-
21.《王几道罢磁州遗澄泥古瓦二砚》 宋·梅尧臣
澄泥丛台泥,瓦斲邺宫瓦。
共为几桉用,相与笔墨假。
赋无左思作,书媿右军写。
初从故人来,自来邯郸下,物因人以重,谬当好事者。 -
22.《永叔寄澄心堂纸二幅》 宋·梅尧臣
昨朝人自东郡来,古纸两轴缄縢开。
滑如春冰密如茧,把玩惊喜心徘徊。
蜀牋蠹脆不禁久,剡楮薄慢还可咍。
书言寄去当宝惜,慎勿乱与人翦裁。 -
23.《初秋思旧山》 宋·晁说之
秋江未澄澜,秋声已先到。
颇谢凉风吹客愁,何须落叶惊人老。
古来此兴定何如,自愁不愁自倾倒。
直尔相羊好远游,何不命驾归嵩丘。
君乎不上三十六峰顶,只恐君家未是秋。 -
24.《谢王谏议见思吟》 宋·邵雍
西斋前后半松筠,万虑澄余始见真。
不谓天光明净处,又能时忆旧交亲。 -
25.《张惕山人即昔所谓惠思师也余旧识之於京师忽》 宋·苏辙
听诵长江近章句,喜逢澄观已冠巾。
醉吟挥弄清潮水,谁信从前戒律人。 -
26.《张惕山人即昔所谓惠思师也余旧识之于京师忽》 宋·苏辙
昔日高僧今白衣,人生变化定难知。
故人相见不相识,空怪解吟无本诗。
听诵长江近章句,喜逢澄观已冠巾。
醉吟挥弄清潮水,谁信従前戒律人。 -
27.《九日北园思临涡之游》 宋·韩维
吾生岂鹰氈,胡为见羁绁。
题鞭古胜地,落帽秋佳节。
一为尘事牵,坐叹高会缺。
天兼水澄淡,树与堤曲折。 -
28.《又九月十四日登秋风阁以余霞散成绮澄江静如》 宋·李廌
山客水不觌,烝云日如甑。
陵陆混泥沙,黯惨度朝暝。
晨霞送晴色,喜见天面莹。
江光剑归匣,云收四山静。
高阁眺空无,复见前日胜。
回思困涂潦,戃怳如昔病。
登临勿太息,秋风渐焱劲。 -
29.《长思仙》 元·侯善渊
默然澄。
湛然清。
昼夜三光性自盈。
头头物外明。
道无形。
育神灵。
透海穿山混杳冥。
真人出世程。 -
30.《长思仙》 元·侯善渊
素天晴。
散华瑛。
薄淡灵烟满地横。
寒光爽*清。
宝精凝。
玉辰澄。
两曜交光灿日明。
琅?点岁星。 -
31.《长思仙》 元·侯善渊
道心宁。
慧灯明。
玩宝童儿启道经。
清如佩玉声。
湛然澄。
焕然凝。
燕静华池吞玉瑛。
还纯体自贞。 -
32.《长思仙》 元·侯善渊
灭凡情。
启真诚。
退隐要泉云水行。
岚光满目横。
焕然澄。
洞然清。
形释心凝道自明。
升玄耀玉京。 -
33.《长思仙》 元·侯善渊
慧刀呈。
斩三彭。
处正贞廉绝爱情。
恬然守素瑛。
眼明明。
道盈盈。
碧海繁丹华现玉清。
澄澄一点星。 -
34.《长思仙》 元·侯善渊
明宗祖,悟真禅。
灵光一点出先天。
易苍丹,*素玄。
澄瑞秀,满山川。
霜天风息自凝然。
散琼花,宝桂圆。 -
35.《长思仙》 元·侯善渊
真藏假,假藏真。
释然独体绝疏亲。
混元中,无我人。
神通道,道通神。
澄澄虚璧若冰轮。
辗天河,出六尘。 -
36.《汪元思遗诗和意以谢》 宋·陈文蔚
君道本公平,何尝分彼此。
总只在人心,浑然皆天理。
推原赋予初,所锺均粹美。
贤愚同一辙,所行无意轨。 -
37.《山村赠礼敬龙泽上人诗有几年不踏澄江路耆旧》 宋·陆文圭
西山爽气入吾时,拄颊含毫有所思。
欲把求田语玄德,莫因学圃笑攀迟。 -
38.《别刘寺簿子澄赴州倅》 宋·彭龟年
新蝉鸣高柳,轻鸥弄晴川。
浮家作远游,觞热岂所便。
武昌古都会,形胜两国肩。
貔貅杂民居,烽火照敌边。 -
39.《徐思远出示月夜登楼诗句法甚高不类平生语幸》 宋·王洋
几处澄辉几处秋,好闲时上水明楼。
谁怜老子风前兴,为遗中郎醉上舟。
一带横空长漠漠,时看飞栋影悠悠。
今宵踏月归时节,莫骂徐郎只暗游。 -
40.《帝京篇十首》 唐·李世民
秦川雄帝宅,函谷壮皇居。
绮殿千寻起,离宫百雉馀。
连薨遥接汉,飞观迥凌虚。
云日隐层阙,风烟出绮疏。