-
101.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
写出老僧,形容可憎。
秋生眼角,雪点眉棱。
胸次有丘壑,口头无葛藤。
功忘自据菩提座,照尽谁传般若灯。
借光施设,恰恰相应。 -
102.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
槁木之形,谷神之灵。
水冷看秋色,天空垂晓星。
一点心明兮非台之镜,大千卷出兮破尘之经。 -
103.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
头上有骨,眼底无肉。
分影月随流,閒心云出谷。
万缘圆应兮廓周大千,一点灵虚兮默照幽独。 -
104.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
发际点白,眼眶含青。
情枯历历,智照灵灵。
形骸如槁木,踪迹肖流萍。
月明四海犀通晕,春在百华蜂採馨。 -
105.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
澗月之孤,岩松之癯。
秋生眉目,霜侵发须。
诸法之相了空寂,妙存之性非有无。
一尘飞巨海,片雪点红炉。
应事头头俱出碍,自然妙触解回途。 -
106.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
明功借位,起幻入尘。
百草头边有芳信,纵横指点自家春。 -
107.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
云水孤藤,丛林老僧。
澜翻口角,雪点眉棱。
长春时节相联蕊,破夜光明自照灯。
内无丝而系螘,外无糁而聚蝇。
不起灭定,能应繁兴。 -
108.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
曹洞宗乘,老鸡发兴。
秋波摇眼角,春雪点眉棱。
一步跨空劫,孤心相续灯。
西母之桃兮秀结三千年实,北冥之鲲兮蜕翔九万里鹏。
珊瑚枝枝撑著月,出格云门跛脚僧。 -
109.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
湛乎性源,游乎度门。
动静出碍,方圆不痕。
寒木得春晚,雪窗亡夜昏。
通塞也虚离实坎,变化也连乾断坤。
六和合而无功兮脱略三千之界,万差别而有据兮齐承一点之恩。 -
110.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
碧涧之松,烟巢之鹤。
野性闲闲,癯身卓卓。
江含月而练长,水连天而秋阔。
一点分明兮十方虚豁。 -
111.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
山光寒点雪,水色冷磨秋。
肝胆古鉴净,身世浮萍流。
罔象而珠得,亡牛而刃游。
瑞凤入网兮连鳌上钩,个般手段兮老不传休。 -
112.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
眉目精神,画工装点。
功转玄微,了无丝糁。
秋天清而河气澄明,夜水白而月魂潋滟。
物物头头应化身,超出机前有刑典。 -
113.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
石上足蟠,人间念乾。
秋生眼角,喜入眉端。
丘壑之身心磈磊,丛林之肝胆衰残。
澗月依稀,夜霜濯磨而气韵清白;岩松偃蹇, -
114.《送诸方化主》 宋·释重顯
空岩暖律回,极目望还普。
数点方外云,几处人间雨。
寥寥沧海月,依依少林祖。
去必示劳生,清风立千古。 -
115.《登玉山诸峰,偶至悟真寺》 唐·钱起
郭南云水佳,讼简野情发。
紫芝每相引,黄绶不能绁。
稍入石门幽,始知灵境绝。
冥搜未寸晷,仙径俄九折。 -
116.《怀素上人草书歌》 唐·任华
吾尝好奇,古来草圣无不知。
岂不知右军与献之,虽有壮丽之骨,恨无狂逸之姿。
中间张长史, -
117.《李供奉弹箜篌歌》 唐·顾况
国府乐手弹箜篌,赤黄绦索金鎝头。
早晨有敕鸳鸯殿,夜静遂歌明月楼。
起坐可怜能抱撮,大指调弦中指拨。 -
118.《马秀才草书歌(大理马正之二)》 唐·权德舆
伯英草圣称绝伦,后来学者无其人。
白眉年少未弱冠,落纸纷纷运纤腕。
初闻之子十岁馀,当时时辈皆不如。 -
119.《南山诗》 唐·韩愈
吾闻京城南,兹惟群山囿。
东西两际海,巨细难悉究。
山经及地志,茫昧非受授。
团辞试提挈,挂一念万漏。 -
120.《陪杜侍御游湘西两寺独宿有题一首,因献杨常侍》 唐·韩愈
长沙千里平,胜地犹在险。
况当江阔处,斗起势匪渐。
深林高玲珑,青山上琬琰。
路穷台殿辟,佛事焕且俨。