-
1.《杂兴》 宋·张镃
原子保所得,所得在养心。
澹然处穷阎,蓬蒿绝车音。
结驷者谁子,排门顾同襟。
乃知能辩者,於道未为深。 -
2.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
3.《家君为张丈明叔段丈处厚作诗集序小子赞之》 宋·李处权
二老学而穷,超然以诗鸣。
雍容三百篇,一一韶与韺。
挺特汜水诗,强梁与古争。
寂寥会隐篇,澹荡遗心营。 -
4.《次韵子瞻和渊明饮酒二十首》 宋·苏辙
诸妄不可赖,所赖惟一真。
内欲求性命,油然反清淳。
外将应物化,致一常日新。
商於四父老,携手初逃秦。 -
5.《黄山听琴》 宋·文天祐
岁晏抱琴入室处,榾柮烧残听风雨。
有客五弦弹太古,扫空恩怨不儿女。
污樽抔饮击土鼓,如与羲轩相对语。
又如重华坐舜皋,万物长养不苦窳。
闻君澹然太古音,感君悠悠太古心。
古心古音谁能识,应向松涛处处寻。 -
6.《金处士歌》 元·杨维桢
苏州古隐君,实始虞仲,隐居放言,中乎清与权。
次曰澹台氏,言不枝,行不径,未尝匐走诸侯前。
五噫之夫,将其匹联。
耕织为业,不废诵与弦。 -
7.《秋居书怀》 唐·白居易
门前少宾客,阶下多松竹。
秋景下西墙,凉风入东屋。
有琴慵不弄,有书闲不读。
尽日方寸中,澹然无所欲。 -
8.《念奴娇(再和)》 宋·吴潜
为嫌涂抹,向万红丛里,澹然凝素。
非粉非酥能样别,只是凌波仙女。
隋沼浓妆,汉池冶态,争心沧浪浦。
净鸥洁鹭,有时飞到佳处。 -
9.《足亭张康节南亭也台数尺亭在其上》 宋·李廌
人生天地间,海中一浮沤。
欲求无厌心,无乃不胜求。
知足有真乐,不然多悔尤。
浅儒急名誉,夸人矜智谋。 -
10.《和张无垢胡澹庵二先生清江亭记》 宋·刘黻
一静心境融,飞跃昭上下。
大道元不磨,人情自荣谢。
两翁投遐荒,浩然独余暇。
悲此当道狐,羞彼立伏马。