-
141.《金缕曲(丙戌九日)》 宋·刘辰翁
风雨东篱晚。
渺人间、南北东西,平芜烟远。
旧日携壶吹帽处,一色沈冥何限。
天不遣、魂销肠断。 -
142.《木兰花慢(雷峰落照)》 宋·周密
塔轮分断雨,倒霞影、漾新晴。
看满鉴春红,轻桡占岸,叠鼓收声。
帘旌。
半钩待燕,料香浓、径远趱蜂程。 -
143.《眉妩·新月》 宋·王沂孙
渐新痕悬柳,淡彩穿花,依约破初暝。
便有团圆意,深深拜,相逢谁在香径。
画眉未稳,料素娥、犹带离恨。
最堪爱、一曲银钩小,宝帘挂秋冷。 -
144.《瑞鹤仙(寿东轩立冬前一日)》 宋·蒋捷
玉霜生穗也。
渺洲云翠痕,雁绳低也。
层帘四垂也。
锦堂寒早近,开炉时也。 -
145.《春夏两相期(寿谢令人)》 宋·蒋捷
听深深、谢家庭馆。
东风对语双燕。
似说朝来,天上婺星光现。
金裁花诰紫泥香,绣里藤舆红茵软。 -
146.《白苎》 宋·蒋捷
正春晴,又春冷,云低欲落。
琼苞未剖,早是东风作恶。
旋安排、一双银蒜镇罗幕。
幽壑。 -
147.《琐窗寒》 宋·张炎
绝响矣。
余悼之玉笥山,所谓长歌之哀,过于痛哭。
断碧分山,空帘剩月,故人天外。
香留酒殢。 -
148.《解连环·孤雁》 宋·张炎
楚江空晚。
怅离群万里,恍然惊散。
自顾影、欲下寒塘,正沙净草枯,水平天远。
写不成书,只寄得、相思一点。 -
149.《红情(疏影、暗香,姜白石为梅著语,因易之曰红情、绿意以荷花荷叶咏之)》 宋·张炎
无边香色。
记涉江自采,锦机云密。
翦翦红衣,学舞波心旧曾识。
一见依然似语,流水远、几回空忆。 -
150.《夜飞鹊》 宋·张炎
为明月明年佳话云。
林霏散浮暝,河汉空云,都缘水国秋清。
绿房一夜迎向晓,海影飞落寒冰。
蓬莱在何处,但危峰缥缈,玉籁无声。 -
151.《洞仙歌(寄茅峰梁中砥)》 宋·张炎
中峰壁立,挂飞来孤剑。
苍雪纷纷堕晴藓。
自当年诗酒,客里相逢,春尚好,鸥散烟波茂苑。
只今谁最老,种玉人间,消得梅花共清浅。 -
152.《满江红》 宋·葛郯
郢客高歌,犹未亲、阳春一曲。
多应是、连城有价,閟藏华屋。
但使章台无异意,何妨一见邯郸玉。
料锦囊、随客泛东溪,凌波绿。 -
153.《满江红》 宋·葛郯
郢客高歌,犹未亲、阳春一曲。
多应是、连城有价,閟藏华屋。
但使章台无异意,何妨一见邯郸玉。
料锦囊、随客泛东溪,凌波绿。 -
154.《水龙吟》 宋·阎苍舒
少年闻说京华,上元景色烘睛昼。
朱输画毂,雕鞍玉勒,九衢争骤。
春满鳌山,夜沉陆海,一天星斗。
正红球过了,鸣鞘声断,回莺驭、钧天奏。 -
155.《莺啼序》 宋·高似孙
屈原九歌东皇太一,春之神也。
其词凄惋,含意无穷。
略采其意,以度春曲。
青旂报春来了,玉鳞鳞风旎。 -
156.《渔家傲(闺思)》 宋·吴礼之
红日三竿莺百啭。
梦回鸳枕离魂乱。
料得玉人肠已断。
眉峰敛。
晓妆镜里春愁满。
绿琐窗深难见面。
云笺谩写教谁传。
闻道笙歌归小院。
梁尘颤。
多因唱我新词劝。 -
157.《桃源忆故人(春愁)》 宋·郑域
东风料峭寒吹面。
低下绣帘休卷。
憔悴怕他春见。
一任莺花怨。
新愁不受诗排遣。
尘满玉毫金砚。
若问此愁深浅。
天阔浮云远。 -
158.《贺新郎(呈刘后村,时自桂林被召到莆,又遭烦言)》 宋·王迈
出了罗浮洞。
有多情、梅花雪片,殷勤相送。
见说条然琴鹤外,诗压牛腰较重。
去管甚、群儿嘲弄。 -
159.《沁园春(题吴明仲竹坡)》 宋·严参
竹焉美哉,爱竹者谁,曰君子欤。
向佳山水处,筑宫一亩,好风烟里,种玉千馀。
朝引轻霏,夕延凉月此外尘埃一点无。
须知道,有乐其者,吾爱吾庐。 -
160.《六桥行(西湖)》 宋·周端臣
芙蓉苑。
记试酒清狂,亸鞭游遍。
翠红照眼。
凝芳露、洗出青霞一片。