-
261.《方干隐居》 唐·李山甫
咬咬嘎嘎水禽声,露洗松阴满院清。
溪畔印沙多鹤迹,槛前题竹有僧名。
问人远岫千重意,对客闲云一片情。
早晚尘埃得休去,且将书剑事先生。 -
262.《春宫词》 唐·李咸用
风和气淑宫殿春,感阳体解思君恩。
眼光滴滴心振振,重瞳不转忧生民。
女当为妾男当臣,男力百岁在,女色片时新。
用不用,唯一人。
敢放天宠私微身,六宫万国教谁宾? -
263.《富贵曲》 唐·李咸用
画藻雕山金碧彩,鸳鸯叠翠眠晴霭。
编珠影里醉春庭,团红片下攒歌黛。
革咽丝烦欢不改,缴绛垂缇忽如晦。 -
264.《短歌行》 唐·李咸用
一樽绿酒绿于染,拍手高歌天地险。
上得青云下不难,下在黄埃上须渐。
少年欢乐须及时,莫学懦夫长泣岐。 -
265.《古意论交》 唐·李咸用
择友如淘金,沙尽不得宝。
结交如乾银,产竭不成道。
我生四十年,相识苦草草。
多为势利朋,少有岁寒操。 -
266.《咏史诗·武陵溪》 唐·胡曾
一溪春水彻云根,流出桃花片片新。
若道长生是虚语,洞中争得有秦人。 -
267.《涵碧亭(洋州于中丞宰东阳日置)》 唐·方干
高低竹杂松,积翠复留风。
路极阴溪里,寒生暑气中。
闲云低覆草,片水静涵空。
方见洋源牧,心侔造化功。 -
268.《涵碧亭(洋州于中丞宰东阳日置)》 唐·方干
高低竹杂松,积翠复留风。
路极阴溪里,寒生暑气中。
闲云低覆草,片水静涵空。
方见洋源牧,心侔造化功。 -
269.《雪中寄殷道士》 唐·方干
大片纷纷小片轻,雨和风击更纵横。
园林入夜寒光动,窗户凌晨湿气生。
蔽野吞村飘未歇,摧巢压竹密无声。
山阴道士吟多兴,六出花边五字成。 -
270.《陆山人画水》 唐·方干
毫末用功成一水,水源山脉固难寻。
逡巡便可见波浪,咫尺不能知浅深。
但有片云生海口,终无明月在潭心。
我来拟学磻溪叟,白首钓璜非陆沈。 -
271.《赠五牙山人洗修白》 唐·方干
变通唯在片时间,此事全由一粒丹。
若取寿长延至易,如嫌地远缩何难。
先生阔别能轻举,弟子才来学不餐。
箧里生尘是闲药,外沾犹可救衰残。 -
272.《感时三首》 唐·方干
不觉年华似箭流,朝看春色暮逢秋。
正嗟新冢垂青草,便见故交梳白头。
虽道了然皆是梦,应还达者即无愁。 -
273.《题法华寺绝顶禅家壁》 唐·方干
苍翠岧峣逼窅冥,下方雷雨上方晴。
飞流便向砌边挂,片月影从窗外行。
驯鹿不知谁结侣,野禽都是自呼名。
只应禅者无来去,坐看千山白发生。 -
274.《三衢哭孙员外》 唐·罗隐
燕恋雕梁马恋轩,此心从此更何言。
直将尘外三生命,未敌君侯一日恩。
红蜡有时还入梦,片帆何处独销魂。
忍看明发衣襟上,珠泪痕中见酒痕。 -
275.《端居》 唐·吴融
片雨过前汀,端居枕簟清。
病魔随暑退,诗思傍凉生。
别燕殷勤语,残蝉仿佛鸣。
古来悲不尽,况我本多情。 -
276.《池上双凫二首》 唐·吴融
碧池悠漾小凫雏,两两依依只自娱。
钓艇忽移还散去,寒鸱有意即相呼。
可怜翡翠归云髻,莫羡鸳鸯入画图。 -
277.《江边吟》 唐·韦庄
江边烽燧几时休,江上行人雪满头。
谁信乱离花不见,只应惆怅水东流。
陶潜政事千杯酒,张翰生涯一叶舟。
若有片帆归去好,可堪重倚仲宣楼。 -
278.《西塞山下作》 唐·韦庄
西塞山前水似蓝,乱云如絮满澄潭。
孤峰渐映湓城北,片月斜生梦泽南。
爨动晓烟烹紫蕨,露和香蒂摘黄柑。
他年却棹扁舟去,终傍芦花结一庵。 -
279.《赠峨嵋山弹琴李处士》 唐·韦庄
峨嵋山下能琴客,似醉似狂人不测。
何须见我眼偏青,未见我身头已白。
茫茫四海本无家,一片愁云飏秋碧。 -
280.《赠峨嵋山弹琴李处士》 唐·韦庄
峨嵋山下能琴客,似醉似狂人不测。
何须见我眼偏青,未见我身头已白。
茫茫四海本无家,一片愁云飏秋碧。