-
41.《观物四首·蚊》 宋·岳珂
墙夫利口工噬肤,纤腰虿尾不受驱。
不知一噤何所苦,拍拍攘攘歌且呼。
清晨出帷昼藏隙,正是袢蒸炎暑日。
但原凉风即日来,且为苍生膏血惜。 -
42.《观物四首·蝉》 宋·岳珂
乱蝉凄咽不复高,逢秋辄作升木号。
老夫触热思静卧,夕阳畏见声嘈嘈。
客来画册夸莫二,伐木驱蝉蝉不至。
不辞来岁无繁阴,正恐先为斧斤费。 -
43.《次韵刘簿观雪用东坡聚星堂韵禁体物语》 宋·方岳
江皋黯黯飞云叶,淅沥破窗鸣急雪。
乱飘蜜洒寒正苦,低唱浅斟痴亦绝。
冻吟可但笔锋健,醒狂不觉屐齿折。
留连急景聊从容,俯仰幻尘空变灭。 -
44.《郡圃观春物有感》 宋·宋庠
河桥烟北寂寥城,山圃虽春气尚清。
戏蝶有时飞自远,野禽终日语无情。
露痕浥浥添花重,风意沾沾助絮轻。
看遍物华还自看,乾坤同是一浮生。 -
45.《晚春小园观物》 宋·宋庠
小园乘暖敞孤斋,畦埒经春尽绿苔。
新筍偶随枯篠出,野花閒抱故藤开。
双桐夹路元标井,酸枣依墙本乏台。
北户清风时一至,此身疑到上皇来。 -
46.《晚出池上观秋物》 宋·宋庠
临溪长是见归乌,摇落初惊岁物徂,虎掌烟芒金穗密,雁头霜叶绀轮枯。
差差去幕东西燕,两两随波上下凫。
更向岸边横饮舫,便疑狂醉宿江湖。 -
47.《秋霁观野物》 宋·宋庠
雨毕天高卷断虹,郊原无物不秋丰,禾麻自称霜前熟,梨棗偏依日处红。
烟外短帘閒映柳,水边轻翼暗随风。
田庐我亦牵魂梦,归去嵩阳一老瓮。 -
48.《观物二首》 宋·陈文蔚
初见种汝时,微荄极枯槁。
今既长枝叶,日复一日好。
仪刑静独秀,精神雨中澡。
嗟我费耘治,尚愧窗前草。 -
49.《观物二首》 宋·陈文蔚
墙东一微物,妙意包藏深。
人皆看枝叶,我独观其心。
萌蘖毁绵绵,茂盛亦骎骎。
从此识天地,生生无古今。 -
50.《题陈仲良宅观古物及徐熙来禽卷》 宋·方回
车书一统混乾坤,福地钱塘户口蕃。
治世故□□巨室,吉人宜尔保名门。
金玉印章文物古,丹青图画典刑存。
来禽几颗徐熙笔,欲摘红鲜荐酒樽。 -
51.《观物》 宋·丘葵
雪中梅带春来,火裹麦将秋至。
一动一静互根,阴阳未堂相离。 -
52.《观物》 宋·丘葵
太虚寂无腾,妙感何絪缊。
清浊一浮枕,二仪奠乾坤。
客形与客感,万变日纷纷。
形感本来无,志诚谅斯存。 -
53.《观物》 宋·丘葵
维天於穆不已,维圣之德之纯。
人人皆可尧舜,物物各具乾坤。 -
54.《观物》 宋·丘葵
气聚则明施,气散则明匿。
孰能知其妙,聚散乃为客。
法象乃糟糠,真机乃虚寂。
太哉无方体,是谓神与易。 -
55.《观物》 宋·丘葵
万物即一物,一物即一身。
妙合气与灵,知觉日以新。
物物为过化,性性为存神。
践形者惟肖,其斯之谓人。 -
56.《观物》 宋·丘葵
春蒲发华滋,潮涨失沙嘴。
好风自西来,吹皱一江水。
何的掉孤舟,撑入春浦裹。
不见舟中人,一阵鸥飞起。 -
57.《山斋观物》 宋·舒岳祥
自古诗人皆格物,山斋观物意如何。
额涂金粉蜂归穴,腹吐银丝蟢布罗。
鸡母载雏行啄黍,雀群欺燕坐争窠。
纷纷扰扰为形役,閒补涪翁演雅歌。