-
401.《又赓吴哲韵》 明·朱元璋
时近清和气愈浓,雨催花实喜晴风。
篱边点点如钱大,尽是青青间绿红。 -
402.《题醉中所作草书卷后》 宋·陆游
胸中磊落藏五兵,欲试无路空峥嵘。
酒为旗鼓笔刀槊,势从天落银河倾。
端溪石池浓作墨,烛光相射飞纵横。
须臾收卷复把酒,如见万里烟尘清。
丈夫身在要有立,逆虏运尽行当平。
何时夜出五原塞,不闻人语闻鞭声。 -
403.《蝶恋花·六曲阑干偎碧树》 宋·晏殊
六曲阑干偎碧树。
杨柳风轻,展尽黄金缕。
谁把钿筝移玉柱。
穿廉海燕双飞去。
满恨游丝兼落絮。
红杏开时,一霎清明雨。
浓睡觉来莺乱语。
惊残好梦无寻处。 -
404.《感皇恩 自寿 此石刻见山东历城县志卷二十四》 元·张养浩
林壑八年闲,吟残山色。
无处烟霞不相识。
真欢清福,举世谁人曾得。
天教分付与,云庄客。 -
405.《悼室人诗》 南北朝·江淹
驾言出游衍。
冀以涤心胸。
复值烟雨散。
清阴带山浓。
素沙匝广岸。
雄虹冠尖峯。
出风舞森桂。
落日暧圆松。
还结生不念。
楚客独无容。 -
406.《淳化五年秋八月二十四日钜鹿魏野江东僧用晦》 宋·魏野
危城闲登临,秋色际空碧。
四顾廊且平,万虑忽然释。
精诚日月暗,旷达天地窄。
壮节但孤耸,愤气欲四射。 -
407.《忆山送人》 宋·苏洵
少年喜奇迹,落拓鞍马间。
纵目视天下,爱此宇宙宽。
山川看不厌,浩然遂忘还。
岷峨最先见,晴光厌西川。 -
408.《凝碧亭》 宋·毕田
四面山屏叠万重,古岚浓翠锁寒空。
清秋独倚危阑立,身在琉璃世界中。 -
409.《满庭芳 寒夜》 宋·康与之
霜幕风帘,闲斋小户,素蟾初上雕笼。
玉杯醽醁,还与可人同。
古鼎沈烟篆细,玉笋破、橙橘香浓。
梳妆懒,脂轻粉薄,约略淡眉峰。 -
410.《双调 山鬼》 元·阿鲁威
若有人兮含睇山幽,乘赤豹文貍,窈窕周流。
渺渺愁云,冥冥零雨,谁与同游?
采三秀兮吾令蹇修,怅宓妃兮要眇难求。
猿夜啾啾,风木萧萧,公子离忧。 -
411.《晓色》 元·谢宗元
远似烟霁近又空。
非明非夜两朦胧。
一天清露洗难退。
几抹曙云遮不穷。
断角楼台浓淡里。
残灯院落有无中。
苍茫半逐鸡声散。
又被朝阳染作红。 -
412.《菊》 宋·强至
花浓新出黄金矿,枝软轻垂绿玉条。
正色逢人何太晚,清香到酒亦终期。
篱边此意同萧瑟,霜后无言对寂寥。
凡卉不为孤艳地,渊明真赏欲争邀。 -
413.《洞仙歌·雪云散尽》 宋·李元膺
雪云散尽,放晓晴池院。
杨柳于人便青眼。
更风流多处,一点梅心,相映远,约略颦轻笑浅。
一年春好处,不在浓芳,小艳疏香最娇软。 -
414.《书弋阳馆》 宋·陈康伯
忆昨东京拜相时,武夫前导争驱驰。
上奏天子一人命,下率百寮罗纲维。
泰阶赐膳侑金币,上食供进黄门贲。
夜来胡尘犯边土,手握亿万兵擒虏。 -
415.《雪》 宋·楼钥
丙午九月才入冬,晦日忽惊雪堕空。
传闻都城更复早,万官入贺明光宫。
自从开霁更不雨,和气直似青春浓。
斗柄插子日丁卯,夜煽裂缺鞭雷公。 -
416.《云溪叔公赐饮大梅花下以疏影横斜暗香浮动分》 宋·张绍文
清沟泂寒波,怪石乱扶拥。
轻风卷浓云,天际孤月涌。
主人宴亲宾,会合意弥重。
列炬照寒梅,繁星粲修陇。
清香逼诗魂,吟兴欲飞动。
酩酊归去来,严城角三弄。 -
417.《黄菊二十首》 宋·史铸
金蕊繁开晓更清,薄霜浓露倍多情。
归田谁是渊明兴,独绕东篱万事轻。 -
418.《惜馀妍/惜余妍》 宋·曹邍
同根异色,看镂玉雕檀,芳艳如簇。
秀叶玲珑,嫩条下垂修绿。
禁华深锁清妍,香满架、风梳露浴。
轻盈,便似觉、酴醿格调粗俗。 -
419.《谒金门·风动竹》 宋·朱子厚
风动竹。
清遍一窗梅溽。
闻道小乔乘凤玉。
仙裳飘雾縠。
来嫁吾门公瑾叔。
天上人间愿足。
浓缭水沉燃宝烛。
鬓长相对绿。 -
420.《梅四首》 宋·刘鉴
休说逋仙两句工,冰瓯涤笔别形容。
清标骚客风前立,素面仙姝月下逢。
山店霜寒香扑马,溪桥水浅影如龙。
一□尽是寒凝结,金鼎无盐味更浓。