-
61.《满庭芳》 宋·张继先
闲里工夫,无中妙用,切休拟议参详。
龙降虎伏,真土自中黄。
行动起居寝食,随缘度、莫动真阳。
归根处,神凝脉住,玉界发天光。 -
62.《飞雪满群山》 宋·蔡伸
绝代佳人,幽居空谷,绮窗森玉猗猗。
小舟双桨,重寻旧约,洞房宛是当时。
夜阑红烛暗,黯相对、浑如梦里。
旋烘鸳锦,尘生绣帐,香减缕金衣。 -
63.《满庭芳》 宋·曹勋
秋色澄晖,蟾波增莹,桂华宫殿香凝。
夜凉天半,横管度新声。
应是齐吹万指,岩谷震、石裂霜清。
天如水,飞云散尽,江月照还明。 -
64.《满江红(怀家山作)》 宋·毛幵
回首吾庐,思归去、石溪樵谷。
临玩有、门前流水,乱松疏竹。
幽草春余荒井迳,鸣禽日在窥墙屋。
但等闲、凭几看南山,云相逐。 -
65.《满江红(冬至)》 宋·范成大
寒谷春生,熏叶气、玉筒吹谷。
新阳后、便占新岁,吉云清穆。
休把心情关药裹,但逢节序添诗轴。
笑强颜、风物岂非痴,终非俗。 -
66.《满江红(听琴)》 宋·王质
纸帐梅花,有丛桂、又有修竹。
是何声、雪飘远渚,泉鸣幽谷。
红蓼白苹须拂袖,余音尚带清香馥。
挽素娥青女、问飞琼,谁家曲。 -
67.《满江红(题冷泉亭)》 宋·辛弃疾
直节堂堂,看夹道、冠缨拱立。
渐翠谷、群仙东下,佩环声急。
闻道天峰飞堕地,傍湖千丈开青壁。
是当年、玉斧削方壶,无人识。 -
68.《满江红·山居即事》 宋·辛弃疾
几个轻鸥,来点破、一泓澄绿。
更何处、一双鸂鶒,故来争浴。
细读离骚还痛饮,饱看修竹何妨肉。
有飞泉、日日供明珠,三千斛。 -
69.《满江红(星赵晋臣敷文)》 宋·辛弃疾
老子平生,原自有、金盘华屋。
还又要、万间寒士,眼前突兀。
一舸归来轻叶,两翁相对清如鹄。
道如今、吾亦爱吾庐,多松菊。 -
70.《满江红(冬至)》 宋·陈三聘
薄日轻云,天气好、相将祈谷。
民情喜、颂声洋溢,清风斯穆。
饮酒不多元有量,吟诗无数添新轴。
对古人、一笑我真愚。 -
71.《满江红》 宋·陈三聘
天岂无情,天若道、有情亦老。
功名事、问天因甚,蒙人不了。
好伴云烟耕谷口,休将翰墨传江表。
算鬓边、能得几春风,惊秋早。 -
72.《满江红(雨后携家游西湖,荷花盛开)》 宋·陈三聘
绀谷浮空,山拥髻、晚来风急。
吹骤雨、藕花千柄,艳妆新浥。
窥鉴粉光犹有泪,凌波罗袜何曾湿。
讶汉宫、朝罢玉皇归,凝情立。 -
73.《贺新郎(环谷秋夜独酌)》 宋·汪卓
夜对灯花语。
且随宜、果盘草草,两三杯数。
翠玉环中园五亩,自唱山歌自舞。
况今夜、尊前无暑。 -
74.《满江红》 宋·魏了翁
用韵谢之
彼美人兮,不肯为、时人妆束。
空自爱、北窗睡美,东邻醅熟。
不道有人成离索,直教无计分膏馥。 -
75.《满江红》 宋·魏了翁
用韵谢之
彼美人兮,不肯为、时人妆束。
空自爱、北窗睡美,东邻醅熟。
不道有人成离索,直教无计分膏馥。 -
76.《满庭芳》 宋·卢祖皋
徉湖山间,望之为蓬瀛仙翁也。
因赋此以寿之,俾舟人歌以和渔唱
盘谷居成,辋川图就,便从鸥鹭寻盟。
泛溪窈窕,游钓寄高情。 -
77.《满庭芳》 宋·方千里
山色澄秋,水光融日,浮萍飘碎还圆。
数行征雁,分破白鸥烟,高下回塘暗谷,写幽思、终日溅溅。
闲凝望,残霞暝霭,何处一渔船。
江南,思旧隐,筠轩野径,茅舍疏椽。 -
78.《满江红(和吴毅甫)》 宋·吴泳
伶俐聪明,都不似、阿奴碌碌。
渐欲买、青山路隐,白云同宿。
半醉尽教乌帻堕,熟眠休管屏风触。
算人生、能有几时闲,金乌速。 -
79.《满庭芳》 宋·葛长庚
鼎用乾坤,药须乌兔,恁时方炼金丹。
水中虎吼,火里赤龙蟠。
兑是况铅震汞,自元谷、上至泥丸。
些儿事,坎离复垢,返老作童颜。 -
80.《满江红(题范尉梅谷)》 宋·刘克庄
赤日黄埃,梦不到、清溪翠麓。
空健羡、君家别墅,几株幽独。
骨冷肌清偏要月,天寒日暮尤宜竹。
想主人、杖履绕千回,山南北。