-
561.《感皇恩 赠提刑曹仲明》 元·王恽
把酒爱髯卿,故家风度。
不为临江老能赋。
饱谙世事,成败见来无数。
□□□□□,□□□。
岁月如流,睽离良苦。
更着佳人怨迟暮。
*愁顿解,一笑团圆儿女。
殷勤奋君记取、周郎语。 -
562.《京师归别业》 明·袁凯
郊园草已遍,杂卉驻余春。
游丝牵木杪,孤莺鸣水滨。
羁人怀旧居,日夕自伤神。
遥遥千里途,岂复念苦辛。 -
563.《寄刘八》 宋·陈藻
六度封书向小孤,一度逢人寄书无。
刘郎嗔我无短吟,素书百纸难论心。
我爱刘郎可无诗,刘郎爱客还笞儿。
我为父执倍其年,见我呼兄挟渠贤。 -
564.《都下次韵酬松阳叶叔文》 宋·项安世
君不见昆罔烈焰燔苍穹,中有一气亘天如白虹。
又不见徂徕之山丈雪,但见磊块硉兀错立于其中。
从来人事看晚岁,不兴儿童争此世。
五金流处要璠玙,万木枯时待松桂。 -
565.《又次韵罗商卿七夕雷雨》 宋·项安世
早秋初夜暗凉生,门巷欢呼见物情。
时节自令儿女爱,年华潜遣鬓毛惊。
一声霹雳开银汉,万丈云涛下太清。
析木津头倾见底,鹊桥从此不须营。 -
566.《三山矶答渔父歌》 宋·项安世
我行如辘轳,西上复东下。
触热泝江船,迎霜归越舍。
齐山至禹穴,百六十长亭。
江头矶上叟,嗤我太营营。 -
567.《涉汉至隆中有感》 宋·项安世
晓渡汉水阳,平川去如掌。
春深风日老,雨后桑麻长。
麦田渺无际,竹墅清可赏。
家家傍林落,往往成族党。 -
568.《白头吟一首》 宋·王铚
浮云高映天上月,月华未落云已灭。
浊水长羡清路尘,浊水尚流尘已绝。
人心不如云与尘,变态无穷旋消歇。
我家火齐堆金盘,朱楼锁烟青冥端。 -
569.《次韵国香诗》 宋·王铚
百花零落悲春晚,不复林园门可款。
待花结实春已归,到头只有东家管。
楚宫女子春华敷,为云为雨皆有余。
亲逢一顾倾国色,不解迎人专城居。 -
570.《和夏致宏咏梅》 宋·张嵲
春岚初破晓光迟,青女消余泫玉肌。
雪后离披怜落蕊,溪旁婉约爱横枝。
不随姑射乘风去,定与飞仙待月期。
山静林深香暗度,折来频动故园思。 -
571.《和孟阜老梅韵》 宋·陈傅良
朝游山南莫北隅,修竹之下手所披。
五步一顾立不趋,柔枝弱干千万余。
粲然笑倩多新奇,岁寒安用众穉为。
惊嗟怪怪丈人行,缟衣蓝缕冰斲肌。 -
572.《同张伯子威子季子雉闻子陆及之时子政家弟辅》 宋·章甫
南城有隐居,静退我所与。
两穷成邂逅,一笑同出处。
翛然五亩园,耕种了寒暑。
朱樱前日栽,茂密已如许。 -
573.《近诗殊少閒行绿阴下喜成杂言以自勉继此当日》 宋·张镃
去冬诗绝稀,作意待好春。
春至病始甦,强赋情少真。
梅花到海棠,不过数十首。
其间岂无兴,有笔慵开口。 -
574.《写生碧桃花歌》 明·张羽
少年惯作看花客,陌上桃花总相识。
春风似向此中偏,一种花开百般色。
只爱深红更残红,君家此本更不同。
枝上白云吹不散,阶前明月照疑空。 -
575.《王凝妻》 明·李东阳
妾生爱身如爱玉,玉可玷,身不可辱。
生不逢,鲁男子,彼氓何知妾为耻。
挥刀断臂不自谋,已看此臂为妾仇。
不恨妾身出无主,但恨妾身为妇女。
君不见中原将相夸男儿,朝梁暮周皆逆旅。 -
576.《题丁御史同年墨竹走笔长句》 明·李东阳
浙江之东县新昌,乃在千岩万壑之中央。
侧身重足恐无路,五步一涧十步冈。
君家茅堂此卜筑,白石丛抱青璟勣。
西接林薄南通塘,低者出地高出墙。 -
577.《胡忠安公挽诗(四十韵)》 明·李东阳
文庙临朝日,英皇复辟年。
我公台鼎贵,臣职始终全。
旧锡恩荣榜,仍居侍从员。
皂囊繁出入,彤陛俨周旋。 -
578.《荷叶》 宋·艾性夫
爱莲尽爱花,而我独爱叶。
水仙翦圆碧,万柄相倚叠。
风掀翠釜举,露浥鲛珠晔。
不必满川红,香气自薰浃。 -
579.《自过犍为山水益佳》 宋·晁公溯
客游三十年,不出僰与巴。
江恶崖石粗,十步九褒斜。
自过赖里西,山水日夕佳。
冥冥见远树,涉涉铺平沙。 -
580.《评书》 宋·陈宓
我非识字空有志,丱角已探翰墨场。
于今四十竟何益,聊取上代资平章。
率更清峭骨骼坚,云厌古柏微春阳。
虞君态度绝可爱,皎皎玉女乘鸾翔。