-
41.《满庭芳(夏曲)》 宋·毛滂
烁石炎曦,过云急雨,院落槐午阴清。
藕花开遍,绿细一池萍。
槽下真珠溜溜,龙团破、河朔余酲。
阑干外,梧桐叶底,金井辘轳声。 -
42.《满江红》 宋·蔡伸
人倚金铺,颦翠黛、盈盈堕睫。
话别处、留连无计,语娇声咽。
十幅云帆风力满,一川烟暝波光阔。
但回首、极目望高城,弹清血。 -
43.《满庭芳》 宋·曹勋
秋色澄晖,蟾波增莹,桂华宫殿香凝。
夜凉天半,横管度新声。
应是齐吹万指,岩谷震、石裂霜清。
天如水,飞云散尽,江月照还明。 -
44.《满庭芳(赏牡丹)》 宋·曾觌
冶态轻盈,香风摇荡,画栏淑景初长。
彩霞深处,明艳夺昭阳。
试问沈香旧事,应劝我、莫负韶光。
多情是,低徊顾影,云幕淡微凉。 -
45.《满庭芳(酬赵泉)》 宋·洪适
春入花畦,雪迷筠坞,柳梢未肯低眉。
泥深路滑,车马往来稀。
平地琼琚盈尺,冰冻解、檐水如池。
皇华喜,增添泉货,不铸尚方彝。 -
46.《满庭芳(立春生日)》 宋·沈瀛
画戟霜匀,谯门风动,满城和气氤氲。
一年好事,今早属东君。
歌管欢迎五马,金章烂、华毂朱轮。
班春了,归来燕寝,香重烛花轻。 -
47.《满江红》 宋·张孝祥
秋满蘅皋,烟芜外、吴山历历。
风乍起、兰舟不住,浪花摇碧。
离岸橹声惊渐远,盈襟泪颗凄犹滴。
问此情、能有几人知,新相识。 -
48.《满江红·敲碎离愁》 宋·辛弃疾
敲碎离愁,纱窗外、风摇翠竹。
人去后、吹箫声断,倚楼人独。
满眼不堪三月暮,举头已觉千山绿。
但试将一纸寄来书,从头读。 -
49.《满庭芳(用洪景卢韵)》 宋·赵善括
蝶粉蜂黄,桃红李白,春风屡展愁眉。
晓来雨过,应渐觉红稀。
满径柔茵似染,新晴后、皱绿盈池。
休孤负,幕天席地,逸饮酹金彝。 -
50.《满江红》 宋·石孝友
雁阵惊寒,故唤起、离愁万斛。
因追念、镜鸾易破,凤弦难续。
诗句已凭红叶去,梦魂未断黄粱熟。
叹浪萍、风梗又天涯,成幽独。 -
51.《满江红》 宋·杨炎正
笔染相思,暗题尽、朱门白壁。
动离思、春生远岸,烟销残日。
杨柳结成罗带恨,海棠染就胭脂色。
想深情、幽怨绣屏间,双__。 -
52.《满江红》 宋·卢炳
罨画池亭,对十万、盈盈粉面。
依翠盖、临风一曲,霓裳舞遍。
亭上人如蓬岛客,坐中别有飞琼伴。
占世间、风月最清凉,宜开宴。 -
53.《满江红》 宋·卢炳
罨画池亭,对十万、盈盈粉面。
依翠盖、临风一曲,霓裳舞遍。
亭上人如蓬岛客,坐中别有飞琼伴。
占世间、风月最清凉,宜开宴。 -
54.《满江红·中秋夜潮》 宋·史达祖
万水归阴,故潮信盈虚因月。
偏只到、凉秋半破,斗成双绝。
有物指磨金镜净,何人拏攫银河决?想子胥今夜见嫦娥,沉冤雪。
光直下,蛟龙穴;声直上,蟾蜍窟。 -
55.《满江红》 宋·洪咨夔
送雨迎晴,花事过、一庭芳草。
帘影动、归来双燕,似悲还笑。
笑我不知人意变,悲人空为韶华老。
满天涯、都是别离愁,无人扫。 -
56.《满庭霜》 宋·李璆
白玉肌肤,清冰神彩,仙妃何事烟村。
自然标韵,羞入百花群。
不易盈盈瘦质,犯寒腊、独作春温。
溪桥外,斜枝半吐,行客一销魂。 -
57.《满庭芳(中秋)》 宋·潘良贵
夹水松篁,一天风露,觉来身在扁舟。
桂花当午,雪卷素光流。
起傍蓬窗危坐,飘然竟、欲到瀛洲。
人世乐,那知此夜,空际列琼楼。 -
58.《满庭芳(中秋)》 宋·潘良贵
夹水松篁,一天风露,觉来身在扁舟。
桂花当午,雪卷素光流。
起傍蓬窗危坐,飘然竟、欲到瀛洲。
人世乐,那知此夜,空际列琼楼。 -
59.《满庭芳(西湖)》 宋·陈偕
岚影浮春,云容阁雨,澄泓碧展玻璃。
高低楼观,窗户舞涟漪。
别有轻盈水面,清呕起、舟叶如飞。
沙堤上,垂鞭信马,柳重绿交枝。 -
60.《满江红(东湖观莲)》 宋·黄裳
绿盖纷纷,多少个、云霄仙子。
应是有,瑶池盛会,靓妆临水。
无奈轻盈风信急,瑞香乱翟红相倚。
谁共吟、此景竹林人,桃溪士。