-
661.《村居》 宋·陆游
游子从来念故乡,我归仍得值丰穰。
粗缯裁制襜褕暖,肥羜烹调餺飥香。
对客不妨依几杖,呼儿时与话耕桑。
却惭未解真齐物,犹拣山村静处藏。 -
662.《夜意》 宋·陆游
浮云扫尽天如水,十里疏钟到野堂。
窗纸月明人不睡,屋茅霜冷夜初长。
归休固已师沮溺,承学犹能陋汉唐。
安得子孙常念此,不妨世世业耕桑。 -
663.《秋日遣怀》 宋·陆游
自我归故山,不知岁月徂。
念虽迫霜露,忧国犹区区。
老不能上疏,泰阶陈六符。
安得子元子,同歌于蒍于! -
664.《太息》 宋·陆游
书生忠义与谁论?骨朽犹应此念存。
砥柱河流僊掌日,死前恨不见中原。 -
665.《老叹》 宋·陆游
一齿危将坠,双瞳久已昏。
谋生赖蔬圃,养拙闭柴门。
多病从来惯,虚名不足论。
自怜余一念,犹欲济元元。 -
666.《浮生》 宋·陆游
浮生过六十,百念已颓然;独有枕书癖,犹同总角年。
横陈粝饭侧,朗诵短檠前。
不用嘲痴绝,儿曹尚可传。 -
667.《村居书事》 宋·陆游
书收鼠啮犹堪读,柿拾鸦残亦自甜。
动念不如姑省事,智谋老健恐难兼。 -
668.《秋夜读书有感》 宋·陆游
久病畏长夏,枕簟如炮焚。
扶持赖药物,俛仰秋已分。
清夜炷炉香,袅袅起孤云。
灵府豁蒙滞,旧学资鉏耘。 -
669.《闲中戏书》 宋·陆游
粝饭从来不愿余,还山喜遂此心初。
挽河尽洗弹冠念,闭户闲雠插架书。
一榼不妨从客饮,数椽也复是吾庐。
少游细看犹多事,安用人间下泽车。 -
670.《霜风》 宋·陆游
霜风近海夜飕飕,敢效庸人念褐裘。
关吏虽通西域贡,王师犹护北平秋。
黄旗驰奏有三捷,金印酬功多列侯。
愿补颜行身已老,区区畎亩亦私忧。 -
671.《春感》 宋·陆游
老厌纷纷嬾入城,长亭小市近清明。
陇头下漏初芸草,陌上吹萧正卖饧。
多病更知生是赘,九原那恨死无名?但余一事犹关念,万里唐安阙寄声。 -
672.《东城》 宋·陆游
墟落歛暮烟,林梢偃新月。
河桥灯渐闹,柳岸船犹发。
薄酒吹欲无,伫立搔短发。
谁知七十翁,岁晚念裘褐? -
673.《禹祠》 宋·陆游
我昔下三峡,南宾系归舻,渡江谒神禹,拜手荐俎壶。
寿藤枝如蚪,巨柏腹若刳,门庭虽日荒,殿寝犹枝梧。
巴俗喜祷祠,解牛舞群巫。
巍巍黻冕古,食与夷鬼俱。 -
674.《寄十二侄》 宋·陆游
庚寅吾入蜀,西过齐安城。
雪堂拜老仙,眉宇寒峥嵘。
微泉尚如昔,激激琴筑声。
龙蛇入笔力,断石卧纵横。 -
675.《题十八学士图》 宋·陆游
隋日昏曀东南倾,雷塘风吹草木腥。
平时但忌黑色儿,不知乃有虯须生。
晋阳龙飞云滃滃,关洛万里即日平。
东征归来脱金甲,天策开府延豪英。 -
676.《夜香》 宋·陆游
投老误乘传,窃食惭无功。
清夜一炷香,实与天心通。
忤物虽至愚,许国犹孤忠。
一念倘自欺,百年宁有终。
上帝职造化,生杀操至公。
稽首矢此心,其敢累儿童! -
677.《黄氏冲和堂》 宋·陆游
冲和堂中和气袭,堆笏满床群从集。
宜州太史一纸书,百年笔墨犹山立。
使君所学何超然?要是胸中不负天。
王畿奉使才廿日,忠厚风流天下传。
国家多事民力困,正要设施先百郡。
但令一念与天通,河南南阳亦可问。 -
678.《读书罢小酌偶赋》 宋·陆游
岁晚凄凉冰雪晨,颓垣破屋镜湖滨。
浮生亦念古有死,壮气要使胡无人。
黄卷展残三太息,绿尊酌罢一嚬伸。
躬耕不预差科事,犹向清时作幸民。 -
679.《访客至西郊》 宋·陆游
搣搣败叶飞,黯黯寒云低。
村墟与市里,触目一惨凄。
今日病体轻,驾言适城西。
丹柿满野店,青帘出江堤。 -
680.《衡门感旧》 宋·陆游
苍烟屯不散,疋素横郊原。
雨细不湿衣,著水始见痕,踌躇意自佳,未遽掩衡门。
一一送归鸦,枫林犹未昏。
念昔寿州归,绍兴初纪元,阖门过百口,一身今独存。
不死实有命,送老三家村。
躬耕幸得食,万事不足论。