-
21.《春六十韵》 唐·元稹
节应寒灰下,春生返照中。
未能消积雪,已渐少回风。
迎气邦经重,斋诚帝念隆。
龙骧紫宸北,天压翠坛东。 -
22.《郊陶潜体诗十六首》 唐·白居易
不动者厚地,不息者高天。
无穷者日月,长在者山川。
松柏与龟鹤,其寿皆千年。
嗟嗟群物中,而人独不然。 -
23.《东园玩菊》 唐·白居易
少年昨已去,芳岁今又阑。
如何寂寞意,复此荒凉园。
园中独立久,日澹风露寒。
秋蔬尽芜没,好树亦凋残。 -
24.《立春后五日》 唐·白居易
立春后五日,春态纷婀娜。
白日斜渐长,碧云低欲堕。
残冰坼玉片,新萼排红颗。
遇物尽欢欣,爱春非独我。
迎芳后园立,就暖前檐坐。
还有惆怅心,欲别红炉火。 -
25.《鱼上冰》 唐·王公亮
春生寒气减,稍动久潜鱼。
乍喜东风至,来看曲岸初。
出冰朱鬣见,望日锦鳞舒。
渐觉流澌近,还欣掉尾馀。
噞喁情自乐,沿溯意宁疏。
倘得随鲲化,终能上太虚。 -
26.《华山庆云见》 唐·李绅
圣主祠名岳,高峰发庆云。
金柯初缭绕,玉叶渐氛氲。
气色含珠日,晴夫吐翠雰。
依稀来鹤态,仿佛列山群。
万树流光影,千潭写锦文。
苍生欣有望,祥瑞在吾君。 -
27.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
28.《述行赋》 两汉·蔡邕
延熹二年秋,霖雨逾月。
是时梁翼新诛,而徐璜、左悺等五侯擅贵于其处。
又起显阳苑于城西,人徒冻饿,不得其命者甚众。
白马令李云以直言死,鸿胪陈君以救云抵罪。 -
29.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
30.《满江红》 宋·苏轼
遇东坡于齐安。
怪其丰暇自得。
余问之,曰:吾再娶柳氏,三日而去官。
吾固不戚戚,而忧柳氏不能忘情于进退也。 -
31.《念奴娇(南归渡扬子作,杂用渊明语)》 宋·叶梦得
故山渐近,念渊明归意,翛然谁论。
归去来兮秋已老,松菊三径犹存。
稚子欢迎,飘飘风袂,依约旧衡门。
琴书萧散,更欣有酒盈尊。 -
32.《安平乐(圣节)》 宋·曹勋
圣德如尧,圣心如舜,欣逢出震昌期。
中兴继体,抚有寰瀛,三阳方是炎曦。
万国朝元,奉崇严宸扆,咫尺天威。
瑞色满三墀。 -
33.《峭寒轻(赏残梅)》 宋·曹勋
照溪流清浅,正万梅都开,峭寒天气。
才过了元宵,渐昼长禁宇,迤逦佳时。
断肠枝上雪,残英已、片影初飞。
苒苒随风,送春到、便烂漫香迟。 -
34.《沁园春(寿徐知院)》 宋·李敬则
南渡盛时,壬寅之秋,生此伟人。
是皇家柱石,端平君子,吾儒宗主,意一先生。
自起丹山,晋登紫府,天下欣然望太平。
至夷狄,亦慕吾中国,司马声名。 -
35.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。 -
36.《自尤》 宋·苏洵
五月之旦兹何辰,有女强死无由伸。
嗟予为父亦不武,使汝孤冢埋冤魂。
死生寿夭固无定,我岂以此辄怨人。
当时此事最惊众,行道闻者皆醉辛。 -
37.《遇南厢园叟感赋八十韵》 清·吴伟业
寒潮冲废垒,火云烧赤冈。
四月到金陵,十日行大航。
平生游宦地,踪迹都遗忘。
道遇一园叟,问我来何方。 -
38.《即事》 宋·郑刚中
新凉到郊墟,秋水满陵泽,主人坐轻舸,恰受二三客。
入网旋烹鲜,逢蔬方小摘。
甘同芡实把,酸分石榴拆。 -
39.《春晚喜晴》 元·杨载
积雨俄经月,新晴始见春。
苍苔侵别墅,绿水过比邻。
性僻居宜远,身闲景易亲。
无诗排世累,有酒纵天真。 -
40.《醉义歌》 金朝·寺公大师
晓来雨霁日苍凉,枕帏摇曳西风香。
困眠未足正展转,儿童来报今重阳。
吟儿苍苍浑塞色,客怀衮衮皆吾乡。
敛衾默坐思往事,天涯三载空悲伤。