-
61.《璋监寺写师像求赞》 宋·释正觉
杳杳冥冥,寒雁影没而秋远烟青;寂寂惺惺,老蚕茧就而风高叶零。
天机静时活,道环虚处灵。 -
62.《向侍郎无热轩》 宋·释宗杲
勇猛精进过量人,号曰芗林大居士。
住无变易真实处,而常顺行诸佛法。
不作世间颠倒业,成辨出世胜方便。
而能於此方便中,幻出难思诸境界。 -
63.《缘识》 宋·宋太宗
忘机悟即见真诠,慕道威仪立善缘。
语默但教方外用,玄微通达自弥坚。
利名染著还如梦,性相归来猛似泉。
三业之中堪发问,勿令万法不精专。 -
64.《缘识》 宋·宋太宗
若言笔法穷绝艺,书一字,至百字,八法从前亦非细。
分间布白要審详,浓淡均匀看可戏。
一则一,二则二, -
65.《逍遥咏》 宋·宋太宗
一法从何有,三皇五帝前。
周知多异境,猛利要精专。
我命须依道,阴功及物缘。
善心通感应,动静理深玄。 -
66.《逍遥咏》 宋·宋太宗
矿炼真金色,菩提道果成。
仙人持忍辱,胥国福众生。
教法堪依信,勤修猛要精。
若能功行满,故是达三清。 -
67.《次韵三弟学士题七宝英师壁》 宋·苏颂
岩居得幽胜,俗累无忧伤。
占彼凤山腋,建兹法云堂。
宵眠一毡蒲,昼食几稻粱。
净众集善缘,勇猛能自强。 -
68.《观中芙蓉盛开》 宋·王洋
秋木日动摇,秋容日修整,况复白琳宫,焚香事幽屏。
胡为彼美人,犯此清净境。
仙官俨环佩,注目朝倒景。 -
69.《谢新淦令徐信甫至赣相过》 宋·曾丰
永嘉之重自晋始,积至本朝始多士。
大科异等固其常,文章道德相角掎。
淳熙癸卯徐令君,相逢欲执弟子礼。
聊将舌本吐寸玑,辄自脚跟参万里。