-
121.《退之谓以鸟鸣春往往为以夏鸣耳古人麦黄韵鹂》 宋·舒岳祥
麦熟即快活,汝不食麦空饶舌。
前时斗粟银百星,老农无银色菜青。
此鸟年年啄草子,今年草根救人死。
鸟无所食饥奈何,见人食麦喜且歌。 -
122.《庵中有红山茶一株自腊月开至二月半为蕊尚无》 宋·舒岳祥
山茶一株红胜烛,旋落旋开相陆续。
朱霞散射晓城里晴,熠熠林光映幽谷。
雪中鸳鸯此朱砂杯,道人无情还悦目。
端正浓妆不逞妖,处女頩然在幽独。 -
123.《春日新浴》 宋·舒岳祥
白发美青阳,新年试新浴。
小窗洁而明,板阁密以燠。
帘垂风绝蹊,汤暖云升屋。
探手酌温凉,微微浇背腹。 -
124.《席上和郑顾道烛下海棠》 宋·王洋
日长花困眠初熟,故向花前张灯烛。
要教未敢脱罗裳,玉颊长红黛长绿。
生怜杏火发中林,无奈桃腮倚修竹。
争如锦帐照佳人,一笑嫣然春意足。
独疑工部不题诗,端为风流欠芬馥。 -
125.《同张随州赋会稽朱子荣席上丹桂》 宋·曾丰
月娥施朱小留残,天风吹上桂树端。
叶犹强项护故绿,花独多情染余丹。
夜来谁借修月斧,和根{辍车换刂}与凡世看。
世人不识天上种,醉眼恍惚魂溟漫。