-
181.《思远》 宋·车若水
白兔速圩顶,暗壁收遗编。
握之不盈掬,而能千万年。
天地可无人,秦火乃可然。
其粗洒埽间,其精造化先。 -
182.《楞严经偈》 宋·蔡卞
觉海性澄图,图澄觉元妙。
元明照生所,所立照性亡。
迷妄有虚空,依空立世界。
相想澄国土,知觉乃众生。 -
183.《燕堂诗》 宋·蔡兹
世情日浇道情深,悔不林泉早脱簪。
一世简编胎后叶,百年香火奉先心。
诗缘好句须亲录,酒到浓时辄倩斟。
於此更无关意事,时携诸幼步花阴。 -
184.《田父吟》 宋·方逢辰
清溪眇如斗大吧,万山壁立土硗瘠。
百分地无一分田,九十九分如剑脊。
一亩之地高复低,节节级级如横梯。
畈心一畦可一亩,边旁一亩分数畦。 -
185.《示湖田庵僧》 宋·方逢振
千里渴骥奔横川,万松滴翠蜿蜒盘。
我来庐墓分一龛,纸窗摇动卓锡泉。
铸钟{左革右兑}鼓买祭田,云冠雪衲聊结缘。
崑崙石壁蛟龙渊,呵禁守护灵物专。 -
186.《祷晴获应喜而赋诗》 宋·冯伯规
才通香火上高穹,雨脚随收不见踪。
岂但五民保狼戾,也缘造物相龙钟。
连山杮栗难胜摘,入市禾麻乍出舂。
一饱可期秋酿熟,青山绿水即过从。 -
187.《游天柱宫因留宿观醮》 宋·何君式
路转峰回意豁然,逢迎马首更飞泉。
地严九锁红尘外,天近三关黄道边。
奏简夜腾孤鹤表,步虚声彻老龙渊。
会须香火通仙籍,一洗人间未了缘。 -
188.《游洞霄》 宋·李彙
至真方域古今传,琳馆兴从汉武年。
石作双门何突兀,山为九锁自回环。
仙人隐迹留中路,处士灵坛閟远巅。
甘洁三泉齐涌地,峥嵘一柱独擎天。 -
189.《天柱雉儿行》 宋·利书记
当年江上扬风舲,淮山望极排空青。
今登天柱赏潜皖,元是吾家翡翠屏。
禅业一室因栖寄,选胜寻幽产真伪。
虚廊揩藓读残碑,三百年前刊异事。 -
190.《咸阳》 宋·刘棐
玉殿珠楼二世中,楚人一炬逐烟空。
却缘火是秦人火。
只与焚书一样红。 -
191.《花山寺看黄山》 宋·柳桂孙
借得云房半榻眠,三生夙结静中缘。
茶炉谩著松枝火,趺坐薄团听夜禅。 -
192.《蒋帝庙二首》 宋·马之纯
爵以土王从六代,谥为庄武自南唐。
缘何血食垂千祀,为有威灵庇一方。
魏有钟离寻败走,秦屯淝水辄奔亡。
虫生火起徒妖怪,载记还应择未详。 -
193.《游洞霄》 宋·聂兼善
吾闻洞霄山水妙天下,缭白萦青胜图写。
九重扃錀极深严,一岫宽闲更潇洒。
倚空天柱何孤高,诸峰罗立犹儿曹。
长松怪石入题品,金堂玉室供游遨。 -
194.《题兴善院净师月岩图》 宋·欧阳守道
君不见长安市,扰扰行人如聚蚁。
不惟贾客与廛民,往往完冠绅大夫士。
投身闹处思山林,欲归未归长苦心。
夜深灯火如白昼,呕哑弦管喧繁音。 -
195.《偈颂十八首》 宋·释师体
夤缘过夏又经冬,难易当知好恶同。
肚里饥疮无聒扰,堂中生炭满炉红。
挑灰弄火非相许,阔论高谈定不容。
叠足跏趺描不就,眼空烟景振宗风。 -
196.《山居诗》 宋·释延寿
触目堪嗟失路人,坦然王道却迷津。
井籐梗上存余命,石火光中保幻身。
任老岂知头顶白,忘缘谁觉世闲春。
容颜枯槁元非病,亭沼消疏不是贫。 -
197.《诫酒肉慈慧法门》 宋·释遵式
南无佛法僧,大慈三宝海。
我念欲依教,普劝诸众生。
莫杀莫食肉,同蕴仁慈行。
无病保长龄,未来成佛道。 -
198.《放生慈济法门》 宋·释遵式
我比丘某甲,今为傍生类。
发佛大慈悲,忏彼六情根。
无始业障海,眼根著诸色。
耳界闻乱声,鼻染一切香。 -
199.《代胡仓过圣德惠民诗一首》 宋·王阮
平楚皆膏壤,成汤忽旱年。
人知圣虑切,恩遣使臣宣。
乙犯饥荒后,长沙富庶全。
纪年四十载,斗米二三钱。 -
200.《中秋联句》 宋·吴浚
棘闱受得树凉多,耿耿孤灯奈夜何。
后夜中秋可无月,雨工先为洗银何。
中秋此去日无多,笑问青天雨若何。
旧日仙槎应好在,西风吹送上天河。