-
21.《更漏子(用于真人韵)》 宋·张继先
是和非,双打过。
免共相魔生火。
谈有相,损顽空。
斋居看望中。
圣贤风,行处在。
巧智争如休卖。
诗与酒,且乘闲。
随缘发笑颜。 -
22.《更漏子(再次韵于真人)》 宋·张继先
诵真经,期万过。
未灭无明心火。
宜回首,探真空。
融怡淡漠中。
自古人,何处在。
谩记声名沽卖。
抛尘累,养清闲。
琼浆自驻颜。 -
23.《玉漏迟》 宋·程垓
一春浑不见,那堪又是,花飞时节。
忍对危栏数曲,暮云千叠。
门外星星柳眼,看还似、当时风月。
愁万结。 -
24.《玉漏迟》 宋·程垓
一春浑不见,那堪又是,花飞时节。
忍对危栏数曲,暮云千叠。
门外星星柳眼,看还似、当时风月。
愁万结。 -
25.《更漏子》 宋·高观国
玉箫闲,清韵咽。
人倚画阑愁绝。
云恼月,月羞云。
半溪梅影昏。
恨春风,萧散后。
夜夜数残更漏。
情悄悄,思依依。
天寒一雁飞。 -
26.《壶中天(登寄闲吟台)》 宋·李彭老
素飙荡碧,喜云飞寥廓,清透凉宇。
倦鹊惊翻台榭迥,叶叶秋声归树。
珠斗斜河,冰轮辗雾,万里青冥路。
香深屏翠,桂边满袖风露。 -
27.《玉漏迟(题吴梦窗霜花腴词集)》 宋·周密
老来欢意少。
锦鲸仙去,紫霞声杳。
怕展金奁,依旧故人怀抱。
犹想乌丝醉墨,惊俊语、香红围绕。 -
28.《玉漏迟(登无尽上人山楼)》 宋·张炎
竹多尘自扫。
幽通径曲,禅房深窈。
空翠吹衣,坐对闲云舒啸。
寒木犹悬故叶,又过了、一番残照。 -
29.《玉漏迟(和)》 宋·吴季子
自怜翠袖,向天寒、独倚孤篁吟啸。
半世虚名,孤负白云多少。
欲问梅翁旧约,怕误我、沙头鸥鸟。
时一笑。 -
30.《鹧鸪天·绿酒红灯漏》 清·谭献
绿酒红灯漏点迟,黄昏风起下帘时。
文鸳莲叶成漂泊,幺风桐花有别离。
云澹澹,雨霏霏,画屏闲煞素罗衣。
腰支眉黛无人管,百种怜侬去后知。 -
31.《谒金门·春漏促》 五代·韦庄
春漏促,金烬暗挑残烛。
一夜帘前风撼竹,梦魂相断续。
有个娇娆如玉,夜夜绣屏孤宿,闲抱琵琶寻旧曲,远山眉黛绿。 -
32.《漏屋雨》 宋·赵崇森
官屋无钱可得修,雨来难免震凌忧。
墙基有罅相将踣,地杖无钉自在浮。
仆折松枝通夹溜,儿编竹叶学行舟。
衣衾漂湿浑闲事,且上书楼把画收。 -
33.《闲适》 宋·陆游
饮酒不至狂,对客不至疲,读书以自娱,不强所不知。
一窗袖手坐,往往昼漏移,初非能养生,简事颇似之。
四时俱可喜,最好新秋时,柴门傍野水,邻叟闲相期。 -
34.《冬夕闲咏》 宋·陆游
柳眼梅须漏泄春,江南又见物华新。
终年幽兴遗身世,半夜孤吟怆鬼神。
客有疏亲俱握手,酒无贤圣总濡唇。
放翁自命君无笑,家世从来是散人。 -
35.《鹤冲天·闲窗漏永》 宋·柳永
闲窗漏永,月冷霜华堕。
悄悄下廉幕,残灯火。
再三追往
事,离魂乱,愁肠锁。 -
36.《宫漏谣》 宋·司马光
宫漏清高处处闻,六待寂寂夜将分。
南下河梁缅诘曲,北瞻禁阙郁缤纷。
黄金锁闲斗城斜,高玉楼通上帝家。
若木未光潜日月,神仙不动积烟霞。 -
37.《更漏子·欲论心》 宋·晏几道
欲论心,先掩泪,零落去年风味。
闲卧处,不言时,愁多只自知。
到情深,俱是怨,惟有梦中相见。
犹似旧,奈人禁,偎人说寸心。 -
38.《更漏子·上东门》 宋·贺铸
上东门,门外柳,赠别每烦纤手。
一叶落,几番秋,江南独倚楼。
曲阑干,凝伫久,薄暮更堪搔首。
无际恨,见闲愁,侵寻天尽头。 -
39.《和韩仲文西斋闲夜有怀道损舅及予》 宋·梅尧臣
冬日每菪短,方爱夜漏永。
积云寒拥斋,徘徊延月影。
独能怀亲友,出门见参井。
是时发清咏,笔若天骥骋。 -
40.《幕次闲吟》 宋·王禹偁
禁漏迟迟待玉班,坐愁身计忽长叹。
时清偶直千载运,头白重为八品官。
乌帽半欹残月冷,马鞭慵执晓霜寒。
君恩未报心犹壮,不敢思归七里滩。