-
1.《客吟》 宋·释行海
花落花开春自述,白云流水客东西。
独眠野店无灯火,雨湿黄昏杜宇啼。 -
2.《捕蝗至浮云岭山行疲苶有怀子由弟二首·其二》 宋·苏轼
霜风渐欲作重阳,熠熠溪边野菊香。
久废山行疲荦确,尚能村醉舞淋浪。
独眠林下梦魂好,回首人间忧患长。
杀马毁车从此逝,子来何处问行藏。 -
3.《吴子野绝粒不睡过作诗戏之芝上人陆道士皆和》 宋·苏轼
聊为不死五通仙,终了无生一大缘。
独鹤有声知半夜,老蚕不食已三眠。
怜君解比人间梦,?芝有梦斋,子由作铭。
?许我时逃醉后禅。
会与江山成故事,不妨诗酒乐新年。 -
4.《秋日独酌怀荣子邕》 宋·张耒
新秋一杯酒,风雨早凉天。
眷言西邻友,咫尺莫能前。
岂无病羸马,泥滑不胜鞭。
端居何为者,落寞掩书眠。 -
5.《次韵杨孟载早春见寄》 明·高启
雪后西园韭初剪,流澌晚动春塘浅。
闭门有客抱深愁,久不题诗砚生藓。
风尘健儿夸得意,独坐寂寥谁所遣。
应缘少学与时违,不习弓刀诵文典。 -
6.《入崖口五渡寄李適》 唐·宋之问
抱琴登绝壑,伐木溯清川。
路极意谓尽,势回趣转绵。
人远草木秀,山深云景鲜。
余负海峤情,自昔微尚然。 -
7.《野老曝背》 唐·李颀
百岁老翁不种田,惟知曝背乐残年。
有时扪虱独搔首,目送归鸿篱下眠。 -
8.《听萧君姬人弹琴》 唐·卢仝
弹琴人似膝上琴,听琴人似匣中弦。
二物各一处,音韵何由传。
无风质气两相感,万般悲意方缠绵。 -
9.《生春二十首(丁酉岁·凡二十章)》 唐·元稹
何处生春早,春生云色中。
笼葱闲著水,晻淡欲随风。
度晓分霞态,馀光庇雪融。
晚来低漠漠,浑欲泥幽丛。 -
10.《生春二十首(丁酉岁·凡二十章)》 唐·元稹
何处生春早,春生云色中。
笼葱闲著水,晻淡欲随风。
度晓分霞态,馀光庇雪融。
晚来低漠漠,浑欲泥幽丛。