-
41.《秋后二首》 宋·徐文卿
种豆山园中,土瘠豆不实。
攟收能几何,倚杖三叹息。
况此山下田,旱久苗叶赤。
无豆尚犹可,无禾孰供食。
已孤丰稔望,徒费耘耕力。
官吏更索租,真尔从何出。 -
42.《论语绝句一百首》 宋·张九成
文子平生不妄为,仲尼想亦喜闻之。
或能再矣斯犹可,何况加之以三思。 -
43.《闵黎吟三首(有引)》 明·万表
虎兕来,犹可奔,狼师一来人无存。
大征纵杀玉石焚,昔人雕剿只一村。
雕剿功成赏不厚,大征荫子还荫孙。
杀一不辜尚勿为,何况万骨多冤魂。
愿君爵赏毋苟贪,但以三槐植尔门。
¤ -
44.《七月五日二首》 宋·苏轼
避谤诗寻医,畏病酒入务。
萧条北窗下,长日谁与度。
今年苦炎热,草木困薰煮。
况我早衰人,幽居气如缕。 -
45.《和任顿田感旧叙怀》 宋·司马光
结交英俊乐如何,风谊敦明寄咏歌。
自致青云今有几,华为异物已居多。
椟中本自沽良价,毫末安能滑至和。
邻笛不堪频叹息,酒垆那得重经过。
年华易度窗尘影,人事难期海水波。
贤业著鞭犹可在,况君壮齿未蹉跎。 -
46.《试笔》 宋·范仲淹
偶缘疏拙得天真,岂问前途屈与伸。
车马纵能欺倦客,江山犹可助骚人。
懒如叔夜书盈几,狂似渊明酒满巾。
况有南窗姬易在,此心那更起纖尘。 -
47.《送雷太简知虢州》 宋·梅尧臣
牛车读古书,少作游秦客。
一朝起为郎,华省何赫赫。
若有南山云,时时生枕席。
云润不益老,呼吸乘间隙。 -
48.《八和》 宋·刘克庄
黠儿阴挟弹丸随,发巧悬知中必奇。
蝇本至微求附骥,貙犹可畏况生罴。
烘燖似虱群藏絮,缠缚如蚕自吐丝。
玉汝于成赖渠辈,何须挟策远从师。 -
49.《王籍文学求读书堂诗》 宋·周必大
倚相端能记典坟,子羔未可治人民。
十年莫作攸之恨,万卷方知甫也神。
堂下从渠糟粕议,城南容我简编亲。
铁更三擿韦三绝,将圣犹然况后人。 -
50.《过东昌有感》 明·刘基
夜发高唐湾,旦及东昌郭。
乔树拂疏星,霜飞月将落。
仰观天宇清,平见原野廓。
白杨号悲风,蔓草杳漠漠。 -
51.《寄程可久丈》 宋·赵蕃
闻道少随老,遂为安国居。
逢人难问似,近况复何如。
此士犹松径,何人在石渠。
儒林有韩孟,待诏自严徐。 -
52.《雪中怀成父》 宋·赵蕃
只道浑无雪,那知待得春。
人情聊自慰,造物信如神。
凶旱拘常数,乾坤本至仁。
麦迟犹可种,米贱况多陈。 -
53.《重游栖霞》 宋·周文璞
林麓已尽虎不见,迩来流民所蹂践。
残僧自言昔遭变,藏经埋像犹可唁。
流泉鸣悲雨摧殿,满岩慈相沙汰难。
白盛缀粘或坏面,慧命弗绝如断线。
况我忧患经历遍,见此悲酸尚兢战。
千声万声走出门,门外秋花泣馀泫。 -
54.《净慈释刺血写经赞》 宋·李昴英
此经如筏,写之着相。
而刺血写,妄中之妄。
经诸佛阔,血父母生。
何净何垢,等为前尘。
末法阇梨,沉酣入骨。
一毫且靳,而况於血。
血犹可舍,是知身幻。
大痛一囘,直须臂断。 -
55.《和虑可庵悲秋十首》 宋·何梦桂
秋风业户牖,出户天地宽。
俯仰何跼蹐,天地犹盘盘。
况复中间人。
机险一黄间。
毋怀千岁忧,且尽百年欢。 -
56.《兰亭集序/兰亭序》 魏晋·王羲之
永和九年,岁在癸丑,暮春之初,会于会稽山阴之兰亭,修禊事也。
群贤毕至,少长咸集。
此地有崇山峻岭,茂林修竹;又有清流激湍,映带左右,引以为流觞曲水,列坐其次。
虽无丝竹管弦之盛,一觞一咏,亦足以畅叙幽情。 -
57.《治安策》 两汉·贾谊
臣窃惟事势,可为痛哭者一,可为流涕者二,可为长太息者六,若其它背理而伤道者,难遍以疏举。
进言者皆曰天下已安已治矣,臣独以为未也。
曰安且治者,非愚则谀,皆非事实知治乱之体者也。
夫抱火厝之积薪之下而寝其上,火未及燃,因谓之安,方今之势,何以异此!本末舛逆,首尾衡决,国制抢攘,非甚有纪,胡可谓治!陛下何不一令臣得熟数之于前,因陈治安之策,试详择焉!夫射猎之娱,与安危之机孰急?使为治劳智虑,苦身体,乏钟鼓之乐,勿为可也。 -
58.《离骚》 先秦·屈原
帝高阳之苗裔兮,朕皇考曰伯庸。
摄提贞于孟陬兮,惟庚寅吾以降。
皇览揆余初度兮,肇锡余以嘉名:
名余曰正则兮,字余曰灵均。 -
59.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
60.《芙蓉女儿诔》 清·曹雪芹
维太平不易之元,蓉桂竞芳之月,无可奈何之日,怡红院浊玉,谨以群花之蕊,冰鲛之縠,沁芳之泉,枫露之茗,四者虽微,聊以达诚申信,乃致祭于白帝宫中抚司秋艳芙蓉女儿之前曰:窃思女儿自临浊世,迄今凡十有(通“又)”六载。
其先之乡籍姓氏,湮沦而莫能考者久矣。
而玉得于衾枕栉沐之间,栖息宴游之夕,亲昵狎亵,相与共处者,仅五年八月有奇。
忆女儿曩生之昔,其为质则金玉不足喻其贵,其为性则冰雪不足喻其洁,其为神则星日不足喻其精,其为貌则花月不足喻其色。