-
201.《放歌招孙祖训俞国宝饮》 宋·章甫
儿时望春春不来,春衣隔年催翦裁。
平明出游薄暮回,惟恐云气兴风雷。
岂知乐极还悲哀,十年黄尘涴青鞋。
管领莺花已无意,感时念旧时伤怀。 -
202.《大风》 宋·孔武仲
昔游江湖上,厌看无限不测之高浪。
今栖尘土中,惯听掀天拔木之狂风。
风豪浪狠常相逐,我生此世宜厄穷。
浪头漫漫从海起,客舟摇战如枯苇。 -
203.《题会昌萧帝岩》 宋·曾丰
出门疑浪游,转眼逢杰观。
山斗路将穷,脚欹行大缓。
信筇扪石根,恍若得一间。
鵒谺欲上吞,浑沌疑始判。 -
204.《杂曲歌辞·出门行二首》 唐·孟郊
长河悠悠去无极,百龄同此可叹息。
秋风白露沾人衣,壮心凋落夺颜色。
少年出门将诉谁,川无梁兮路无岐。 -
205.《仙鹤篇》 唐·武三思
白鹤乘空何处飞,青田紫盖本相依。
缑山七月虽长去,辽水千年会忆归。
缑山杳杳翔寥廓,辽水累累叹城郭。 -
206.《仙鹤篇》 唐·武三思
白鹤乘空何处飞,青田紫盖本相依。
缑山七月虽长去,辽水千年会忆归。
缑山杳杳翔寥廓,辽水累累叹城郭。 -
207.《出世篇》 唐·皇甫湜
生当为大丈夫,断羁罗,出泥涂。
四散号呶,俶扰无隅。
埋之深渊,飘然上浮。
骑龙披青云,泛览游八区。 -
208.《出门行》 唐·孟郊
长河悠悠去无极,百龄同此可叹息。
秋风白露沾人衣,壮心凋落夺颜色。
少年出门将诉谁,川无梁兮路无岐。 -
209.《绿头鸭》 宋·晁端礼
锦堂深,兽炉轻喷沈烟。
紫檀槽、金泥花面,美人斜抱当筵。
挂罗绶、素肌莹玉,近鸾翅、云鬓梳蝉。
玉笋轻拢,龙香细抹,凤凰飞出四条弦。 -
210.《登西湖北楼》 宋·丘濬
寻游心绪忍阑珊,高处重登始是观。
晚吹划开三面碧,晨曦收住一天寒。
南屏洞户萝阴合,东极鳌峰雪浪漫。
远近声形穷不得,离朱师旷漫凭栏。 -
211.《长安秋草篇(小引)》 明·王留
吴市畸人,燕都逐客,南冠寄食,西第佣书。
已伤飒飒三秋,更苦奄奄一病。
繁华耀日,难依桃李之荣;乱叶吟风,空逐梗萍之困。
睹兹衰草,倍触羁怀。 -
212.《又段氏园亭》 宋·王安石
欹眠随水转东垣,一点炊烟映水昏。
漫漫芙蕖难觅路,翛翛杨柳烛知门。
青山呈露新如染,白鸟嬉游静不烦。
朱雀航边今有此,可能摇荡武陵源。 -
213.《发淮安》 宋·文天祥
九月初二日,车马发淮安。
行行重行行,天地何不宽。
烟火无一家,荒草青漫漫。
恍如泛沧海,身坐玻璃盘。 -
214.《望雨》 元·王冕
狂风吹春无寸雨,天地漫漫尽黄土。
病日韬光赤如血,千花万花愁不语。
耕牛渴死野草枯,农夫悲啼泪如珠。
蚕胎在纸秧在谷,未知何以供官输。 -
215.《西楼曲》 元·元好问
游丝落絮春漫漫,西楼晓晴花作团。
楼中少妇弄瑶瑟,一曲未终坐长叹。
去年与郎西入关,春风浩荡随金鞍。
今年区马妾东还,零落芙蓉秋水寒。 -
216.《题黄大痴天池石壁图》 明·高启
黄大痴,滑稽玩世人不知。
疑似阿母傍,再谪偷桃儿。
平生好饮复好画,醉后洒墨秋淋漓。
尝为弟子李少翁,貌得华山绝顶之天池。 -
217.《春水长吟》 宋·邵雍
春在水自渌,春归渌遂休。
清非不逮渌,春奈胜于秋。
渌向阳中得,清於冷上求。
加於清一等,用是渌为优。 -
218.《杂兴二首》 宋·苏辙
陋巷丈夫病且贫,悬鹑百结聊庇身。
蠕蠕大虱长孙子,败缯敝絮开阳春。
故襦宽博裹肩?坒,出没逡巡初莫畏。
一朝换酒入邻家,顾视腰间犹犊鼻。 -
219.《登塔》 宋·强至
身世如追汗漫游,丹梯一步拟三休。
汉唐前后漫陈迹,城郭是非劳寸眸。
寒日微明飞鸟背,孤烟渐起暮山头。
姓名满壁今空在。
登此几人忘百忧。 -
220.《次纲官王簿韵兼简伯潜二首》 宋·廖行之
柳岸流莺两两黄,风光浑在一帘香。
休辞老去追随懒,莫遣春归倥偬忙。
满地芳茵犹胜践,漫天飞絮漫轻狂。
溪园早有同游约,准拟杯行引兴长。