-
161.《纳凉联句》 唐·韩愈
递啸取遥风,微微近秋朔。
——孟郊
金柔气尚低,火老候愈浊。
——韩愈 -
162.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
163.《苕溪草堂自大历三年夏新营洎秋及春…四十三韵》 唐·皎然
万虑皆可遗,爱山情不易。
自从东溪住,始与人群隔。
应物非宿心,遗身是吾策。
先民崆峒子,沦景事金液。 -
164.《题山壁示道维上人》 唐·皎然
独居何意足,山色在前门。
身野长无事,心冥自不言。
闲行数乱竹,静坐照清源。
物外从知少,禅徒不耐烦。 -
165.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
166.《览古十四首》 唐·吴筠
圣人重周济,明道欲救时。
孔席不暇暖,墨突何尝缁。
兴言振颓纲,将以有所维。
君臣恣淫惑,风俗日凋衰。 -
167.《敕移橘栽》 唐·张彪
南橘北为枳,古来岂虚言。
徙植期不变,阴阳感君恩。
枝条皆宛然,本土封其根。
及时望栽种,万里绕花园。 -
168.《神女赋》 先秦·宋玉
楚襄王与宋玉游于云梦之浦,使玉赋高唐之事。
其夜玉寝,果梦与神女遇,其状甚丽,玉异之。
明日,以白王。
王曰:“其梦若何?”玉对曰:“晡夕之后,精神恍忽,若有所喜,纷纷扰扰,未知何意?目色仿佛,乍若有记:见一妇人,状甚奇异。 -
169.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
170.《洛神赋》 魏晋·曹植
黄初三年,余朝京师,还济洛川。
古人有言,斯水之神,名曰宓妃。
感宋玉对楚王神女之事,遂作斯赋,其词曰:余从京域,言归东藩,背伊阙 ,越轘辕,经通谷,陵景山。
日既西倾,车殆马烦。 -
171.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
172.《冷泉亭记》 唐·白居易
东南山水,余杭郡为最。
就郡言,灵隐寺为尤。
由寺观,冷泉亭为甲。
亭在山下,水中央,寺西南隅。 -
173.《过云木冰记》 清·黄宗羲
岁在壬午,余与晦木泽望入四明,自雪窦返至过云。
雰霭淟浊,蒸满山谷,云乱不飞,瀑危弗落,遐路窈然。
夜行撤烛,雾露沾衣,岚寒折骨,相视褫气。
呼嗟咽续,忽尔冥霁地表。 -
174.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
175.《踏莎行》 宋·晁端礼
骂女嗔男,呼奴喝爪。
新来司户多心躁。
家中幸自好熙熙,眉儿皱著干烦恼。
饱喜饥嗔,多愁早老。
古人言语分明道。
剩须将息少孜煎,人生万事何时了。 -
176.《蝶恋花(商调十二首之一)》 宋·赵令
夫传奇者,唐元微之所述也。
以不载于本集而出于小说,或疑其非是。
今观其词,自非大手笔孰能与于此。
至今士大夫极谈幽玄,访奇述异,无不举此以为美话。 -
177.《忆帝京》 宋·朱敦儒
元来老子曾垂教。
挫锐和光为妙。
因甚不听他,强要争工巧。
只为忒惺惺,惹尽闲烦恼。
你但莫、多愁早老。
你但且、不分不晓。
第一随风便倒拖,第二君言亦大好。
管取没人嫌,便总道、先生俏。 -
178.《永遇乐(学士兄筑室南山拒梗峰下,与西山相对·因生日,以词见意)》 宋·李弥逊
一水如绳,两山如翼,绿野如绣。
松院干霄,筠庄枕浪,揽尽溪山秀。
水南水北,竹舆兰棹,来往月宵花昼。
问人间、天上何处,更寻大围小有。 -
179.《忆东坡》 宋·王之道
虚堂响应声,皎月形和影。
春到也须还,长红多紫啼条便。
况有光风丽日,能消积雪繁霜,青女休言胜。
扶摇借便,请看天池发鹏兴。 -
180.《水龙吟(送戴郎中漕荆襄)》 宋·曹勋
晓云阁雨。
疏梅缀玉,尘尾闻谈吐。
精忠许国,才华扌离锦,尘劳释去。
六印雄图,百川明辩,苏张谁数。