-
161.《雅琴篇》 唐·司马逸客
亭亭峄阳树,落落千万寻。
独抱出云节,孤生不作林。
影摇绿波水,彩绚丹霞岑。
直干思有托,雅志期所任。 -
162.《奉和圣制送张尚书巡边》 唐·源乾曜
匈奴迩河朔,汉地须戎旅。
天子择英才,朝端出监抚。
流星下阊阖,宝钺专公辅。
礼物生光辉,宸章备恩诩。 -
163.《登历下古城员外孙新亭》 唐·李邕
吾宗固神秀,体物写谋长。
形制开古迹,曾冰延乐方。
太山雄地理,巨壑眇云庄。
高兴汩烦促,永怀清典常。
含弘知四大,出入见三光。
负郭喜粳稻,安时歌吉祥。 -
164.《座上走笔赠薛璩慕容损》 唐·王维
希世无高节,绝迹有卑栖。
君徒视人文,吾固和天倪。
缅然万物始,及与群物齐。
分地依后稷,用天信重黎。
春风何豫人,令我思东溪。
草色有佳意,花枝稍含荑。
更待风景好,与君藉萋萋。 -
165.《燕子龛禅师》 唐·王维
山中燕子龛,路剧羊肠恶。
裂地竞盘屈,插天多峭崿。
瀑泉吼而喷,怪石看欲落。
伯禹访未知,五丁愁不凿。 -
166.《桃源行》 唐·王维
渔舟逐水爱山春,两岸桃花夹古津。
坐看红树不知远,行尽青溪不见人。
山口潜行始隈隩,山开旷望旋平陆。
遥看一处攒云树,近入千家散花竹。 -
167.《哭祖六自虚(时年十八)》 唐·王维
否极尝闻泰,嗟君独不然。
悯凶才稚齿,羸疾主中年。
馀力文章秀,生知礼乐全。
翰留天帐览,词入帝宫传。 -
168.《游天竺寺》 唐·崔颢
晨登天竺山,山殿朝阳晓。
厓泉争喷薄,江岫相萦绕。
直上孤顶高,平看众峰小。
南州十二月,地暖冰雪少。 -
169.《游天竺寺》 唐·崔颢
晨登天竺山,山殿朝阳晓。
厓泉争喷薄,江岫相萦绕。
直上孤顶高,平看众峰小。
南州十二月,地暖冰雪少。 -
170.《题卢五旧居》 唐·李颀
物在人亡无见期,闲庭系马不胜悲。
窗前绿竹生空地,门外青山如旧时。
怅望秋天鸣坠叶,巑岏枯柳宿寒鸱。
忆君泪落东流水,岁岁花开知为谁。 -
171.《龙门送裴侍御监五岭选》 唐·李颀
万里番禺地,官人继帝忧。
君为柱下史,将命出东周。
歇马傍川路,张灯临石楼。
棱棱静疏木,濞濞响寒流。 -
172.《登天竺寺》 唐·綦毋潜
郡有化城最,西穷叠嶂深。
松门当涧口,石路在峰心。
幽见夕阳霁,高逢暮雨阴。
佛身瞻绀发,宝地践黄金。
云向竹谿尽,月从花洞临。
因物成真悟,遗世在兹岑。 -
173.《同王十三维偶然作十首》 唐·储光羲
仲夏日中时,草木看欲燋。
田家惜工力,把锄来东皋。
顾望浮云阴,往往误伤苗。
归来悲困极,兄嫂共相譊. -
174.《晚次东亭献郑州宋使君文》 唐·储光羲
自初宾上国,乃到邹人乡。
曾点与曾子,俱升阙里堂。
武皇恢大略,逸翮思寥廓。
三居清宪台,两拜文昌阁。 -
175.《贻余处士》 唐·储光羲
故园至新浦,遥复未百里。
北望是他邦,纷吾即游士。
潮来津门启,罢楫信流水。
客意乃成欢,舟人亦相喜。 -
176.《缑氏尉沈兴宗置酒南溪留赠》 唐·王昌龄
林色与溪古,深篁引幽翠。
山尊在渔舟,棹月情已醉。
始穷清源口,壑绝人境异。
春泉滴空崖,萌草拆阴地。 -
177.《宿灞上寄侍御玙弟》 唐·王昌龄
独饮灞上亭,寒山青门外。
长云骤落日,桑枣寂已晦。
古人驱驰者,宿此凡几代。
佐邑由东南,岂不知进退。 -
178.《缑氏尉沈兴宗置酒南溪留赠》 唐·王昌龄
林色与溪古,深篁引幽翠。
山尊在渔舟,棹月情已醉。
始穷清源口,壑绝人境异。
春泉滴空崖,萌草拆阴地。 -
179.《宿灞上寄侍御玙弟》 唐·王昌龄
独饮灞上亭,寒山青门外。
长云骤落日,桑枣寂已晦。
古人驱驰者,宿此凡几代。
佐邑由东南,岂不知进退。 -
180.《落第,赠杨侍御兼拜员外仍充安大夫判官赴范阳》 唐·刘长卿
职副旌旄重,才兼识量通。
使车遥肃物,边策远和戎。
掷地金声著,从军宝剑雄。
官成稽古力,名达济时功。