·陆龟蒙
吴之辟疆园,在昔胜概敌。
前闻富修竹,后说纷怪石。
风烟惨无主,载祀将六百。
草色与行人,谁能问遗迹。 -
25.《风赋》 先秦·宋玉
楚襄王游于兰台之宫,宋玉景差侍。
有风飒然而至,王乃披襟而当之,曰:“快哉此风!寡人所与庶人共者邪?”宋玉对曰:“此独大王之风耳,庶人安得而共之!” 王曰:“夫风者,天地之气,溥畅而至,不择贵贱高下而加焉。
今子独以为寡人之风,岂有说乎?”宋玉对曰:“臣闻于师:枳句来巢,空穴来风。
其所托者然,则风气殊焉。 -
26.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
27.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
28.《书幽芳亭》 宋·黄庭坚
士之才德盖一国,则曰国士;女之色盖一国,则曰国色;兰之香盖一国,则曰国香。
自古人知贵兰,不待楚之逐臣而后贵之也。
兰盖甚似乎君子,生于深山丛薄之中,不为无人而不芳;雪霜凌厉而见杀,来岁不改其性也,是所谓“遯世无闷,不见是而无闷”者也。
兰虽含香体洁,平居萧艾不殊,清风过之,其香霭然,在室满室,在堂满堂,是所谓含章以时发者也,然兰蕙之才德不同,世罕能别之。 -
29.《天仙子》 宋·沈蔚
景物因人成胜概。
满目更无尘可碍。
等闲帘幕小栏干,衣未解。
心先快。
明月清风如有待。
谁信门前车马隘。
别是人间闲世界。
坐中无物不清凉,山一带。
水一派。
流水白云长自在。 -
30.《蓦山溪》 宋·刘一止
王家人地,奕奕争高秀。
金紫照青春,想当日、乌衣巷口。
声名气概。
今见两朱轓,诗似锦,酒如渑,属意风光厚。 -
31.《念奴娇(荆门军宋签判、陶教授许尉同坐)》 宋·王之望
蒙泉岁晚,偶扁舟、同泛一池寒渌。
四者难并谁信道,草草幽欢能足。
美景良辰,赏心乐事,更有人如玉。
今宵此会,陋邦惊破衰俗。 -
32.《念奴娇(荆门军宋签判、陶教授许尉同坐)》 宋·王之望
蒙泉岁晚,偶扁舟、同泛一池寒渌。
四者难并谁信道,草草幽欢能足。
美景良辰,赏心乐事,更有人如玉。
今宵此会,陋邦惊破衰俗。 -
33.《鹧鸪天(王清叔具草酌赏海棠为作二绝句,清叔击节,概括以鹧鸪天歌之)》 宋·姚述尧
昨夜东风到海涯。
繁红簇簇吐胭脂。
恍疑仙子朝天罢,醉面匀霞韵更宜。
(类说云:花以海名者,皆自海外来。
>(br>欢未足,困相依。
羞将兰麝污天姿。
少陵可是风情薄,却为无香不作诗。 -
34.《水调歌头(次卢漕韵呈茶漕二使)》 宋·京镗
杨卢万人杰,见我眼俱青。
锦官城里胜概,在在款经行。
笔底烟云飞走,胸次乾坤吐纳,议论总纵横。
觉我形秽处,相并玉壶清。 -
35.《汉宫春》 宋·张鎡
登眺,因次来韵,代书奉酬
城畔芙蓉,爱吹晴映水,光照园庐。
清霜乍凋岸柳,风景偏殊。
登楼念远,望越山、青补林疏。 -
36.《洞仙歌》 宋·卢祖皋
为胜概。
攻愧辞荣念归而未护也,赋此寿之
东楼佳丽,缥缈风烟表。
幻得楼山更深窈。 -
37.《朝中措(前题)》 宋·张榘
谁云万事转头空。
春寓不言中。
底问垂杨在否,年年一度东风。
凭高概古,英雄亦泪,我辈情钟。
事业正须老手,清吟留与山翁。 -
38.《沁园春(自和即事)》 宋·李曾伯
雨抹晴妆,修眉镜清,寸碧翠浓。
对蒹葭尽处,丛丛烟树,池塘侧畔,面面芙蓉。
千百栖鸟,两三过雁,时有婆娑一笛风。
斜阳里,更青帘半卷,在小桥东。 -
39.《括木兰花慢》 宋·林正大
黄河天上派,到东海、去难收。
况镜里堪悲,星星白发,早上人头。
人生尽欢得意,把金尊、对月莫空休。
天赋君材有用,千金散聚何忧。 -
40.《括水调歌》 宋·林正大
听说竹楼好,佳地占黄冈。
月波相接,俯临江濑挹山光。
急雨檐喧瀑布,密雪瓴敲碎玉,幽阒兴尤长。
琴调更虚畅,诗韵转清扬。