-
41.《吴正仲遗二物咏之其二叠石》 宋·梅尧臣
十片寒湖滑,千秋白浪根。
苍苍古崖色,叠叠老苔痕。
欲象巨鳌顶,俯当科斗盆。
唯愁作险说,平地起昆仑。 -
42.《胡季亨圃中有观生亭取观天地万物生意杨诚斋》 宋·周必大
物我都归造物中,存神过化本同风。
静观此理怡然顺,岂间深青与浅红。 -
43.《心竟恁地歌》 宋·白玉蟾
我生不信有神仙,亦不知有大罗天。
那堪见人说蓬莱,掩面却笑渠风颠。
七返还丹多不实,往往将谓人虚传。
世传神仙能飞升,又道不死延万年。 -
44.《观物吟》 宋·邵雍
一气才分,两仪已备。
圆者为天,方者为地。
变化生成,动植类起。
人在其间,最灵最贵。 -
45.《观物吟》 宋·邵雍
地以静而方,天以动而圆。
既正方圆体,还明动静权。
静入必成润,动极遂成然。
润则水体具,然则火用会。
水体以器受,火用以薪传。
体在天地后,用起天地先。 -
46.《观物吟》 宋·邵雍
耳目聪明男子身,洪钧赋与不为贫。
因探月窟方知物,未蹑天根岂识人。
乾过异时观月窟,地逢雷处看天根。
天根月窟闲来往,三十六宫都是春。 -
47.《人物吟》 宋·邵雍
人盛必有衰,物生须有死。
既见身前人,乃知身后事。
身前人能兴,身后事岂废。
兴废先言人,然后语天地。 -
48.《邠诗人张谷齐物先生驰名京师四方晚隐於终南》 宋·张舜民
能吟解饮张夫子,醉卧黄池谷口风。
天地至宽容不得,劳君收拾画图中。 -
49.《用禁物体书雪》 宋·朱翌
宵分猎猎风翻帏,平明漫漫雪拥扉。
高妆老树枝不举,深压野麰根渐肥。
削平履迹顷刻尽,吹落杨花从来稀。
饥乌大有在陈厄,循阶入房冷不飞。 -
50.《忠州丰都观乃阴长生之地山最高处栏槛围一古》 宋·郑刚中
莫向山头觅古人,青山之外已为尘。
弹圆朱橘怀中物,云气有无何足询。 -
51.《观物四首·蛙》 宋·岳珂
鸣蛙恰恰地底鸣,池泉深澈池草青。
秧田正枯须水活,龙骨车翻蛙不惊。
在池固合忧涸鲋,鼓吹未妨明月步。
可怜强聒将何为,到底官私不关汝。 -
52.《咏江南景物》 宋·阳枋
有水青阴浓覆地,无山绿稼远连天。
垂杨影里风帆乱,知有回溪曲护田。 -
53.《喜雪用禁物体二首》 宋·吴潜
一帐谁将罩太虚,但怜雁字不堪书。
江山尽在光华里。
宇宙真成浑沌初。
险地岂容呈坎壈,荒林无复露空疎。 -
54.《饯赵物斛三首》 宋·吴潜
九折羊肠路险巘,险巘过了始平夷。
风霜雨露无非教,菌槿椒兰各有时。
退步元来天地阔,扪心自是鬼神知。
莫嫌载月舟如洗,赢得清名满海涯。 -
55.《李士宏得芗林五老石地野人》 宋·赵文
芗林丑石何曾丑,化为五老如此寿。
高低俯仰各有意,清润坚贞皆可友。
剜劖刻削巧戏剧,谁为此者鸿蒙叟。
铜盆古雅出高丽,玉筹清奇原史籀。 -
56.《赠地理方生》 宋·黎廷瑞
桑田还变海,深谷或为陵。
物化全难料,山经果可凭。
小溪春绿绕,新树午阴层。
且了登临事,风烟拥瘦藤。 -
57.《郡中游观之地清风楼为第一前此诸公有诗似觉》 宋·王炎
山屏四面碧相重,苕霅无声泻玉虹。
万户连甍皆在下,一楼飞栋独当中。
不容半点浮尘到,但觉无边爽气通。
安得翛然辞物役,披襟终日挹清风。 -
58.《赠地理游晓山》 宋·王炎
仙人白鹤渺烟霞,野日昏昏噪暮鸦。
城外土馒同此味,墙头浊酒且须赊。
堪舆信有玄通理,造物能私富贵家。
宜尔何公微意在,石盘流水映桃花。 -
59.《池上春物已烂漫寄东甫》 宋·宋庠
春物昌昌曲沼门,已宜留客置芳樽。
柳丝到地烟无力,花脸迎阳露有痕。
歌待瑶箱惊幕燕,舞留纨袖付庭鵾。
清明元巳俱堪会,莫遣香槽玉液浑。 -
60.《二十六日下山观胜业寺禹柏偃卧地上分为九枝》 宋·项安世
人言禹时柏,是否何必研。
要知是古物,少亦逾千年。
盘盘九龙子,脊尾何蜿蜒。
疏髯挟雷雨,瘦骨含风烟。