-
61.《清心镜 因何先生往宁海,作词以寄乡人》 元·马钰
劝乡人,当省悟。
浮利浮名,不坚不固。
妻男是、走骨行尸,自身是臭腐。
早因头,投真趣。
学取马风,乐然归去。
向物外,耕种心田,做神 -
62.《清晖行》 宋·陈藻
主翁不解饱,安事园池游。
从知莲社侣,所乐在清修。
我忆少壮日,未多禅悦优。
独醒对佳景,愁纹上眉头。 -
63.《赠清义律师》 宋·释智圆
律藏精持世所稀,淡然高趣自忘机。
禅开静室苍苔遍,饭起闲窗独鸟归。
雪岳夜钟清度枕,水轩秋月冷侵衣。
吟馀讲罢无他事,人外时容扣竹扉。 -
64.《过清宇新居再用开字韵》 宋·章甫
市远嚣尘息,窗明老眼开。
句从天外得,书自日边来。
久住当成趣,相看不忍回。
凉生初却扇,月出好衔杯。 -
65.《次叔祖阁学暑中过清寒堂韵》 宋·张镃
人材抡选何时停,高者栋负卑薪蒸。
我家忠烈定社稷,任大岂但懲与膺。
不毛夏渡泸潍水,列面夜踏滹沱冰。
强敌坐致九顿首,和议姑随三折肱。 -
66.《陈庭翠水竹清处》 宋·艾性夫
晴波漾文绮,风篁弄家声。
居然三市中,着此一段清。
幽人自地偏,淡趣由天成。
洗耳日以静,抱节日以贞。
从君得三绝,与我增双明。 -
67.《名陈宪友清轩》 宋·陈淳
名轩何以清,惟有梅与竹。
梅清清且白,竹清清更绿。
雪蕊破清洒,霜操挺清肃。
至哉双友清,格韵真寒玉。
伊谁与之友,相对淡无欲。
清心仁智翁,妙趣於中足。 -
68.《次刘制干潜夫趣续谱韵》 宋·陈宓
浓阴尚想升平日,老干曾经五百年。
商略正须凭众口,品题谁敢继先贤。
素团比玉清仍润,繁颗如星艳欲然。
天予环奇资赋咏,况当时思似流泉。 -
69.《题云石深趣堂》 宋·陈宓
广文官舍先无尘,谁着岚光几上陈。
个里尽消三伏暑,胸中长作四时春。
不因泉石耽成癖,那褒箪瓢味更真。
顾我年来羁吏鞅,清闲羞见读书人。 -
70.《清苕》 宋·释文珦
清晓泛苕滨,长歌拨櫂频。
山川开霁景,草木畅余春。
野老知閒趣,沙鸥似故人。
绝胜拈尘尾,驾说弊精神。 -
71.《游清凉寺逢说命者傅会云帅垣星照西方》 宋·袁说友
奔走才千里,辛勤说五行。
星躔初下照,君命趣东征。
万壑乾坤注,千艘日夜横。
江山看不暇,此役快平生。 -
72.《值侯修学趣儒人稍急因遗莲花莲实西瓜于吾宗》 宋·曾丰
绛玉裁花碧一茎,亭亭香远韵逾清。
群仙竞倚西风笑,为报临淮政已成。 -
73.《帝京篇十首》 唐·李世民
秦川雄帝宅,函谷壮皇居。
绮殿千寻起,离宫百雉馀。
连薨遥接汉,飞观迥凌虚。
云日隐层阙,风烟出绮疏。 -
74.《游长宁公主流杯池二十五首》 唐·上官昭容
逐仙赏,展幽情,逾昆阆,迈蓬瀛。
游鲁馆,陟秦台。
污山壁,愧琼瑰。
檀栾竹影,飙f2松声。 -
75.《安德山池宴集》 唐·岑文本
甲第多清赏,芳辰命羽卮。
书帷通行径,琴台枕槿篱。
池疑夜壑徙,山似郁洲移。
雕楹网萝薜,激濑合埙篪。
鸟戏翻新叶,鱼跃动清漪。
自得淹留趣,宁劳攀桂枝。 -
76.《八咏应制二首》 唐·上官仪
启重帷,重帷照文杏。
翡翠藻轻花,流苏媚浮影。
瑶笙燕始归,金堂露初晞。
风随少女至,虹共美人归。 -
77.《自豫章南还江上作》 唐·张九龄
归去南江水,磷磷见底清。
转逢空阔处,聊洗滞留情。
浦树遥如待,江鸥近若迎。
津途别有趣,况乃濯吾缨。 -
78.《雨从箕山来》 唐·宋之问
雨从箕山来,倏与飘风度。
晴明西峰日,绿缛南溪树。
此时客精庐,幸蒙真僧顾。
深入清净理,妙断往来趣。
意得两契如,言尽共忘喻。
观花寂不动,闻鸟悬可悟。
向夕闻天香,淹留不能去。 -
79.《入崖口五渡寄李適》 唐·宋之问
抱琴登绝壑,伐木溯清川。
路极意谓尽,势回趣转绵。
人远草木秀,山深云景鲜。
余负海峤情,自昔微尚然。 -
80.《游称心寺》 唐·宋之问
释事怀三隐,清襟谒四禅。
江鸣潮未落,林晓日初悬。
宝叶交香雨,金沙吐细泉。
望谐舟客趣,思发海人烟。