-
1.《独秀峰》 清·袁枚
来龙去脉绝无有,突然一峰插南斗。
桂林山水奇八九,独秀峰尤冠其首。
三百六级登其巅,一城烟水来眼前。
青山尚且直如弦,人生孤立何伤焉? -
2.《朝中措·幽芳独秀在山林》 宋·曾惇
幽芳独秀在山林。
不怕晓寒侵。
应笑钱塘苏小,语娇终带吴音。
乘槎归去,云涛万顷,谁是知心。
写向生绡屏上,萧然伴我寒衾。 -
3.《梅林分韵得作字》 宋·吕商隐
一树知独秀,十里方出郭。
江流浩清冷,露气凝凄薄。
胡为此行色,疲马外踊跃。
玄冥正擅令,植物困摇落。 -
4.《贺新凉(别吴侍郎吴时闲居,数夕前梦枯梅成林,一枝独秀)》 宋·方岳
霜日寒如洗。
问梅花、经年何事,尚迷烟水。
梦著翠霞寻好句,新雪阑干独倚。
见竹外、一枝横蕊。 -
5.《贺新凉(别吴侍郎吴时闲居,数夕前梦枯梅成林,一枝独秀)》 宋·方岳
霜日寒如洗。
问梅花、经年何事,尚迷烟水。
梦著翠霞寻好句,新雪阑干独倚。
见竹外、一枝横蕊。 -
6.《夏中崔中丞宅见海红摇落一花独开》 唐·刘长卿
何事一花残,闲庭百草阑。
绿滋经雨发,红艳隔林看。
竟日馀香在,过时独秀难。
共怜芳意晚,秋露未须团。 -
7.《题湖北唐宪桂林义学》 宋·杨万里
梅花五岭八桂林,青罗带绕碧玉簪。
祥刑使都两唐裔,亲领诸生到洙泗。
七星岩畔筑斋房,独秀峰尖作笔床。
买书堆上天中央,海表学子来奔忙。 -
8.《题樟林寺》 宋·玉盘居士
千岩壁立任苍苔,今日玉盘居士来。
洗斸云根堪宴坐,不教独秀在天台。 -
9.《和竖伯梅六题一孤芳二山间三雪中四水边五月》 宋·胡寅
折绵威力漫相侵,根暖怡然独秀林。
万紫千红非我对,为渠无有岁寒心。 -
10.《山中与裴秀才迪书》 唐·王维
近腊月下,景气和畅,故山殊可过。
足下方温经,猥不敢相烦,辄便往山中,憩感配寺,与山僧饭讫而去。
北涉玄灞,清月映郭。
夜登华子冈,辋水沦涟,与月上下。 -
11.《百丈山记》 宋·朱熹
登百丈山三里许,右俯绝壑,左控垂崖,垒石为磴,十余级乃得度。
山之胜,盖自此始。
循磴而东,即得小涧。
石梁跨于其上。 -
12.《林和叔侍郎龟潭庄》 宋·楼钥
顷年曾记游花谿,宗枢潭府谿之湄。
徘徊其上叹秀爽,宜有英才瑞明时。
岩岩林公天与奇,劲气不为金石移。
少以六义鸣上庠,游宦所至英声驰。 -
13.《秀山霜晴晚眺与赵宾暘黄惟月联句》 宋·方回
一峰何峥嵘,万象翻匍匐。
心包元气并,影立太空独。
遥瞻极乾端,俯瞰际坤轴。
飘飘凌云身,杳杳送鸿目。 -
14.《赋冬岭孤松得秀字》 宋·林景熙
灵丹九转无仙授,槁色千林何可救。
冻蛟出壑苍髯秀,劲气独与玄冥斗。
秦官五辈空遗臭,陶径单传无别胄。
天寒落日啼猿狖,如见襄阳古耆旧。 -
15.《谪居感事》 宋·王禹偁
迁谪独熙熙,襟怀自坦夷。
孤寒明主信,清直上天知。
消息还依道,生涯只在诗。
惟尚谕山水,讵敢咏江蓠。 -
16.《赠秀才入军》 魏晋·嵇康
鸳鸯于飞,肃肃其羽。
朝游高原,夕宿兰渚。
邕邕和鸣,顾眄俦侣。
俛仰慷慨,优游容与。 -
17.《道士周玄初鹤林行》 明·刘基
鹤林道士轩辕徒,以飙为轮雷为舆。
开山养鹤作骐骥,上下二仪周六虚。
雏成洗髓扶桑窟,缟练羽毛曈铁骨。
声飘碧落玉清扬,影拂太微云灭没。 -
18.《澄秀上座院》 唐·韦应物
缭绕西南隅,鸟声转幽静。
秀公今不在,独礼高僧影。
林下器未收,何人适煮茗。 -
19.《水调歌头 曹侯浩然,人品高秀,玉立而冠,》 金朝·蔡松年
在寒士右。
惜乎流离顿挫无以见于事业,身闲胜日,独对名酒,悠然得意,引满径醉。
醉中出豪爽语,往往冰雪逼人,翰墨淋漓,殆与海岳并驱争先。
虽其平生风味,可以想见,然流离顿挫之助,乃不为不多。 -
20.《送待诏文徵仲先生致仕》 明·陆粲
文星南指斗牛遥,先生拂袖归江皋。
平原苍莽晨车发,霜天突兀玄云高。
忆昨先生登玉堂,千钧笔力开混茫。
手翻翠虹霓,翰飞赤凤凰。